UNDERCOVER: Operation Wintersun Uitgever: Lighthouse Interactive / 2006 Ontwerper: Sproing Interactive Platform: PC. Systeemeisen: --- Windows 98 SE/ME/2000/XP, Processor: 1GHz Pentium - 256 Mb RAM - Videokaart: directX 9 compatible, 64 Mb geheugen - 4x cd-rom drive - 2 GB beschikbare opslagruimte. Extra info: Werkt niet onder Vista vanwege problemen met videofilmpjes op 32bit. Categorie: Historisch, spionage, WO II, Berlijn, met tijdpuzzels, geÏllustreerd realisme, 3de persoon, point & click. Walkthrough: klik hier voor Marjo's Nederlandstalige walkthrough. Beschrijving en review: Het goed uitgewerkte verhaal speelt zich af in de Tweede Wereldoorlog. De Britten krijgen een document in handen, waaruit blijkt dat de Duitsers werken aan een atoombom. Professor John Russell mag onder begeleiding van een geheim agent naar Berlijn om te zoeken naar de plannen van de bom. Daar ontdekken ze al snel dat de Duitsers vergevorderd zijn en al een prototype hebben. Dus is het zaak om dit prototype in handen te krijgen of onschadelijk te maken. 
 Zoals het hoort in een echte point-en-click adventure zijn er heel veel voorwerpen te bekijken en op te rapen. En dan hangt het van de vindingrijkheid van de speler af, of John de problemen kan oplossen, want van de geheimagent krijg je geen enkele hulp. Ondanks het grimmige van een oorlog, is er toch hier en daar een zekere vorm van humor in het spel. Met name als je je best doet iets voor elkaar te krijgen, wat vervolgens totaal overbodig blijkt. De problemen en de oplossingen zijn heel logisch en je hoeft geen rare gedachtesprongen te maken. Soms wordt het wel wat moeilijker omdat er voorwerpen rondslingeren, die heel moeilijk te vinden zijn, zoals een piepklein sleuteltje dat naast een lijk op de grond ligt. Gelukkig geeft je cursor het wel met een naamtag aan, als je eroverheen gaat. 
 De grafische beelden zien er prima uit en passen bij de sfeer vam 1943 in de winter. De details kloppen met het tijdperk en zijn goed vormgegeven. Het stem-acteren is niet zo best. Tenzij het de bedoeling was, dat de stem van de professor zeer vlak en ongeëmotioneerd klinkt. Het is een Brit, maar hij klinkt wel érg onderkoeld. Als hij op dat toontje schilderijen beschrijft, heeft het wel een humoristisch effect. Maar als hij op diezelfde toon over zijn problemen vertelt, wordt het irritant. De muziek is aangenaam om naar te luisteren, maar past niet altijd bij de scènes die je ziet. Hij bouwt in ieder geval geen spanning op. 
 Grotere plaatjes bekijken? Ga naar de screenshots. |