ALPHA POLARIS Uitgever: Just a Game / 2011 Ontwerper: Turmoil Games Platform: PC. Systeemeisen: --- Windows XP/Vista/7 - Pentium4 2GHz - 512 MB RAM (2 GB Vista/7) - 256 MB (GeForce 8600) grafische kaart, minumum resolutie 1280x768 - geluidskaart DirectX 9 compatible - 2 GB opslagruimte. Categorie: Psychologische horror, Groenland, creatieve puzzels, geïllustreerd realisme, 3de persoon, point & click, leeftijd 16+ Walkthrough: klik hier voor Marjo's Nederlandstalige walkthrough. Beschrijving en review: De hoofdrolspeler in dit verhaal is Rune Knudsen, een jonge Noorse bioloog die onderzoek doet naar ijsberen en hun klimatologisch veranderende leefomgeving. Hij heeft daartoe zijn intrek genomen in Alpha Polaris, een klein onderzoeksstation op Groenland en eigendom van een oliemaatschappij. Hier werken verder alleen senior oliezoeker Al, technicus Tully en microbiologe Nova. Nadat Al op een dag in een gletsjerpleet olie vindt en ook nog thuis komt met oude botten en een bewerkte huid, die hij in een grot onder het ijs vond, gebeuren er vreemde dingen. De bewoners van het poolstation krijgen nachtmerries en psychische stoornissen. En dit ligt niet alleen aan de eenzaamheid in deze ijzige vlakte, of het noorderlicht en de krachtige electromagnetische storm die het radioverkeer ontregelt. Wat heeft Ashten, een geest uit oude Inuitlegendes hiermee vandoen? 
 De sfeer wordt uitstekend opgebouwd van rustig je normale werk doen, tot half gek van angst wachten op het onvermijdelijke einde. Er is zelfs tijd voor een kleine romance. Maar het hele verhaal speelt zich af in slechts vier dagen en dat zorgt er min of meer voor, dat je het gevoel hebt, dat het toch allemaal iets te snel gaat. Dit spel heeft alles wat een horrorverhaal goed en spannend maakt, maar een ervaren adventurespeler is er in 5 uur wel doorheen. De puzzels in dit spel zijn uitstekend in het verhaal geïntegreerd. Je probeert een ijsbeer de verdoven en legt hem een halsband met zender om, je probeert hem in een kooi te manouvreren, je zoekt een ijsbeer met behulp van een driehoeksmeting op een computer, je probeert een meisje te versieren met een zelfgebakken ijstaart, ontcijfert met behulp van een krantenartikel oude runetekens op geprepareerde vellen en rotswanden, breekt in als je buitengesloten bent en repareert kapotte generators. Allemaal heel gewone dagelijkse dingen op een geïsoleerd poolstation. En omdat je niet gewoon naar een winkel kunt gaan, zul je behoorlijk vindingrijk moeten zijn met de voorwerpen die je wel in je omgeving hebt of kunt vinden. Dit zoeken naar creatieve oplossingen is heel bevredigend. 
 Van een spel dat zich afspeelt in het poolgebied, kun je natuurlijk niet verwachten dat de kleuren van je scherm afspatten. Ik vond het bijdragen aan het gevoel van kou en eenzaamheid en paranoia dat de sfeer uitmaakt in deze horror. Het schitterende noorderlicht, dat goed zichtbaar was 's nachts, deed daar niets aan af en de eenzame gele truck in het verlaten landschap onderstreepte de verlatenheid juist nog meer. De handgetekende achtergronden zijn buiten weids, leeg en verstild, maar binnen in het station zijn ze ondanks het sobere leven, voldoende gevarieerd getekend. Er zijn maar weinig locaties die je kunt bezoeken: het poolstation en de directe omgeving en een grot in een gletsjerpleet. Het draagt allemaal bij aan de sfeer van eenzaamheid. 
 Er zijn regelmatig korte tussenscènes te zien, die voor een spel dat met een klein budget en de Wintermute engine is gemaakt, absoluut niet slecht zijn. Ze zijn vloeiend en ietwat wazig, maar niet hoekig onecht. De ijsbeer had weliswaar geen zichtbare vacht en het bloed zag eruit als vreemd gevormde rode vlekken, maar de afdaling in de kloof en de crash van de truck was volledig overtuigend. Het spel kan alleen in een resolutie van 1280 bij 800 gespeeld worden. In de dialogen verschijnt elk karakter als een 2D-popup stripfiguur in beeld. De gemoedstoestand van dat ogenblik is daarbij steeds heel duidelijk zichtbaar en dit is een aangename variatie, vooral omdat de gewone karakters geen gezichtsuitdrukkingen vertonen of met hun mond bewegen. 
 Het stemacteren is van zeer hoge kwaliteit. Je hoort werkelijk of de karakters nerveus, hysterisch, angstig, quasi beledigd of echt boos zijn. Als iemand overlijdt, hoor je het verdriet en de angst om de volgende te zijn. Samen met de goed geschreven dialogen zorgt dit ervoor, dat niet alleen het speelfiguur, maar ook de andere karakters diepte krijgen en je echt met ze kunt meeleven. De achtergrondmuziek is goed gekozen. Hoewel hij nergens opdringerig aanwezig is en je eigenlijk bewust moet luisteren om hem op te merken, onderstreept hij wel uitstekend de sfeer van het moment. De geluidseffecten zijn minimaal, maar precies wat ze moeten zijn, krakende voetstappen in de sneeuw, doffer als je binnen over beton loopt. Het brommen van de generator en het openen en sluiten van deuren. Niemand loopt overdag lawaai te maken, maar wat er is, dat hoor je ook. En er zijn gelukkig geen plotselinge schrikeffecten. De spanning wordt geleidelijk aan opgebouwd en dat is veel effectiever. 
 Grotere plaatjes bekijken? Ga naar de screenshots. |