DARK FALL 2: Lights Out

Spelbediening, 
Trewarthan 1912, 
Fetch Rock 1912, 
Fetch Rock 2004, 
Fetch Rock 2004 met bril, 
Fetch Rock 1912 met bril, 
Fetch Rock 2090 voor Chr., 
Terug uit de prehistorie, 
Fetch Rock 2090 na Chr., 
Eindspel. 

Spelbediening  

Het spel wordt alleen met de muis gespeeld.
De cursor is normaal een kruisje, maar verandert van vorm afhankelijk van de situatie:
- pijltje naar boven om vooruit of omhoog te gaan,
- 'pijltjes' links en rechts op het scherm voor 90 graden draaien,
- handje om ergens op te duwen,
- loep om in te zoomen,
- pijltje onderop om uit te zoomen,
- gaffel om een voorwerp uit de inventaris toe te passen.

Spullen in de inventaris verschijnen onder in beeld.
Linksboven in beeld zijn drie knopjes voor opslaan (save), laden (load) en afsluiten (quit).

Er is helaas geen ondertiteling.
Wel kun je zo vaak opslaan als je wilt. Een map hiervoor aanmaken is wel handig (kijk waar je saves worden opgeslagen).
Als je het spel wilt vervolgen kun je de intro overslaan door op de pijltjes onderaan te drukken.

Opmerkingen:
De versie die hier wordt beschreven is de zogenaamde Director's cut versie, die je ook bij Steam en GOG kunt kopen. De oorspronkelijke cd-rom versie wijkt op enkele onderdelen af.

Hoewel je de vrijheid hebt om bijvoorbeeld te kiezen voor eerst linksaf of eerst rechtsaf, of om de vuurtoren van boven naar beneden of omgekeerd te verkennen, is in deze speldoorloop gekozen voor een zodanige volgorde dat het verhaal goed tot zijn recht komt.

Vaak kun je pas uitzoomen als je alles netjes achterlaat. Dus bijvoorbeeld een lade dichtmaken die je eerder hebt geopend.

Trewarthan 1912  

Logeerkamer
Er wordt geklopt. Doe de deur open en ga naar buiten. Niemand voor de deur. Het is al donker en mistslierten hangen in de straat. Allerlei geluiden vanuit de pub 'Fisherman's Arms' bereiken je oor. Een dronkenlap murmelt over Fetch Rock. Draai naar rechts en zie dat het huis 'Reuban Cottage' heet. Draai verder naar rechts. De deur waar je uitkwam is van een aanbouwsel. Ga weer naar binnen.
Hoewel je logeeradres niet meer dan een hok is, valt er best het een en ander te ontdekken. Kijk goed rond en leer dat je Benjamin Parker bent uit een van de Schotse eilanden, een cartograaf en een niet onverdienstelijk tekenaar. Lees het dagboek dat op bed ligt:


Dagboek Benjamin Parker
28 april / Middernacht
De reis vanaf Todday was pijnloos en saai. Ik mis nu al de geur van struikhei en de prikkeling van gaspeldoorn.
Dit landschap van Cornwall kan zich er nooit mee meten, zo zacht en afgerond als de ledematen van een pasgeborene. De Westelijke Eilanden van Schotland boden me zoveel meer.
Het landschap ligt erbij als een vermagerd lijk. Ik ga naar Todday terug zodra mijn werk er hier opzit. Dat kan me niet gauw genoeg zijn.

Werk! Dit is geen werk, alleen maar een andere vernedering. De academie straft mij vanwege mijn dromen.
Misschien zit mijn vader achter deze nieuwe poging. Ik bespeur het werk van zijn afgunstige geest. Deze kustlijn is al verscheidene keren in kaart gebracht. Waarom zouden ze me hier naartoe sturen?
Als een gekwalificeerde cartograaf van de Royal Academy ben ik niet bereid om mijn tijd te wijden aan zo'n overbodige opdracht. Ik heb de kaarten van dit gebied al tijdens mijn reis bekeken en bestudeerd.

Van de ene uithoek van de Britse Eilanden naar de andere. Het treinraam vergunde me slechts een miniem uitzicht op ons mooie land, maar het deed me niet veel. Ik kwam op tijd aan in Plymouth en ik werd in het donker opgehaald door een naar zout ruikende kerel die Spivey heette.
Ik verwachtte geen fanfare, maar een pony en viskar waren wel verrassend basaal. Ik ben er zeker van dat het heerschap, dat verzocht om mijn aanwezigheid hier, niet op zo'n manier zou reizen.
Ik vermoed dat het bedoeld was als nog een belediging, dus had ik grote moeite om mijn gevoelens te verbergen. Wellicht als ik deze man morgen ontmoet dat ik zal leren of hij me wilde beledigen. Wat was zijn naam ook weer? Ik heb de brief hier ergens.

O ja, Mr. Robert Demarion. Hij is de plaatselijke dokter en ik geloof dat hij in hoog aanzien staat in deze contreien. Dat weet ik alleen van Spivey, mijn reisgenoot vanaf Plymouth. Dus ik heb deze informatie niet uit de eerste hand.
Ik zal een korte wandeling naar de kade maken voordat ik naar bed ga.
O, zoiets vreemds. Een glimp in het donker! Ik stond op de kade, starend naar de zee, en het was er opeens. Een licht heel ver weg dat de duisternis in scheen. Een vuurtoren! Geen twijfel aan, een vuurtoren. Dit is heel vreemd. Waarom? Wel, mijn vriend, omdat er helemaal geen vuurtoren op de kaarten staat! Ha! Misschien is mijn werk hier niet zo waardeloos als ik vermoedde. Ik zal morgen navraag doen naar de vuurtoren.

Ik ben klaar met het uitpakken van mijn koffer en uitrusting. Deze hut, nauwelijks meer dan vier muren en een dak, ziet er niet slecht uit, maar heeft wel zorg en aandacht nodig. Ik hoop maar dat het dak het houdt tijdens de duur van mijn verblijf. Er wachtte mij een notitie op het bed. Het schijnt dat Mr. Demarion graag zou zien dat ik in de ochtend met hem ontbijt. Dat zou een hele interessante ontmoeting kunnen worden. Tot dan ga ik slapen. De reis heeft me verstandelijk uitgeput.
Buiten kan ik het klotsen van het water van Cornwall tegen de kademuren hor...het wiegt me in slaap...

29 april / Dageraad
Alle donders. Die verwenste zeemeeuwen verstoorden mijn slaap. Ik had die droom weer. Bij deze gelegenheid was er meer te zien en te leren, maar mijn droomtoestand werd onderbroken door die gevederde vrienden. Gevleugelde ratten! Ik herinner me enkele bijzonderheden maar ik wou dat het er meer waren! De sterren zo helder ditmaal leefden. Denderend langs de sterrenstelsels met een heel onnatuurlijke kracht. Ik ben geen sterrenkundige maar ik herkende enkele van de sterrenbeelden. De duisternis versplinterd door een grote bal van vuur. Een meteoor? Een komeet? Nee. Het had een hele vreemde vorm. Als een metalen vat of ton. Wat is het verduiveld? Waarom spookt het rond in mijn dromen? Misschien dat ik het op een dag zal weten.

Ik zag ook nog wat anders. Een vuurtoren. Mijn waarneming van de vorige avond kan dit nieuwe beeld hebben opgeroepen, maar er waren zo weinig details. Ik heb de bestaande kaarten weer gecontroleerd. En er is geen vermelding van een vuurtoren buiten deze kust. Ik vind dit feit heel verdacht.

Ik zal me aankleden en me op de dag voorbereiden. Mr. Demarion verwacht me over 3 uur. Dit geef me een beetje tijd om schetsen te maken. Ik zal mijn ezel aan de havenkant opstellen en genieten van het beste deel van de dag. Mijn nieuwe opdrachtgever kan me deze gelegenheid niet ontzeggen. Het ziet eruit als een heldere voorjaarsdag, de vogels uit het bosgebied zingen, en de zee is kalm...Het is tijd dat ik mijn geest aan het werk zet en geniet van de stad Trewarthan...


Reuban Cottage
Je komt nu aan twee lege bladzijden in het dagboek. Het beeld gaat over in twee vogelschilderijtjes. Klik erop en je bevindt je plotseling in de keuken van het aangrenzende huisje waar je later op de dag zult zijn. Verken de keuken. Open de deur van de provisiekast waar je een doos aantreft met daarin een aantekenboekje van dokter Demarion:


Aantekenboek Demarion
De Fisherman's Arms zit vol roddel. De mannen kletsen net als het vrouwvolk uit deze stad. Wat is er van de wereld geworden!
Dan is er natuurlijk de aard van hun gewauwel. Het eiland! Dit gaat niet langer. Ik moet een eind maken aan dat gespeculeer. De dwazen weten niets af van de gebeurtenissen die zich daar voordoen, op Fetch Rock.

De laatste aanwinst, een vierkant kaartachtig voorwerp, is gemaakt van een uiterst merkwaardig materiaal. Je kunt het buigen maar niet breken, en toch kun je erin snijden of krassen met zelfs het stompste instrument. Het is opmerkelijk. Ik heb soortgelijke substanties gezien, gemaakt van boomsap en gesmolten materialen, maar nog nooit zo glad of zo zwart. Er is een zilverachtig metalen schijfje achterin aangebracht, dat ronddraait als je er een munt in steekt. Aan de voorkant zijn de woorden Hadden Industries te lezen, heel duidelijk. Opmerkelijk, ik heb de lijsten met bedrijven doorgenomen maar vind geen vermelding van deze onderneming. Hun benaming maakt een voorname indruk en toch kan ik geen verwijzing vinden. Ik zal in de archieven zoeken tijdens mijn volgende bezoek aan Londen. Hmm, Hadden Industries. Zij kunnen het antwoord hebben op de gebeurtenissen op de rots. Eindelijk heb ik een spoor!

Het boekje bevat een diskette (in 1912 nota bene!). Neem het eruit en het komt onderin je inventaris terecht.

Ik heb een kleine spelonk ontdekt aan de voet van de trappen die buiten naar de vuurtoren leiden. De zomerse zeewinden voerden grote golven landinwaarts en de zandbanken werden weggespoeld.
Zo heb ik mijn ontdekking gedaan. Ik moet me nog in die gapende wond wagen, omdat ik geen geschikte verlichting bij me had. Ik wilde ook voorkomen dat Drake, Woolf of Shaw me vanuit de toren zouden zien.
Ik kon beweging zien in de kamer van de bemanning en wilde niet worden ontdekt. Waarheen zou deze tunnel kunnen leiden? Het intrigeert me zo.

De tunnel was donker en leidde nog enkele meters Fetch Rock in. Op dat punt ontdekte ik dat een instorting verdere verkenning onmogelijk maakt.
Verdomme!
Zo dichtbij maar toch zo ver weg. Ik geloofde oprecht dat de tunnel het antwoord had op mijn vragen.
Ik moet een alternatieve onderzoeksbron ontdekken.

Ik keerde terug naar de instorting om de opening te fotograferen. Terwijl ik in mijn tas naar mijn camera zocht liet ik de stormlantaarn vallen, die me van licht had voorzien. Op dat moment hoorde ik het.

Een puls.

Als de harteklop van de duivel zelf.

Terwijl ik daar in de kille duisternis stond begon mijn hoofd te tollen. De kloppende puls begon te veranderen, een nieuw geluid vulde mijn hoofd. Het was een lied, een vers. Opnieuw en opnieuw en steeds maar weer. Ik kon de bron van het geluid niet lokaliseren en betastte de wanden van de grot. Toen verschenen de markeringen vanuit het halfduister. De wanden waren versierd met een regelmatig en eenvormig patroon. Het pulseerde gelijktijdig met het geluid, en ik voelde...

In het keukenkastje onder de schaal met appels vind je een stereoscoop. Klik enkele keren op de lens en daarna op het 'pijltje' in de lens om een serie oude opnamen van Trewarthan te zien, inclusief van een vuurtoren!


Briefjes uit de pot
Ga via de deur het tuintje in. Er is een buiten-WC. In de pot liggen twee briefjes.

Mijn recente bezoek aan het eiland was productief. Ik kwam aan onder bescherming van het duister, om niet te worden gezien toen ik uit de haven vertrok. De vuurtoren gidste mij over de zandbanken, maar elk bezoek wordt verradelijker. Misschien zou het beter zijn als ik de diensten van een jonger en avontuurlijker iemand dan ikzelf inriep.

Na het vergelijken van mijn vorige schetsen met de nieuwe foto's deed ik een opzienbarende ontdekking. De Rots is gegroeid, daar ben ik zeker van. Wat zou een dergelijke macht kunnen hebben? Het is verbijsterend. Ik geloof dat er een kracht, een macht, op het eiland aan het werk is, misschien zelfs onder de vuurtoren zelf, die duwt vanuit de ingewanden van de aarde.

Ga via de vogelschilderijtjes weer terug naar het nu en lees verder.


Vervolg dagboek Benjamin Parker
29 april / Zeven uur 's avonds
...terwijl de zon aan de hemel zakt en mijn schilderij af is, keer ik terug naar mijn bed en geef mijn gedachten rust tot aan de avond.
Het ontbijt was een interessante gebeurtenis. Het huis van mijn opdrachtgever is net naast deze hut en heet Reuban Cottage. Het ontbreekt Mr. Demarion niet aan intelligentie en hij en ik hadden plezier in een spelletje schaak onder het genot van een tamelijk mooie brandy. Hij is zowel een schrijver als een man van wetenschap. In feite heeft hij enkele tijdschiftartikelen en gidsen op zijn naam staan. Ik had tevoren geen belangstelling in de flora en fauna van dit gebied, maar zijn enthousiasme maakte enige oprechte fascinatie in mij wakker.

Ik nam de gelegenheid te baat om hem te vragen, omdat hij goed geluimd was, naar de vuurtoren die ik vanuit de haven had gezien. Er trok een hele ongezonde uitdrukking over zijn gezicht. Het was heel eng om te zien. Je zou geloven dat de man een doodsbericht had gekregen van een dierbare vriend of geliefde, zo sterk was de reactie. Ik verborg mijn bezorgdheid niet, maar Demarion hield vol dat de brandy opspeelde met zijn maagzweer. Ik geloofde er geen woord van. Dus zette ik de man opnieuw onder druk en vroeg naar de naam van de vuurtoren in kwestie. Hij stond onmiddellijk van zijn stoel op, morste zijn brandy over de tafel, en begon naar de voordeur te lopen. Wat buitengewoon! Ik had de indruk dat hij me helemaal alleen zou laten, zonder enige verklaring voor zijn vertrek. Tenslotte draaide hij zich bij de deur om en sprak een paar woorden: Blijf hier, doe of je thuis bent, ik kom tegen de avond terug.

Deze onverwachte gebeurtenis gaf mij de gelegenheid om zijn huis te verkennen. Het was allemaal nogal saai, behalve...en dit is wat ik het vreemdst van alles vind...Er blijkt veel meer achter deze man te zitten dan op het eerste gezicht lijkt. Veel van zijn aantekeningen en privécorrespondentie slingerde in zijn woonkamer rond. Ik ben niet iemand die rondneust, maar het scheen vreemd om zo laks te zijn met je privé-aangelegenheden. O, ik lieg tegen je, ik heb goed rondgekeken in zijn keuken.

Het was fascinerend. Ha! Ik vraag me af welke geheimen en leugens deze heer verbergt.
Hoe dan ook, ik moet het over het werk hebben. Mijn vermoedens waren ongegrond. Ik heb eerzaam werk te doen. De bestaande kaarten van deze kustlijn zijn gevaarlijk onnauwkeurig, waardoor vele schepen en vaartuigen verloren gingen door de verschuivende Whipside Sands. Deze natuurlijke formatie van slib en zand is in voortdurende beweging en kan niet nauwkeurig in kaart worden gebracht.

Nu is het tijd om te gaan slapen. Misschien gaat mijn droom verder. Ik hoop het. Voor ik ga rusten moet ik iets vermelden waar ik vandaag getuige van was. Demarion heeft keien verzameld, schelpen en ander verweringsmateriaal van de kust. Enkele ervan zijn in zijn huis opgesteld terwijl andere voorwerpen nog worden bestudeerd. Het was een van deze voorwerpen waar ik het over wil hebben. Een steen, een gladde kei in feite, lag onder een vergrootglas. Toen ik er beter naar keek gaf hij een schijnsel af. Dit was geen natuurlijke luminescentie. Het was...wel, kunstmatig. Om een of andere vreemde reden geloof ik dat deze gebeurtenis samenhangt met mijn droom. Er is iets niet helemaal pluis, hier in Trewarthan...

...nu moet ik gaan slapen...


Gesprek met Demarion
Als je genoeg hebt gezien ga je opnieuw naar buiten. Kijk overal om je heen. Loop langs de pub naar het eind van het straatje. Dan hoor je een fluisterstem:

Wie loopt daar?
Kom dichterbij, zodat ik je kan zien
Kom binnen Parker
Ik heb een opdracht voor je, een uiterst dringende opdracht, neem je die aan?

Antwoord: [Of course] Natuurlijk.
Ik ben blij met je hulp Parker, er is een zaak van het grootste belang die onze gezamenlijke aandacht vraagt. Ik ben niet geheel eerlijk tegen je geweest voor wat betreft het eiland dat bekend staat als Fetch Rock. Je had gelijk te vermoeden dat er buiten op zee een vuurtoren is, maar ik kon je er niet over vertellen.

Antwoord: [Why did you mislead me?] Waarom misleidde u me?
Een milde misleiding. Er wordt vaak in deze stad slecht over de vuurtoren gesproken. Ik wilde niet dat je zou kennismaken met de bijgelovige aard van sommige mensen uit de stad. Zij kunnen erg onaangenaam zijn wanneer Fetch Rock ter sprake komt. Sommigen geloven dat het eiland is vervloekt of zelfs dat het er spookt. Zelfs ik vermoed nu dat er meer aan de hand is op het eiland dan je op het eerste gezicht zou denken.

Antwoord: [Tell me more...] Vertel me meer, u hebt mijn belangstelling gewekt.
De vuurtoren is door mijzelf en mensen uit de stad gebouwd in 1890, om het verlies van mensenlevens te voorkomen door de Whipside Sands. Gedurende deze afgelopen 22 jaar heeft deze vuurtoren meer mensenlevens gekost en meer ellende veroorzaakt dan een onbekommerd iemand zoals jijzelf zich zou kunnen voorstellen.

Antwoord: [Indeed you can trust me...] U kunt er inderdaad op vertrouwen dat ik een open instelling zal houden.
Ik ben bang dat deze avond het allerslechtste nieuws bracht. Een schip, de Ribos, voer deze avond langs en zag dat de lamp van de vuurtoren niet aan was. Er was geen teken van leven noch van licht zichtbaar vanaf het vaartuig. De mist is dik vanavond en voert een onnatuurlijke kilte met zich mee. De vuurtorenwachters zouden nooit een dergelijke tegenspoed toelaten om voorbijvarende schepen niet te waarschuwen.

Antwoord: [Who mans the mysterious lighthouse?] Wie bemant de geheimzinnige vuurtoren?
Oliver Drake, James Woolf en Robert Shaw zijn momenteel in dienst om de vuurtoren te bemannen. Alle drie mannen zijn gezond van geest. Je moet naar de vuurtoren reizen. Er is een bootje klaargemaakt. Je hebt een paar dingen uit je hut nodig, waarvan ik zeker ben dat ze van pas komen. Ga ernaar op zoek. Zodra je ze hebt ben je in staat om aan boord van het vaartuig te gaan en af te varen.

Antwoord: [Hidden? Why the mystery?] Verborgen? Waarom zo geheimzinnig?
Je begrijpt me verkeerd, jonge Parker. Ik wil alleen onze taak geheim houden. Er zijn mensen in deze stad die het ergste verwachten. Ze mogen niets van deze laatste ontwikkeling afweten. Blijf in de schaduw en laat niemand tussen beide komen. Ga nu. Het lot van drie mannen kan in jouw handen liggen.


Afvaart
Loop door naar de kade en daal via een trapje af. Je kunt de boot in als je alle bovenstaande bezichtigingen hebt gedaan. Terwijl je naar het eiland roeit hoor je enkele strofen uit de Ballade van Flannan Isle.

Fetch Rock 1912  

Je bent met je bootje geland op het eiland. Ga vanuit de positie waarin je de volle maan achter de boot ziet achtereenvolgens naar rechts, vooruit, links, vooruit en weer rechts om de trap te bereiken naar de vuurtoren. Dan nog een keer vooruit en links om naar boven te klimmen. Er brandt geen licht in de toren noch in het aanpalende gebouwtje. Opzij van deze aanbouw is een noodverlichting aangebracht. Haal de hendel over en bemerk dat er nu licht is aangegaan.


Benedenverdieping
Open de deur en ga naar binnen. Je hoort vreemde geluiden.
Daal de trap af, links is een stookketel, rechts een kolenhok. Als je doorloopt kom je in een donkere voorraadkamer met een trap naar boven.
Ga terug en het kolenhok in. Aan de muur zit een spreekbuis voor communicatie met de ruimten hogerop. Neem de hoorn op en hoor iemand zeggen: [please help us...] help ons alsjeblieft...

Achter de wandplaat zit een plattegrond van de benedenverdieping. Er staat een sterretje achter de ketel.
Ga rechts van de ketel langs. Je ziet de cursor in een gaffel veranderen, wat betekent dat je een voorwerp uit de inventaris kunt gebruiken. Pak de lantaarn en maak licht.
Ga links achter de ketel langs en draai linksom. Je ziet drie schuiven. Volgens de plattegrond moet je na elkaar de middelste, rechter en linker schuif bedienen.

Keer terug naar het kolenhok. Gebruik je lantaarn in de hoek om drie kleppen te belichten. Volgens de aanwijzing moet je achtereenvolgens de middelste, onderste en bovenste klep bedienen. Dan hoor je geluid en werkt de ketel. Er is nu licht in de voorraadkamer (en in de vuurtoren).

Ga de trap op en de kapotte deur door. Een wenteltrap leidt naar boven. Je hoort gestommel alsof iemand naar boven vlucht!


Eerste verdieping
Kijk in het halletje om je heen. Open dan de deur naar de bemanningsruimte, niet veel meer dan een eetkeuken. Hier is veel te ontdekken.
Neem de hoorn van de spreekbuis en je hoort: Hij wacht op jou. Waarom zoek je ons? Wij zijn er niet

In de kast ligt een afvinklijst voor dagelijkse bezigheden en een voorraadlijst.
In de kist vind je een blad papier met daarop: Drake 1,3 2,5 4,7 6,8.
Er is een voorraadkast waar je even in kunt gaan.
Verlaat de bemanningskamer om verder naar boven te gaan.


Wenteltrap
Er zijn opnieuw geluiden te horen. Er waart een geest rond!
Vraag: [Is there anybody there?] Is daar iemand?
Antwoord: Wat wil je van Robert Shaw?
Zeg: [My name is Benjamin Parker] Ik heet Benjamin Parker. Ik kom uit Trewarthan.
Antwoord: Waarom ben je hier? Wie ben je
Zeg: [Demarion sent me. The lamp is not lit] Demarion zond mij. De lamp is niet aan.
Antwoord: Drake komt naar boven. Drake kan je zien. Drake zal je te pakken nemen
Vraag: [What is wrong with Drake? Where is he?] Wat is er mis met Drake? Waar is hij?
Antwoord: Hij kijkt naar je
Vraag: [What happened here? Did Drake attack James and yourself?] Wat gebeurde er hier? heeft Drake James en jouzelf aangevallen?
Antwoord: We deden ons best maar Drake was te sterk, als de duivel zelf. Drake, nee een demon. Hij nam mijn ziel


Tweede verdieping
Via een halletje met prenten kom je bij een deur naar het slaapvertrek van James Woolf en Robert Shaw.
Draai je bij binnenkomst om en neem de hoorn van de spreekbuis (lantaarn!). Een van de mannen zegt dat Drake gek is geworden en nu hier is en luistert naar wat er wordt gezegd!
In de kamer is weer veel te zien.
Op de ladenkast staat een spiegel. Draai die om en lees de:


Brief van James aan Beatrice
O Beatrice, mijn lief,

Deze nacht brengt nieuwe verschrikkingen.
De situatie is onmogelijk geworden, mijn geest kan niet omgaan met de gruwelen die mijn verstand en nu mijn ogen bestormen. Drake is door de duivel zelf bezeten. Ik heb hem voor mijn eigen ogen zien veranderen. Het ene ogenblik was hij net zo gewoon als jij en ik, en toen...wel...hij veranderde. Hij lichtte op alsof hij in vuur en vlam stond met een of ander onaards licht uit de hel zelf.

O het joeg me de stuipen op het lijf. Ik weet niet meer wat ik moet denken. Ik dacht dat zijn gekte het gevolg was van een troebele geest of een of ander trauma, maar nu geloof ik dat er demonen aan het werk zijn. Ben ik krankzinnig aan het worden? Houden mijn ogen mij voor de gek? Ik ben zo bang. Ik ben zo alleen.

Robert en ik waren in de bemanningskamer, happend van onze stoofschotel in een zwakke poging om te doen of er niets aan de hand was. We zaten in stilte en dachten aan Drake die kreunde in zichzelf vanuit de ingewanden van de vuurtoren. Het gekreun hield op, even plotseling als het duister invalt op een novemberavond. Alles was stil, koud en donker.

Toen hoorden we de voetstappen...
...die de onderste traptreden opkwamen. Er was iets met het tempo van die stappen dat ons zo deed huiveren. Robert en ik gingen er als een haas vandoor uit die kamer naar de slaapkamer. Robert was sneller dan ik, hij rende alsof Lucifer zelf hem op de hielen zat. Ikzelf was niet zo snel en draaide me om om naar Drake te kijken alsof mijn verstand mij niet langer toebehoorde.
Hij stond bij de bemanningskamer; het licht uit de deuropening wierp een spookachtige tint over zijn grijnzende gezicht. Het was huiveringwekkend om te zien. Ik stond als aan de grond genageld voor wat wel uren leek; ik kon me niet bewegen. Toen gebeurde het. Drakes gezicht begon te gloeien. Daarna zijn handen. Tenslotte was zijn hele wezen een gloed met een verblindend wit licht....
Ik voelde de felheid branden in mijn ziel...het schreeuwde naar me om mee te doen. Toen hoorde ik een woord, zelfs een naam, waar ik nooit van gehoord had...Malakai. Wat zou het kunnen betekenen?

Ik moet zijn flauwgevallen, want het volgende dat ik wist was dat Robert mij in mijn gezicht sloeg en mijn naam riep. Ik werd in bed overeind gehouden en voelde me belabberd. Echt een ellendige sensatie. De ladenkast was tegen de deur geschoven als versperring. Robert moet snel gehandeld hebben. Ik denk dat ik mijn leven aan hem te danken heb.

Na verloop van tijd werd mijn geest helderder en Robert en ik begonnen plannen te maken. Spivey zal volgens schema in de ochtend de wekelijkse leveringen bezorgen. We zullen vanuit het raam naar hem seinen en hem waarschuwen voor het gevaar. Hij kan hulp halen. Hij moet ons helpen. Hij kan onze enige hoop in deze zijn...

...wacht, ik kan de voetstappen weer horen. Ze komen de trap op.
O heer. O mijn lief. Ik ben bang dat hij binnen weet te komen.
Dat licht. Dat verblindende licht. Het is onder de deur.....

Boven de kast hangen twee schilderijtjes. De linker kun je met de lantaarn verlichten. Achter de rechter zit een brief verstopt:


Eerste brief van Beatrice aan James
Mijn liefste James,

Wat je schrijft heeft mij in onrust en speculatie achtergelaten. Kan het waar zijn? Dat Drake zijn verstand verliest?
Ik kende Drake alleen als een allervriendelijkst en bedaard soort heer; en toch bracht jouw beschrijving van hem als een opgejaagd en gevaarlijk dier mij ertoe te geloven dat hij aan een of andere ernstige ziekte moet lijden.

Ik kan geen acute oorzaak bedenken waarom hij zou veranderen. Is er enige materiële verandering in zijn omstandigheden geweest?
Je moet onmiddellijk hulp zoeken. Je hebt geen ervaring in dergelijke zaken.

Ik zal bij de vroegst mogelijke gelegenheid met Robert Demarion praten. Zijn medische opinie moet van pas komen. Ik maak me zo bezorgd om jou, lieveling.

Ik zal gauw weer schrijven,
altijd de jouwe
Beatrice

In de onderste lade van de kast vind je een aantal strofen van de Ballade van Flannan Isle.

Achterin de kamer ligt een boek met spookverhalen waaronder het verhaal van de Fetch (heks) van Fetch Rock.

Het onderste van de bedden behoorde aan James. Onder het hoofdkussen ligt een:


Tweede brief van Beatrice aan James
Liefste,

Ik heb met Demarion gesproken. Hij scheen aanvankelijk geneigd om jouw 'lugubere' beschrijving lichtvaardig op te vatten, waarbij hij moeite deed om mij gerust te stellen omdat er maar weinig bewijs was om mij ongerust te maken. Ik had het gevoel dat hij geen rekening hield met mijn duidelijk uitgesproken bezorgdheid, totdat ik vertelde van jouw verslag over zijn vreemde gedrag met betrekking tot de kelder, de tijdsduur die hij doorbracht om rond te spoken in de voorraadkamer en het kolenhok. Zijn gezicht nam een alarmerende wending! Een uitdrukking van echte angst en daarna huiver trok over zijn gegroefde gezicht. Ik verzeker je, mijn lief, dat tot dan toe mijn hart tot bedaren was gekomen. Maar mijn zorgen keerden duizendvoudig terug. Het was duidelijk dat hij meer weet dan hij bereid is om te delen met slechts een vrouw. Kan het mogelijk zijn dat hij de oorzaak van Drakes gekte kent?

Mijn speculaties hebben mij ook genoodzaakt om verdere steun te zoeken en dus heb ik het op mij genomen om Spivey in de arm te nemen om me te helpen. Hij kent de lokale bevolking veel beter dan ikzelf, goddank. Zijn navraag in de Fisherman's Arms zou heel behulpzaam kunnen zijn, en hij beloofde me om alles te vertellen wat hij nuttig acht. Spivey hoefde niet erg overtuigd te worden, ook hij had opgemerkt dat Drake op gespannen voet staat met zijn gezondheid. Bij zijn laatste bezoek aan het eiland, toen hij jou de gewone leveringen bracht, werd hij zeer gealarmeerd toen hij Drake pratend in zichzelf aantrof.

Ik ben ziek van angst.

Voor nu, wees gerust dat jouw veiligheid het allerbelangrijkst is en ik zal alles doen wat ik kan om jouw overkomst vanuit die beangstigende plek te bespoedigen.

Veel liefs,
Beatrice


Derde verdieping
Neem de wenteltrap omhoog om naar de derde verdieping te gaan.
In het halletje is een kast met schappen, een ladder naar boven en rechts een afgesloten deur.
Op het handvat staat Drake. Klik erop en een klep gaat open.
Eronder zijn vier knoppen met sterren erop.
De code van het slot staat op het eerder gevonden blad.
Noem de knoppen van links naar rechts 1, 2, 3 en 4.
Druk achtereenvolgens op: 1, 2, 1, 3, 2, 4, 3, 4 en de deur springt open.

Je bent in de kamer van Drake.
Draai je om en beluister de stemmen in de spreekbuis.
Links hangen kaarten aan de wand. Op een ervan is Trewarthan te zien als je inzoomt.
Rechts onder Drakes bed zijn drie laden onder elkaar. De bovenste bevat oude foto's en een uit twee delen bestaande


Eerste brief van Demarion aan Drake:
Aan: Oliver Drake
Van: Robert Demarion

Drake,

Heb jij je verstand verloren! Wat is er aan de hand?
Ik weet dat het op je nemen van de leiding over de vuurtoren een monumentale taak was om jezelf aan te wijden, maar je beloofde met me te communiceren ingeval er iets 'buitengewoons' zou gebeuren. Er blijkt nu dat je dit geenszins hebt gedaan. Wat gebeurt er in die vuurtoren, verduiveld?

Een plaatselijk meisje, Beatrice Agnew, laat Spivey vragen stellen in de Fisherman's Arms. Er wordt verder onder de bevolking gesproken over fantomen en demonen. Het eiland heeft een hele vreemde geschiedenis, waarbij de actuele bouw van de toren werd geplaagd door ongelukken, incidenten en wilde speculatie.

Ik hoopte dat die bizarre tijden achter ons lagen, maar het blijkt dat ik het mis had. Ik vrees dat er nogmaals een schaduw over Fetch Rock is gevallen. Het zou niet de eerste keer zijn dat dit voorkwam en ik vrees niet alleen voor jouw gezondheid, maar ook voor de levens van hen die onder jou dienen. Ik zou zelf naar het eiland willen reizen, maar een dergelijk bezoek zou alleen maar meer toevoegen aan de wellustige roddel en kletspraat die in de stad rondgaat. Dus stel ik voor om ...hoe zal ik dat zeggen...een vrije agent te sturen. Ik heb gevraagd om hulp in de vorm van een jonge cartograaf, met de naam Parker. Hij komt over een week aan. Hij lijkt de perfecte persoon voor de taak, die ik alleen maar kan beschrijven als voorbij het gewone en rationele. Vertrouw me oude vriend, dat er hulp onderweg is. Maak je geen zorgen en richt je op je dagelijkse werk.
Ik heb me ingespannen om jouw vrouw of kinderen niet te alarmeren omtrent recente gebeurtenissen, hoewel ik onzeker ben hoe lang ik het vóór mij kan houden.
Demarion

De middelste lade bevat eveneens foto's en een brief in twee delen die een week later is geschreven


Tweede brief van Demarion aan Drake:
Aan: Oliver Drake
Van: Robert Demarion

Drake,

Benjamin Parker komt morgen aan. Ales is geregeld en op zijn plaats. Het baart me zorgen dat ik niets van jou heb vernomen. Spivey en dat meisje van Agnew maken geen geheim van hun navraag, wat het er niet beter op maakt. Ik maak me zorgen dat Parker ons niet wil helpen als hij hoort over de demonen die op de trappen van Fetch Rock rondsluipen. Welke gezonde man zou dat wel! Ik heb het ware doel van zijn bezoek aan Trewarthan geheim gehouden. Het mag niet uitkomen dat ik er de hand in heb. Mijn naam en reputatie zouden op straat liggen.

Men zou zich weer herinneren dat ik op de bouw van de vuurtoren heb aangedrongen, zelfs tegen de lokale oppositie in, en ik vrees wraakacties van de bevolking. De betrokkenheid van Spivey in deze kwestie helpt helemaal niet. Dat verwenste Agnew meisje! Waarom moeten deze meisjes zich altijd met mannenzaken bemoeien?

Het doet er ook niet toe. Ik heb hoge verwachtingen van 'Parker'. Ik zal zijn belangstelling wekken en wachten tot hij het initiatief neemt. Mijn plan is sluw en mijn methoden vaag. Zijn fantasievolle artistieke aard zal hem leiden en hij zal zichzelf aan mijn doeleinden overleveren. Wees gerust Oliver, hulp is erg dichtbij.
Demarion

Loop iets door naar achteren. Links is een klerenkast.
Gebruik je lantaarn en schuif de kleding opzij. Je ziet een geheime deur die voorzien is van een speciaal slot. Er zijn één letter en vier cijfers nodig om de deur open te krijgen. Voorlopig lukt dat nog niet.

Achterin de kamer vind je in een boek het vervolg van het verhaal over de heks van Fetch Rock. Naast het venster hangen twee ovale schilderijtjes van Drakes kinderen.
Draai de bovenste om. Er staat: William Drake 19.
Draai de onderste om en lees: Catherine Drake 21.

Op het bureau staat een foto van Drake (?) en ligt zijn dagboek.


Dagboek van Oliver Drake
14 april 1912
Er is iets dat mij in mijn slaap verontrust. Kwade dromen in de nacht. Een visioen, het meest alarmerende visioen, is in mijn herinnering gegrift. Er was een alledaagse werkelijkheid aan deze droom die me angst aanjoeg. Het was bijna reëel. Ik kan het alleen maar beschrijven als een komeet, een vlammende vurige komeet die stralend door de hemel sneed. Ik zag Fetch Rock maar zonder vuurtoren. Er waren geen gebouwen. Maar ik zag hier iets. De wateren waren niet helder, ze waren bedekt met riet.
Dik riet dat de zee bedekte als een groen laken. Ik heb eerder iets soortgelijks gezien, in een ets. Een kleine ets. Die is hier ergens in de vuurtoren. Ik moet haar vinden.

16 april 1912
Ik heb hoofdpijn. Ik ben naar bed gegaan. Poeh! Voor het eerst in mijn loopbaan heb ik verlof genomen van mijn plichten. Ik schaam me. Ik ben dankbaar dat Robert veel begrip heeft en het op zich heeft genomen om de boel in de avond draaiend te houden. De jonge James is een goede knul en maakte geen ophef. Deze hoofdpijn baart me zorgen, want ik ben nooit ziek. Een goede nachtrust zal mijn herstel goed doen. Ik moet rusten.

Ik werd wakker van de droom. Dezelfde droom als tevoren, maar ditmaal was er meer. Veel meer. Ik hoorde een naam. Die kwam me niet bekend voor en ik durf deze niet te herhalen. Het vuur brandt langs de hemel als de komeet in zee plonst...Het water kookt met razernij en haat. Hij is woedend. Hij is alleen, verward en bang. Als een verdwaald kind is hij bang voor het verlies van begeleiding en hij vreest voor zijn jonge geest. Ik voel met hem mee, maar weet dat hij niet het beste voor heeft met mijn ziel.

17 april 1912
Wat een troep schreef ik gisterenavond. De donkere opening en de slaap die ik had zijn de schuld. Er is werk aan de winkel. Al deze fantasierijke onzin moet ophouden. De mannen zijn van mij afhankelijk en ik moet mijn plicht vervullen. Dit dagboek moet nu dicht om nooit meer open te gaan.

20 april 1912
Ik verblijf diep in het donker, ze kunnen me niet zien. Zij weten niet van mijn plannen. Ze zijn blind voor het doel. Het vuur brandt in mij als een gestage harteklop van hartstocht en woede. Ik heb dit gevoel nodig, dus volg ik mijn dromen. Ze leiden me naar de duistere plek, diep in de vuurtoren. Alles komt naar hem die wacht en ik wacht op u. Kom naar mij, Parker. Alles is gepland, deze plek wacht op u. Mijn meester roept en zal worden gehoorzaamd. Hij heeft u nodig voor zijn doel. Diep beneden, beneden in de diepten, zal ik op u wachten...

22 april 1912
Ze zijn dwaas. Ze zijn bang voor mij. Zij zouden met me mee moeten doen. Woolf van naam en Wolf van aard. Ik weet dat hij naar me kijkt. Kijkt naar elke beweging van me. Hij krabbelt aantekeningen naar zijn hoer, krabbel de krabbel, en fluistert achter deuren tegen Shaw. Ik weet dat ze over mij praten, kwaad spreken over de naam van mijn meester. Ze moeten worden gepakt en gebroken en weggespoeld. Neem hen weg van deze plek en naar beneden de zee in, spoel hen weg en we kunnen vrij zijn.

25 april 1912
Alles komt naar hem die wacht
Allemaal getallen. Alleen maar getallen.
Wachtend op de getallen.

26 april 1912
De tijd verstrijkt, de tijd is nabij. Hij komt, van over het land. De kaartenmaker komt, en mijn meester is blij. Hij bezit de sleutel, en de middelen voor verlossing. Mijn meester moet zich voeden, dan zal hij bevrijd worden. De anderen zullen zich offeren, aan mij, en ik zal de middelen voor het voedsel verschaffen. Want Parker komt er aan, het is tijd voor de laatste Dark Fall...hij is hier.

28 april 1912
Alles is gepland voor morgen. Ik voel de energie door mijn aderen stromen. Mijn kreupele oude lijf is hernieuwd, veranderd en krachtig. Ik zal me deze nacht in de donkere plek verstoppen. Ze mogen me niet zien. Alles is gepland. Ze zullen worden gebroken.
Mijn meester wacht op de nieuwe energie, hij heeft die nodig om zich te voeden. Alle vogels, vissen, reptielen van dit eiland zijn van hem. Hij schept het allemaal en heeft overal invloed. Dit eiland is het zijne. Zijn domein en tombe. Hij had hier nooit moeten komen en wil terugkeren. Eerst komt het voeden, daarna de verandering. Tijd om ons voor te bereiden. De tijd is kort. De anderen kennen hun lot niet, ik zal het hun met plezier bezorgen.

29 april 1912
Sluwe, verraderlijke mannen. Ze krabbelen, krabbelen en vervloeken. Ze zoeken hulp van het vasteland. Te laat voor hen. Dit licht zal uitgaan en in het duister vallen. Een laatste Dark Fall. Anderen zullen komen, tenslotte. Eerst zal Kaartenman de onze zijn. Hij is dichtbij.

Zo dichtbij!
Ik kan hem bijna ruiken, over de dunne wateren naar de stad. Ik zie hem in zijn hut.
Krabbelen, krabbelen.

Nu moet ik naar de donkere plek gaan. Mijn uiteindelijke transformatie is nabij. Ik zal helder zijn en glorieus en mijn meester dienen. Het leven van de anderen moet eindigen. De energie is nodig, de brug naar Parker moet worden gebouwd. Zijn geest moet worden klaargemaakt. De uit te voeren taak is afschrikwekkend. Zoveel werk, zoveel om voor te bereiden. Ik zal op Parker wachten....Hier in de vuurtoren.... Ik zal toekijken vanuit de donkere hoeken, en in actie komen als hij dat het minst verwacht....

Ik zie jou...Parker!

Aan de wand hangt een schilderij van een strandtafereel.
Schijn er met de lantaarn op.
Er zit een verticale scheur boven de ruiter. Klik hierop waardoor je een flap van het canvas opzij duwt en er een knop zichtbaar wordt.
Druk hierop en de onderste lade onder het bed springt open.

In de lade ligt een tekening van een vuurtoren en een soort vat. Ertussen de cijfers 1 tot en met 4 in respectievelijk een paars, groen, geel en blauw vierkant.

       

Ook tref je een plattegrond van het eiland aan met in het water houten vlonders en een met pijlen aangegeven pad naar een opening in de bergwand.


Vierde verdieping
Verlaat de kamer van Drake en beklim de ladder.
Boven blijk je in de lampkamer aan te komen. Er zit een paneel aan de wand met twee hendels die geen effect hebben als je eraan trekt. De trekstang rechtsboven laat wel de misthoorn loeien.
Loop om de lamp heen en kijk naar beneden. Er ontbreekt een paneel waardoor je naar de omloop buiten kunt gaan. Aan de ene kant ontwaar je de misthoorn (lantaarn!) en aan de andere kant een bel die je kunt luiden.


Grot
Er valt verder niets te ontdekken.
Daal de ladder en alle trappen af en ga via de aanbouw naar buiten. Links van de muur met de noodverlichting kun je nu afdalen via een ladder.
Volg de krakende vlonders. Je hoort: This way (deze kant op) en even later: Over here (hierheen).
Je komt langs kratten en drums en hoort het water tegen de palen klotsen. Loop verder tussen de rotsen door totdat je links een opening ziet. Ga de grot binnen en steeds rechtdoor voorbij een stapel kisten tot je niet verder rechtdoor kunt, dan rechtsaf naar een aantal drums toe, nog eenmaal rechtdoor en je ziet de doorgang naar een tunnel.

Kijk in de tunnel om je heen en wacht even.
Er verschijnen kleurrijke patronen op de rotsen. Loop door totdat je niet verder kunt vanwege een instorting. Dit beeld komt bekend voor van de foto in het aantekenboekje van Demarion!

Keer terug, de tunnel uit, maar de grot blijkt ineens veranderd te zijn. Er is nu een vijver.
Ga rechtdoor, linksaf en tweemaal rechtdoor en je bent buiten bij daglicht.

Fetch Rock 2004  

Infocentrum WWII
Ga rechtsaf tussen rotsen door. Het eiland ziet er heel anders uit. Alleen de vuurtoren is er nog.
Je komt bij een plateau met een gebouw, tafelbank, reddingsboeien en een verrekijker. Voor de laatste is een munt nodig.
Bij de ingang van het gebouw hangen posters van Fetch Rock Lighthouse en D-Day.
Binnen is een tentoonstelling over de Tweede Wereldoorlog (WWII). Rechts op kamerschermen hangen negen foto's van vliegtuigen en vliegeniers. Verder naar achteren staat een radio met uitleg:


De spookradio
De in deze kamer tentoongestelde radio is een bijna volmaakte replica van een van de toestellen die door de radio-operators tijdens de Tweede Wereldoorlog werden gebruikt. Van één bepaalde machine, die de liefdevolle koosnaam Ralf kreeg, werd geloofd dat deze door een spook werd bezeten. Er konden vreemde verminkte berichten in de hoofdtelefoon worden gehoord en enkele van de nieuwe recruten weigerden om Ralf te bemannen om niet gek te worden van het bizarre geluid dat de headset zou uitspuwen. Deze replica heeft ons geen enkel probleem bezorgd, goddank, maar je weet maar nooit wat hij oppikt! Draai gerust aan de knoppen.

Er ontbreekt een knop.
Op de tafel voor het projectiescherm staat een laptop met een diskettehouder. Stop de diskette uit de inventaris hierin. Er verschijnt beeld op het scherm. Druk op het 'pijltje' naar rechts en je hoort onverstaanbare geluiden.


Aanlegsteiger
Loop tussen de rotsen door naar de andere kant van het eiland.
Sla zodra je dat kunt rechtsaf naar de kassa. In het hok zie je aan de wand een tekening hangen, maar je kunt er niet bij.

Loop voorbij de kassa en merk de poster op die tegen de zijkant is bevestigd. Je bent op het plateau waar de boten met bezoekers aanmeren. Hier ben jij (Benjamin Parker) een eeuw eerder aan land gegaan.
Er staan lichtmasten op de hoeken en er staat een roze olievat op poten.
Raap de prikstok van de grond.

Kijk van hier naar de lichtmast die het dichtst bij de kassa staat.
Er zit een messing plaatje op met een Romeinse II.

       

Prik in de kassa de tekening van de wand.
Diana wilde aan Ben een toegangscode bekend maken. Door koffievlekken zijn alleen de eerste twee cijfers leesbaar: 55..


Café
Sla na de poort rechtsaf naar een picknickhoek bij het café. Op één van de prullenbakken vind je weer een messing plaatje, nu met de Romeinse L (50).

             

Toiletten
Ga terug richting de vuurtoren en sla rechtsaf naar het toiletgebouw.
Kies eerst de dameskant. In het rechter wc-hokje is nog net een messing plaatje te zien. Deze heeft een Romeinse I.
Aan de herenkant vind je net zo'n plaatje onder een wastafel.
Bij het urinoir liggen koffiebekertjes. Klik op één van de dekseltjes en er rollen munten uit.


Verrekijker
Loop naar de verrekijker en stop er een munt in. Je kijkt naar de vuurtoren en ziet weer een plaatje met een Romeinse III.


Trap naar boven
Beklim de trap die naar de vuurtoren leidt.
Halverwege hangt een beeldscherm. Klik erop en je leert een aantal vogels kennen met hun geluiden.
Na de Scholekster (Oystercatcher) wordt het beeld verstoord en verschijnt er een foutmelding, met daarop de laatste twee cijfers van de toegangscode: ##64.


Cadeauwinkel
Ga de trap verder op en zie dat de vroegere aanbouw van de vuurtoren is vervangen door een gloednieuw glazen gebouw.
Gebruik de toegangscode 5564 om binnen te komen.
In de winkel is weer veel te ontdekken. Bekijk de posters en boeken aan de voorzijde van de toonbank.


Zeeverhalen uit Cornwall - Verity Holmes
De smokkelaarsgrot
Edward deed een laatste poging om de grot in te komen, hij wist zeker dat hij stemmen had gehoord die van binnen riepen. Het vissersvolk van Trewarthan had vaak over smokkelaars, piraten en spoken gesproken, maar Edward had nooit toegegeven aan dergelijke gedachten toen hij de rotsachtige ingangen van Fetch Rock verkende, terwijl hij het steeds veranderende gedrag van het eiland opmerkte.
Hierheen.... kwam een gefluister.
Een stem, vast en zeker een stem. Edward was er nu van overtuigd dat iemand zich in de grotten verborg.

'Kom tevoorschijn, kom meteen tevoorschijn. Ik wil alleen maar met je praten' riep Edward in het halfduister van de natuurlijke grot. Hij had zich vele malen in de donkere holte gewaagd, maar vond dat de plek zijn keel irriteerde met zijn vochtige ziltige lucht. Er waren weinig in het wild levende dieren in een dergelijke donkere ruimte te bespeuren, dus andere keren treuzelde hij maar heel even alvorens terug te klimmen door de nauwe opening en weer naar het licht. Maar vandaag was het anders: de plek leek...wel, de plek leek bewoond en klonk ook als zodanig!

'Ik heb toestemming om hier te zijn, maar ik vermoed dat u in overtreding...'
Er werd gelachen vanuit het duister. De stem bespotte Edward! Hij kon de onbeschaamdheid van de kerel niet geloven en besloot de indringer te zoeken en hem van het eiland af te gooien. Er was net genoeg licht dat binnenviel door de opening in de rots om een meter de grot in te kunnen kijken. Natte, ziltige plassen glommen in het duister. Ze zouden normaal vol leven zitten met schaaldieren, visjes en ander zeeleven, maar deze poelen waren bedompt en dood. Edward waagde zich verder, voorbij de poelen, en naar een manshoge opening toe achterin de grot. Hij bleef ineens staan. Er was weer een geluid, deze keer achter hem...

'Nee, deze kant op...' fluisterde de stem.
'Ik zal u vinden en u zult zich moeten verantwoorden' stotterde Edward, zich bewust van de trilling in zijn stem, 'Het heeft geen zin, dus u kunt net zo goed tevoorschijn komen'. Niemand antwoordde.

Edward was nu in de manshoge opening. Het was een tunnel; mensenwerk zo te zien. Grote steenmonolieten vormden zonder twijfel een tunnel, die verder voerde de ondergrondse wereld van Fetch Rock in. Het was te donker om verder te gaan. Edward voelde zich uiterst dwaas, daar zo in het donker staand, terwijl de stemmen uit ongeziene monden zich grinnikend verwijderden. Hij draaide zich om om de grot te verlaten en zijn speurtocht op te geven, maar iets trof zijn oog.

Een flits, een gekleurde flits van licht scheen uit de wanden te komen.
'Wat verduiveld...' riep Edward uit toen hij wat beter naar het gesteente keek.

Het licht laaide weer op, ditmaal kon Edward vele kleuren zien en er was een geluid als een ruisende wind die hem dichterbij scheen te trekken. Er was een patroon in het licht, een meetkundig patroon, dat een onmiddellijke verklaring trotseerde.
'Zeg, bent u dat die dat licht maakt...' riep Edward, en ditmaal kwam er antwoord...
'Vooruit, vooruit, vooruit...' scandeerde de stem en Edward had de kracht niet om deze te weerstaan.
Er wachtte iemand op hem, aan het einde van de tunnel. Hij moest uitvinden wie. Want in zijn achterhoofd wist Edward wie het was, die op hem wachtte, hij had het altijd al geweten.

In het boek met plaatsnamen uit Cornwall leer je dat Trewarthan komt van Tre War Fan en 'Hoeve op een heuvel' betekent.
Loop daarna om de toonbank heen naar achteren en beluister de CD's.
Links daarvan staat een boek getiteld:


Horror op Fetch Rock
Inleiding:
...die drie mannen zullen nooit worden gevonden. De zee heeft vele levens opgeëist, maar geen geheimzinniger dan die van de wachters van Fetch Rock....

Robert Demarion, Het Fetch Rock Onderzoek, 1912

Op de avond van 29 april 1912 werd het betrouwbare licht van de vuurtoren van Fetch Rock in duisternis gedompeld. De flamboyante cartograaf Benjamin Parker glipte weg uit de havenstad Trewarthan op weg naar Fetch Rock. Die avond verdwenen zowel hij als de vuurtorenwachters spoorloos. Een onderzoek, uitgevoerd door de plaatselijke notabele Robert Demarion, bracht aan het licht dat Parker verantwoordelijk was voor de moord op de wachters en daarna zelfmoord pleegde. Zijn lichaam werd nooit gevonden.

Het boek verkent één mogelijke theorie over wat er die mistige nacht bijna honderd jaar geleden gebeurde.

De gebeurtenis:
De vuurtoren van Fetch Rock ligt ten zuidoosten van de havenstad Trewarthan. Gebouwd in 1890 werd de vuurtoren bemand (in 1912) door de hoofdwachter Oliver Drake, eerste assistent Robert Shaw en tweede assistent James Woolf. Ieder van hen had lokale banden met de stad, werd gewaardeerd en stond bekend als gezond van geest.

Elke avond zouden de wachters de elektrische generator starten (pas geïnstalleerd) en hun nachtelijke plichten vervullen. Op de avond van 29 april 1912 rolde een dikke mist het Engelse Kanaal binnen en hulde de zee in een ijskoude mantel. De vuurtoren zou gewoonlijk heel actief zijn geweest, waarbij de misthoorn om de paar ogenblikken zou klinken. Dit was niet het geval in die fatale aprilnacht. Een voorbijvarend schip, de Ribos, nam waar dat de vuurtoren geen licht gaf, dus sloeg de scheepskapitein (Tonker Travers) alarm in de haven.

Het enige vaartuig dat die avond de haven had verlaten was een roeibootje, bemand door de ingehuurde cartograaf Benjamin Parker. De lokale notabele Robert Demarion zag hem even voor middernacht Trewarthan verlaten. Er wordt vermoed dat hij naar de vuurtoren is gereisd.

Een klein gezelschap vissers, met inbegrip van Demarion zelf, voer naar het eiland en trof het verlaten en somber aan. Onderzoek wees uit dat de hoofdingang naar de vuurtoren niet op slot zat en open stond voor de elementen. De noodwindgenerator buiten op het platform was ingeschakeld, wat erop duidde dat er onlangs een stroomstoring was geweest. Binnen ontdekten ze dat de elektrische hoofdgenerator probleemloos werkte en goed was voorzien van verse kolen. Het feit dat de generator buiten op 'aan' was gezet is tot dusverre een mysterie gebleven.

De mannen klommen de donkere trappen naar de bemanningskamer op waar ze een onaangeroerde maaltijd vonden en een omgevallen stoel. Een zwak gekooid vogeltje tjilpte in het halfduister, maar er werd geen ander geluid gehoord. Verder boven verkennend werd er ontdekt dat de slaapkamer van de bemanning (waarin Shaw en Woolf sliepen) was verstoord, wat betekent dat iemand de laden en persoonlijke bezittingen van de wachters had doorzocht. Zich wagend op de bovenverdieping ontdekten ze dat de deur naar Drakes kamer (een gewoonlijk zeer private kamer) open was, en ook tekenen vertoonde van wangedrag. Het zou voor de hoofdwachter zeer ongebruikelijk zijn om zijn deur van het slot te laten en zijn officiële papieren in zo'n toestand achter te laten.

Demarion klom daarna de laatste ladder op naar de lampruimte. Een duizeling beving hem en hij zag zich gedwongen de ladder weer af te dalen. De akelige gewaarwording duurde verscheidene ogenblikken. Andere onderzoekers ervoeren eveneens het desoriënterende effect.

Enkele theoretici hebben geopperd dat de damp van kwik (gebruikt bij het lampmechanisme) kan hebben gelekt naar de verdiepingen daaronder, omdat bekend is dat kwik dergelijke effecten en zelfs hallucinaties kan veroorzaken. Dit vertraagde het onderzoek in die mate dat de lampruimte niet eerder werd doorzocht dan in de vroege uren van de ochtend. Verstopte Benjamin Parker zich in deze kamer? Heeft hij opzettelijk kwikdamp naar de lagere verdiepingen laten lekken?

Dit boek beantwoordt vele vragen! Lees verder.

Verstopte Parker zich in de vuurtoren en vergiftigde hij de wachters met kwikdamp?
Wat zat er in de mysterieuze 'geheime wachterskast' die zich in de slaapkamer van de wachter (Drakes kamer) bevond?
Waarom zou Parker zoiets doen? Was hij krankzinnig? Had de kwikdamp ook invloed op hem?
Waarom zijn de lichamen nooit gevonden?
Tot op welke hoogte was Demarion betrokken? Wist hij waarom Parker Trewarthan verliet? Heeft hij hem in feite op pad gestuurd?

Benjamin Parker:
Benjamin Parker werd geboren op 7 november 1883 als zoon van ouders uit de middenklasse in Londen. Een kinderdroom om kunstschilder te worden werd de bodem ingeslagen toen zijn autoritaire vader de jonge student inschreef aan de Londense Academie voor Cartografie (kaartenmaken). Terwijl hij het werk saai en verstikkend vond werd Parker bekend om zijn avant-garde-werk en zeer decoratieve kaarten.

Na zijn slagen zond de Academie onze verdachte uit naar de verste uithoeken van de Britse Eilanden om rotsen rond de Schotse kust in kaart te brengen. Er volgen vele jaren van eenzaamheid en twijfel aan zichzelf.totdat hij plotseling wordt benaderd door een Mr. Robert Demarion, uit de havenstad Trewarthan (spreek uit als Tree-wor-fen) in Cornwall. Parker gaat onmiddellijk aan het werk en begint de kustlijn in kaart te brengen naar zijn beste vermogen. In de nacht van 29 april verlaat Parker de stad per roeiboot en reist naar de vuurtoren van Fetch Rock. Robert Demarion ziet hem vertrekken.
Benjamin Parker werd nooit, door geen enkele levende ziel teruggezien.

Geheim bewijs
Het mysterie van Fetch Rock is algemeen bekend. Het verhaal is legendarisch geworden, waarbij talloze theorieën zijn geopperd. Maar er zijn enkele feiten en belangrijke aanwijzingen die schaamtevol over het hoofd zijn gezien. Zoals:

Waarom werden Benjamin Parkers schetsen gevonden in een eigendom dat ooit aan Robert Demarion toebehoorde?
Waarom vroeg Demarion niet aan Parker waar hij naartoe ging, die mistige nacht in 1912?
Hoe en waarom ontdeed Parker zich van de wachters? Wat was zijn agenda?
Wie ontsloot de geheime wachterskast in de bovenste slaapkamer van de vuurtoren?
Waarom schreven zowel Woolf als Shaw brieven aan de vuurtorenautoriteit over Drakes toestand, waarbij deze werden genegeerd?
Ondervond Parker dezelfde horror als de wachters? Zijn lichaam is, net als dat van de wachters, nooit gevonden.

Dit volgende hoofdstuk zal mijn theorie ontvouwen over wat er werkelijk met Benjamin Parker gebeurde, op basis van al het beschikbare bewijs. Stelt u zich alstublieft onbevooroordeeld op.

Het onderzoek:
Uittreksels uit de oorspronkelijke transcriptie zijn hier voor de eerste keer in de geschiedenis van deze mysterieuze gebeurtenis beschikbaar:

Eerste extract:
De ondervraging van Harold Harten, de vorige wachter van de vuurtoren van Fetch Rock, door Samuel Forgil.

Forgil: Zou u zeggen dat Drake een man was met een gezonde geest en overtuigingen, Mr. Harten?
Harten: O zeker meneer, zonder enige twijfel. Drake was een prettige man en een goede wachter. Ik trainde hem zelf, ziet u, naar mijn beste vermogen.
Forgil: Ben u ervan op de hoogte dat de beide andere wachters, hmm, Shaw en Woolf hadden verzocht dat Drake tijdelijk zou worden geobserveerd door de Britse Vuurtorencommissie?
Harten: Nee, daar was ik me niet van bewust.
Forgil: Was u zich ook niet bewust dat Shaw naar het vasteland had geschreven met de suggestie dat Drake niet alleen ongeschikt was voor zijn dienst, maar ook een gevaar voor hemzelf en het andere bemanningslid...om niet te spreken van de schepen in die verraderlijke wateren?
Harten: Zoals ik zei meneer, Drake was een prettige man. Als hij problemen had dan zou hij hier in de stad hulp hebben gezocht. Ik kan me niet voorstellen dat hij dergelijke risico's nam. Hij kende de verantwoordelijkheden, dat deden we allemaal. Ik begrijp het niet. Als hij ziek was, in zijn hoofd zo gezegd, dan heb ik daar nooit taal of teken van bespeurd.
Forgil: Bent u een gekwalificeerd arts, Mr. Harten?
Harten: U weet dat ik dat niet ben. U weet dat. Waarom stelt u me deze vragen?
Forgil: Laten we doorgaan met het vreemde geval van de bovenste opbergkast. Ik meen dat deze zich in Drakes kamer bevond, niet?
Harten: Ja, dat is waar. Die bevindt zich binnen het wandpaneel en kan alleen worden benaderd via de kledingkast in zijn eigen privédomein. Het was vroeger mijn domein, ziet u. De telegraafmachine was daar opgeslagen samen met andere belangrijke zaken.
Forgil: Inderdaad, ik begrijp dat de privéopslag kostbare zaken bevat...zoals reservelampen, dure etenswaren, alcohol enzovoort...?
Harten: Eh! Wacht even. Er was geen alcohol op dat eiland. Dat was niet toegestaan. Wel...misschien een druppel Brandy, voor noodgevallen, weet u, maar niets sterkers dan dat.
Forgil: Zegt u dat Drake een 'drinker' was?
Harten: Nee, dat zeg ik niet. Ik zeg alleen dat het er alleen was voor medicinaal gebruik. We hebben respect voor onze positie. Daarom bleef die opslagruimte altijd op slot en onttrokken aan de verleiding.
Alleen Drake kende de combinatie naar de berging.
Die zat meestal vol met troep, zoals oude afbeeldingen en kaarten.
Forgil: Goed dan, dus hoe denkt u dat Benjamin Parker de vinger kreeg achter deze geheime combinatie?
Harten: Geen idee. Misschien folterde hij hem. Hij was er zo een. Zo'n kerel met donkere ogen.
Forgil: Nou, nou, Mr. Harten. Laten we ons verstand niet door fantasie benevelen. Ik ben meer geïnteresseerd in de eigenlijke combinatie. Kent u die?
Harten: Ja zeker.
Forgil: Wel, voor de draad ermee, zeg het ons. Al dit gebabbel begint me op de zenuwen te werken.
Harten: Wel, als u het zo stelt....Ik ken de code. Drake vertelde het me op een stormachtige avond in de Fisherman's Arms. De wind rammelde aan de vensterramen en die oude Spivey speelde op zijn viool. Drake fluisterde dat hij wilde dat ik de code kende ingeval van nood enzo. Hij had het vermoeden dat iemand de vuurtoren binnen wilde komen. Hij had dingen gehoord, stemmen, voetstappen en spelende kinderen. Kinderen! Wat ging er in hem om? Ik zei dat hij teveel tijd doorbracht bij de zeemeerminnen, maar hij wilde niet....
Forgil: De combinatie! Mr. Harten. Alstublieft. Als we dit mysterie moeten oplossen dan moet ik de bijzonderheden weten, ongeacht hoe geheim.
Harten: Het was het geboortejaar van zijn dochter in combinatie met dat van zijn zoon. Weet u wel, zoals optellen.
Forgil: Dank u wel, Mr. Harten. U kunt u terugtrekken uit de getuigenbank. Volgende getuige!
Harten: O, ik ben nog niet klaar. U kent het voorvoegsel nog niet. Het is belangrijk, weet u.
Forgil: Een of andere codeletter of instelling die alleen Drake kende?
Harten: Precies meneer. Niemand kende het voorvoegsel...zelfs ik niet, maar Drake zong vaak een liedje uit Cornwall nadat hij zijn voorraadkast had bezocht...The White Cove [De Witte Baai]. Ik veronderstel dat dat iets te maken had met de geheime voorraadkast en haar combinatie.
Forgil: The White Cove ... wat betekent dat? Zegt u dat het de titel is van een liedje?
Harten: Alleen de Engelse versie. Je zou iemand uit Cornwall moeten zijn om de ware betekenis te kennen, en ik denk dat u niet zo iemand bent, meneer? Te netjes opgevoed.

Een Homerisch gelach steeg op van de galerij en Mr. Forgil vroeg om stilte in de kamer.

Einde van het uittreksel.

De voorgaande informatie vond ik heel belangwekkend terwijl ik dit boek onderzocht. Er zijn duidelijke aanwijzingen dat de hoofdwachter, Oliver Drake, leed aan een of andere geestesziekte. Hij zou ook verantwoordelijk kunnen zijn voor de verdwijning van zowel de wachters als Parker zelf. Het uittreksel vertelt ons ook de volgende bijzonderheden:

De combinatie van de geheime wachterskast.
Een aanwijzing tot het voorvoegsel of de instelling: The White Cove.
Het was algemeen bekend dat de wachters de hoofdwachter, Oliver Drake, vreesden en aan hem twijfelden.

Het is duidelijk dat de bijzonderheden over de combinatie nu totaal waardeloos zijn. De kast waarvan sprake is werd kort voor de eerste wereldoorlog verwijderd en de kamer waar deze kon worden gevonden is nu een gebied voor 'alleen de staf' in de toeristenattractie op het eiland.

De in die kast vervatte geheimen zijn in de loop der tijd verloren gegaan. Zonder tijdmachine zullen we nooit weten wat Drake er verborg...

Kijk opnieuw in het boek met plaatsnamen uit Cornwall en zie dat White Cove in het Cornish Portquin heet.

Loop dan naar de kassa en bestudeer het werkschema van het personeel.
Diana, Ben en Sarah wisselen elkaar af.
Op 29 april 2004 heeft Ben de ochtenddienst van Diana overgenomen. Lees naast de kassa het gele


Briefje van Ben aan Sarah
Sarah, ik begin nogal ongerust te worden over de winkelinkomsten van de laatste tijd. Volgens het kasregister wordt er vandaag 220 pond vermist!! Ik wil hierom niet op straat komen te staan. Ik heb je eerder verteld dat er iets mis is met deze machine. Die heeft een eigen wil. Ben 29/04/04

Het is nog steeds niet pluis op Fetch Rock!
Onder het tafelblad waar de kassa op staat ligt een


Brief van het Restauratiefonds aan Miss Riley
Betreft: Tegenslag

Beste Miss Riley,

Ik ben bang dat ik u moet mededelen dat het Restauratiefonds niet langer in staat is om de vernieuwing en verbeteringen aan Fetch Rock te financieren. Dit is erg teleurstellend voor zowel u als mij evenals voor de kijkers die de voortgang tijdens televisieafleveringen hebben gevolgd.

Zoals u weet heeft het publiek op overweldigende wijze gestemd om de historische vuurtoren te behoeden voor instorting in zee, maar recente gebeurtenissen hebben het absoluut onmogelijk gemaakt om de organisatie te associëren met uw project. Sommigen hebben gesuggereerd dat er een vloek rust op het Fetch Rock eiland. Absolute onzin, dat weet ik, maar het leidt tot interessante artikelen voor de idioten die onze roddelkranten schrijven. Er was een tijd dat alleen voetballers en borstimplantaten de publieke aandacht trokken, maar de vloek van Fetch Rock heeft het publieke bewustzijn echt te pakken en heeft geen zin om zijn smerige greep los te laten.

Kon u me maar enige verzekering geven dat de tegenspoed ten einde is, maar die is er niet.

Met vriendelijke groet,
Hugh Slithering-Smythe

Er hangen dus donkere wolken boven het eiland met de vuurtoren. Maar dan is er de welkome


Brief van Polly White aan de Fetch Rock directie
Polly White, Greystones,
Pluckley, Kent

Beste Meneer/Mevrouw,

Staat u me toe mezelf voor te stellen, mijn naam is Polly White, en ik heb wat opzienbarend nieuws voor u....
....het kan zijn dat het spookt in uw vuurtoren!

Ja, u hoorde me goed. Spookt. Na een recente...hmm...inzinking heb ik regelmatig sessies van hypnose-therapie bijgewoond. Deze praktijk houdt in dat je in een rustige slaap wordt gebracht en dat je geest terug kan keren naar een onbewuste toestand. Het is hier, in een mentaal voorgeborchte, dat velen (met inbegrip van mijzelf) verborgen herinneringen hebben gevonden. Vaak behoren dergelijke herinneringen tot iemand anders, die al lang dood is, maar die naar de oppervlakte borrelen wanneer ze door een hypnose-expert worden geactiveerd.

Het was tijdens een zo'n sessie dat ik de naam 'James' noemde. James Woolf. Hij was een vuurtorenwachter in de vorige eeuw. Mijn onderzoek laat zien dat een man met die naam inderdaad dienst had in de vuurtoren van Fetch Rock in 1912. Ik geloof dat ik James Woolf ben, herboren. Hij heeft een boodschap voor mij en zou wellicht kunnen verklaren wat er die legendarische nacht is gebeurd. Dus stel ik een onderzoek voor! Ja! Een spokenjacht! Dit zou geweldig zijn voor uw publiciteit en zou veel aandacht krijgen in de pers in de omgeving van Cornwall en daar buiten. Ik weet zeker dat vele eventuele toeristen uit de Verenigde Staten ook belangstelling zouden hebben in het verhaal. Dus, waar wacht u op?

Ik stel niet veel eisen aan benodigheden omdat ik met plezier de nacht alleen doorbreng, met alleen mijn papieren, camera en spokenjagersuitrusting als gezelschap. Ik heb op deze wijze andere spokenjachten gemaakt, met gemengde resultaten.

Dus geef me slechts een dag (of nacht!) en toegang tot de vuurtoren! Alstublieft!

Geduldig wachtend,
Polly White

Uit het gele briefje dat op de kassa is geplakt blijkt dat Polly toestemming heeft gekregen voor haar onderzoek:


Aan: Polly White
Voel je vrij om de hele vuurtoren en het complex te verkennen. we hebben hoge verwachtingen van je onderzoek en zien uit naar de heropening van de attractie.
De Staf


Vuurtoren: voormalige ketelruimte
Ga voorbij het rode gordijn de trap af. Op de plaats waar de ketel stond is nu een etalage die een man (Parker) uitbeeldt met een lantaarn in zijn hand. [NB. Dit beeld verandert steeds als je wegklikt naar links of rechts en weer terugkijkt of terugkomt. Er zijn minstens zes verschillende variaties!]

Aan de voet van de etalage liggen spullen van Polly. In een blauw mapje zit een


Brief van de directie aan Polly
Beste Ms. White,

Dank u wel voor uw recente brief die we erg interessant vonden.
Zoals u waarschijnlijk hebt gehoord of in de plaatselijke kranten gelezen zal onze subsidie binnenkort opdrogen als gevolg van recente incidenten. Leden van de pers verlustigen zich om onze reputatie door het slijk te halen.

U schijnt het een en ander af te weten van de geschiedenis van Fetch Rock, met bijzondere belangstelling voor de legende omtrent de gebeurtenis van 1912: Drie vuurtorenwachters verdwenen spoorloos. Uw theorie dat u James Woolfs reïncarnatie bent is bizar en nogal fantasierijk. Ik zou dergelijke zaken gewoonlijk niet serieus nemen, maar we moeten schijnbaar iets doen om de bron van onze tegenspoed te vinden. Ongetwijfeld zal een aanwezige spokenjager (zoals u zichzelf noemt) de journalisten laten bulderen van het lachen, maar u zou onze enige hoop kunnen zijn.

Kijk, ik zal zo eerlijk tegen u zijn als ik kan, ik geloof niet in spoken, aardmannen en lijkenpikkers, maar de staf kan vele vreemde verhalen vertellen. Gisteren nog werd onze voornaamste winkelassistent in het tentoonstellingscentrum 'aangevallen'. Hij beweert dat er een stapel pas gedrukte folders door de kamer vloog en zijn gezicht raakte. Hij heeft sneden van papier over zijn wangen om het te bewijzen. Ik probeerde te suggereren dat het een windvlaag was vanuit de cadeauwinkel boven, maar hij wilde er niets van weten. Er is werk voor u aan de winkel, Ms. White.

Dus bied ik u een eenmalige gelegenheid. Op 29 april zal een veerboot uit Trewarthan vertrekken en u naar het eiland brengen. Vraag naar Thomas Spivey in de plaatselijke pub, de Fisherman's Arms. Hij zal u verder instrueren. Een overnachting voor de avond ervoor is al geboekt. U krijgt een speciale behandeling.

Bij aankomst op het eiland zult u merken dat u helemaal alleen bent. De code voor het slotmechanisme van de cadeauwinkel is: 5564.

Veel geluk, Ms. White, dat zult u nodig hebben.

Catherine Riley
Projectmanager
Fetch Rock Vuurtoren & Erfgoed van Cornwall


Bril
In het mapje tref je ook een brochure aan:

Hadden Industries is trots om de EVP/EMP v2 te presenteren.
Detecteer verborgen elektromagnetische pulsen (EMP) tijdens militaire en parapsychologische experimenten.
Nieuw: Verken de fascinerende wereld van Elektronische Stemverschijnselen (EVP). Sommigen geloven dat je de stemmen van overledenen kunt horen of de echo's van voorbije gebeurtenissen kunt detecteren.
Allemaal ingebouwd in een stijlvolle headset.

Links van de etalage hangt een foto van de oorspronkelijke ketelruimte en een houder met folders over de verderop tentoongestelde voorwerpen. Het betreft meestal voorwerpen die in 1912 in de verlaten vuurtoren zijn aangetroffen, zoals een tinnen pot met vingerafdrukken van Benjamin Parker erop (van jou dus!), de stoofpot die nog dampend op het fornuis stond en het houten beeldje dat James voor zijn verloofde had uitgesneden. Daarnaast prehistorische vondsten van rond 2090 v.Chr.


Het Fetch Rock Mysterie
Aan de andere kant van de doorgang hangen platen die het mysterie van Fetch Rock beschrijven:

12 april 1912 was een donkere in mist gehulde nacht. Een jonge cartograaf Benjamin Parker verliet de stad Trewarthan in een roeiboot op weg naar de vuurtoren van Fetch Rock. Wat waren zijn motieven? Waarom kwam hij naar dit eiland?

We weten dat de drie vuurtorenwachters in diezelfde nacht verdwenen en dat de lampkamer in duisternis werd gedompeld. Er werd een onderzoek ingesteld. Er kwamen mannen van het vasteland die de vuurtoren stil, koud en leeg aantroffen. Wat was er gebeurd?

Wie was Benjamin Parker?
Geboren op 7 november 1883 in de Londense voorstad Highgate.
Hij was de jongste zoon van de beroemde cartograaf: William Parker.
In de voetsporen van zijn vader tredend (sommigen zeggen aarzelend) zat hij op de Londense Academie voor Cartografie van 1900 tot 1904.
Zijn eerste opdracht, nogal vreemd, was om de rotsen rondom het ver afgelegen Schotse eiland Todday in kaart te brengen.
Er komen in de archieven van de Academie geen kaarten voor die door Benjamin Parker zijn getekend, maar enkele zijn te vinden bij handelaren. Ze worden erkend als waardevolle kunstwerken evenals praktische aardrijkskundige documenten.
Tewerkgesteld door de Academie werd Parker naar de stad Trewarthan in Cornwall gezonden waar hij de rotsen rond de haven in kaart moest brengen.
De plaatselijke landeigenaar en notabele Robert Demarion sprak vaak met Parker tijdens zijn verblijf in de stad en speelde ook af en toe een partij schaak met hem! De waarnemingen van Demarion werden gehoord tijdens het onderzoek

...die drie mannen zullen nooit worden gevonden. De zee heeft vele levens opgeëist, maar geen mysterieuzer dan die van de wachters van Fetch Rock ....
Robert Demarion

Bewijs: Demarion, die door zijn vakgenoten in hoog aanzien stond, was een hoofdgetuige tijdens het onderzoek. Rond 9 uur op de mistige avond in april zag hij dat Benjamin Parker op weg ging naar de trap aan de haven. Daar was het dat hij een roeibootje stal en afvoer naar de vuurtoren op Fetch Rock.

Twee uur later merkte een vaartuig uit Cornwall The Ribos genaamd op dat het licht niet was ontstoken. In allerijl voer het schip naar de veilige haven en sloeg de kapitein (Tonker Travers) alarm. Er werd een kleine groep op onderzoek uit gestuurd die bij aankomst de gestolen roeiboot enkele meters van Fetch Rock zag drijven. Parker en de drie wachters waren nergens te bekennen. In de vuurtoren werd bewijs voor een handgemeen en geknoei waargenomen.

Parkers verblijf, een door Demarion verhuurd hutje, werd doorzocht. Afgezien van enkele schetsen en persoonlike bezittingen werd er niets van enig belang gevonden, maar velen uit de plaats beweren dat ze hem in een dagboek hebben zien schrijven. Dit is nooit gevonden. Wat voor een verklaring of inzicht zou een dergelijk dagboek wel niet kunnen zorgen?

Voor meer informatie gelieve u Het Fetch Rock Mysterie uit de cadeauwinkel aan te schaffen. Dit geïllustreerde boekwerk verschaft alle huidige theorieën en verdiept zich meer in het leven van de hoofdverdachte.


Voormalige kolenhok
In deze ruimte staat nu de grote lamp. Het bordje aan de wand vermeldt:

Dit kamertje werd gebruikt voor kolenopslag. De fossiele brandstof werd verbrand in de ketel die tot voor kort in de ketelruimte hiernaast stond.
Sommige bezoekers zoals u aan deze ruimte hebben een sterke brandgeur gemeld. De ketel is sinds meer dan 40 jaar niet meer aan geweest en werd 5 jaar geleden weggehaald. Voor de geur bestaat geen enkele verklaring.

Je kunt even uitrusten in de stoel met uitzicht op de etalage. De wand vóór de boogvormige doorgang is erg donker. Ga weer staan en klik rechtsonder. Gebruik de lantaarn. Je ziet weer een messing plaatje met Romeinse V.

Ga de boog door en draai naar rechts. Klik rechtsonder naast de volgende boog die naar de voormalige opslagruimte leidt. Gebruik de lantaarn. Nog een plaatje met Romeins cijfer C (100). Aan de linkerkant van deze boog vind je onderaan de


Rugtas van Polly
In de linker bovenflap zit haar reispas.
In de rechter bovenflap zit haar camera. Klik erop en er wordt een foto gemaakt. Klik nogmaals op het toestel en je kijkt tegen de achterkant aan. Druk op het ronde knopje naast het scherm en je ziet de zojuist gemaakte opname van jezelf (als Benjamin Parker). Druk op één van de 'pijltjes'-toetsen om door Polly gemaakte opnamen te bekijken, waaronder een paar selfies, maar ook een zwevende stoel (!) en lichtverschijnselen.

Open de hoofdflap van de tas. Je vindt er een dagboek en een bandopnemer.


Bandopnemer
Beluister het bandje. Polly ondergaat een regressiehypnose en denkt dat ze James Woolf is. Zij/hij praat over Oliver Drake die niet langer zichzelf is (zijn ziel is genomen) en over Robert Shaw die hetzelfde lot wacht, totdat 'hijzelf' aan de beurt is. 'Hij' heeft het even over een vierde persoon maar ontkent bij doorvragen stellig dat er een vierde was. Hij/zij bedoelt daar waarschijnlijk de Dark Fall mee, de duistere macht onder de vuurtoren die al zolang wacht en hoopt dat zij (Polly) voor bevrijding zal zorgen.


Dagboek van Polly White
De spookverschijnselen van Fetch Rock.

28/04/04: 19:00
Aankomst. Ik moet de vuurtoren nog zien, maar ik heb het gevoel deze al te kennen. Omdat ik hem in mijn dromen heb gezien, zowel wakend als slapend, ben ik vervuld met een heerlijk mengsel van vrees en fascinatie.

Ik logeer in de Fisherman's Arms, in Trewarthan. Tot zover voorspelbaar. Een havenstad met een toeristenattractie, compleet met legenden met inbegrip van (raad eens wie) Benjamin Parker. De naam is me heel vertrouwd. Mijn zoektocht op internet kan zich nooit meten met een bezoek aan de eigenlijke vuurtoren...

29/04/04: 11:00
De vuurtoren van Fetch Rock is in het toeristenseizoen gesloten. Dat moet de opbrengsten hevig aantasten. Dus is het geen verrassing dat ze mijn onderzoek verwelkomden. Het wordt geweldig. Ik heb een geweldig nieuw apparaatje van Hadden Industries...
Een spokenjachtbril.

Ik kan niet wachten om te zien wat zich in de schaduwen van die oude vuurtoren verstopt.
De laatste keer dat ik een apparaatje zoals de bril gebruikte was in mijn studententijd...
...hij kan energie uit het verleden bespeuren.

29/04/04: 12:45
Fetch Rock. Ik ben hier. Ik ben werkelijk hier. Als enige op het eiland.
De rest van de staf (met inbegrip van Riley zelf) ging weg met de retourboot.
Dus dit is het, Fetch Rock.
De plek voelt zo vertrouwd aan. Ik heb deze zo vaak in mijn dromen gezien.
De vuurtoren torent boven me uit.
Hoe heeft Benjamin Parker zich gevoeld toen hij op die in mist gehulde avond in 1912 aankwam?

Ik zal het eiland verkennen en dan de trappen op gaan naar de cadeauwinkel en de vuurtoren zelf binnengaan.

29/04/04: 13:00
Het weer is veranderd. Ik kan de donder horen aankomen. Misschien is er storm op komst.

29/04/04: 13:24
De cadeauwinkel is een goudmijn aan informatie. Er zijn onthullingen over Parker in het boek The Horror of Fetch Rock.
Alle bewijs suggereert dat Parker James Woolf, Oliver Drake en Robert Shaw vermoordde. Maar ik wil onbevooroordeeld blijven.

Mijn verbinding schijnt de jonge James Woolf te zijn. De geluidsbanden over mijn hypnose-regressie kunnen van onschatbare waarde blijken te zijn.
Ben ik werkelijk de gereïncarneerde James Woolf?

29/04/04: 14:12
Er is iets met de oude ketelruimte. Iets vreemds. Het is volgepakt met tentoongestelde stukken...Ik wou dat ik ze uit de vitrines kon verwijderen en in mijn handen houden. Misschien zou het iets in gang zetten. Een herinnering. Een gebeurtenis. Of zelfs een manifestatie. Dit zou een geweldige plek zijn voor een séance.

29/04/04: 14:24
Etenstijd. Ik heb Benjamin Parker als gezelschap. Ha. Helaas is hij gemaakt van kunststof. Een etalage hier in de kelder laat op doeltreffende wijze zien hoe hij uit Trewarthan vertrok. Ik moet toegeven dat hij er een beetje spookachtig uitziet. Ik zou kunnen zweren dat zijn ogen in een of andere onbekende toekomst staren.

29/04/04: 15:00
Ik heb de nieuwe bril uitgeprobeerd. Hij laat mijn hoofd tollen...zo krachtig. Ik heb hem bij de tentoongestelde stukken geprobeerd en zag iets...een gloed.
Het is tijd om de bovenverdiepingen te verkennen.

29/04/04: 15:44
De oorspronkelijke vuurtorenruimten zijn opgekalefaterd voor de toeristen. Dit is jammer omdat het betekent dat er minder triggers zijn voor bovennatuurlijke activiteit.

In de structuur zelf van het gebouw is de herinnering opgeslagen aan degenen die hier ooit leefden.
De sluiting van deze attractiezou verdere horrorgebeurtenissen voorkomen, maar zou nooit verklaren waarom ze optraden.

Ik heb een geluid gehoord uit een van de kamers boven. Ik ga het dadelijk controleren...
...absoluut een menselijk geluid. Ik probeerde te communiceren maar het geluid stierf weg. Het klonk als...iemand die riep...

29/04/04: 16:54
Het is begonnen. Mijn handen trillen. Er was een ander geluid. Het was muzikaal, bijna romantisch. Een viool denk ik. Speelden de wachters muziek? Proberen ze me iets te vertellen?
Ik zal proberen een opname te maken met de camera.

29/04/04: 17:15
De stoel in het oude kolenhok bewoog. Ik heb het met de camera vastgelegd...
...eerst was er een sterke brandlucht, of van een fornuis, en daarna bewoog de stoel. Het was verbazingwekkend. En beangstigend.

29/04/04: 18:00
Ik meende een ander geluid te horen...een sterk geruis van de wind, of energie. Er is een deurtje, in de tentoonstellingshal...het leek van daar te komen...
...Ik vraag me af of er grotten zijn, of tunnels, beneden het eiland?

29/04/04: 18:34
Een donderstorm staat op het punt de stilte te verbreken.
Ik zou het Informatiecentrum kunnen onderzoeken, buiten bij de rotsen, voordat het te donker wordt. Of gaat regenen.
Ik neem de spokenjachtbril mee en verken de omgeving van het Informatiecentrum. Die zou vol triggers kunnen zitten.


Tentoonstellingsruimte
Dit is de voormalige voorraadkamer. Bij binnenkomst hoor je voetstappen en allerlei vreemde geluiden. In verschillende vitrines zijn de stukken geëxposeerd die in de folder staan beschreven. Langs de wanden hangen informatieplaten over de plichten van een vuurtorenwachter en over interessante feiten en de geschiedenis van vuurtorens.


Eerste verdieping
Neem de trap naar boven. In het halletje op de eerste verdieping hangen foto's. Een bordje vertelt dat hier de voormalige bemanningskamer was. Door een glazen raam kijk je daar naar binnen. Twee poppen die Shaw en Woolf voorstellen praten (als je de knop indrukt) over Drake, die de telegraaf bewaarde in een kast met geheim slot. Iets met de leeftijd van zijn kinderen, maar de letter kende hij alleen zelf.


Tweede verdieping
Kijk door het raam als je verder naar boven gaat (schoonvegen!). In het halletje op de tweede verdieping zie je foto's met commentaar over de drie verdwenen vuurtorenwachters. En foto's van de situatie die in 1912 werd aangetroffen, vergezeld van een couplet uit de ballade van Flannan Isle.
Waar eerst de slaapkamer was van de jongste twee wachters is nu een kamer met tafels en stoelen. Je kunt een beetje naar binnen en hoort dan enge geluiden.


Derde verdieping
Onder op de trap naar de derde verdieping ligt een schrift van Polly. Het is een aanvulling op haar dagboek:

29/04/04: 18:58
Ja. Hij is het definitief. Benjamin Parker. Ik was te geschokt om een foto te maken, maar ik zag hem de cadeauwinkel binnengaan. Hoe kan een spook uit 1912 zoiets doen?
Ik denk niet dat hij me zag, dus ik zou veilig kunnen zijn. Ik blijf hier op de trap...
Wel verdomme. Ik ben de bril kwijt. Ik heb hem het laatst in het Informatiecentrum gebruikt...Ik moet hem hebben laten vallen. Mijn beste spokenjachtgereedschap...en ik verloor het. Idioot.

Ik kan Parker horen, hij kijkt beneden rond. Hij komt dichterbij. Een spook, een echt spook.
Tijd om me te verstoppen.

Loop verder de trap op. Kijk door het sleutelgat van 'Drakes kamer'. Polly zit binnen. Ze zegt:
Als je daar bent, maak dan alsjeblieft een geluid
Ik kan je horen
Ik kan je achter de deur zien

Ze schuift vervolgens een plattegrond van het eiland onder de deur door. Hierop heeft ze ook de positie van de bril in het Informatiecentrum aangegeven.

 

In het halletje hangt een bel. Erachter zit weer een plaatje met het Romeinse cijfer VI. Verder is het schip The Ribos afgebeeld met zijn kapitein Tonker Travers.


Vierde verdieping
Beklim de ladder naar de voormalige lampruimte. Je kunt naar binnen als je de laatste sport overslaat. Er is een tentoonstelling met werk van Matt Clark dat wordt toegelicht in een folder. Hierin staat ook de puzzeldoos beschreven die een replica is van de oorspronkelijk in 1945 door Andrew Verney ontworpen doos.

In het midden van de ruimte staat een pop met verrekijker. Kijk zelf door de kijker en zie een messing plaatje met Romeinse IV dat op de roze olietank is bevestigd.

Bekijk dan de puzzeldoos aandachtiger.
Er zitten vier knoppen op met symbolen die je eerder op de messing plaatjes zag, waar de Romeinse cijfers I, II, III en IV bij hoorden.
Druk ze in deze oplopende volgorde in.
Er springt een laatje open. Er zit een knop in en een detailfoto van RALF met de stand van de drie knoppen, respectievelijk 01, C en y.

       

Daal de ladder af en kijk nogmaals door het sleutelgat.
Polly: Ik weet wie je bent Benjamin Parker en ik weet wat je deed

Ga helemaal naar beneden, via de toegangsdeur naar buiten en aan de andere kant van het eiland naar het Informatiecentrum.

Fetch Rock 2004 met bril  

Informatiecentrum
Kijk bij binnenkomst meteen naar links tussen de stoelen. Gebruik de lantaarn en pak de bril.
Loop dan naar RALF, bevestig de knop en zet de drie knoppen respectievelijk op 01, C en y.
Je hoort een paar piepjes
Zet de bril op en zie op de vensters de getallen 120, 180 en 020.
Er zijn verschillende stemmen te horen.

             

Bekijk de negen foto's op de kamerschermen opnieuw. Gebruik de bril steeds als je twee piepjes hoort en de brilicoon staat te knipperen. Dit gebeurt bij de onderste foto op het linker paneel. Met bril zie je de piloot bij het vliegtuig staan en vormt de propellor de letter y.
Bij de bovenste foto op het middenpaneel zie je een extra vliegenier.


Grot
Ga terug de grot in halverwege het eiland. Loop de tunnel door en draai je om naar de vijver. Je hoort de piepjes. Met de bril op zie je een groen patroon in het water.


Vuurtoren
Verlaat de grot en ga linksaf, de vuurtoren in naar de tentoonstellingsruimte. Gebruik je bril bij het houten beeldje dat dan gloeit. Wacht even en je hoort: Het is hier donker, zo koud, kun je ons helpen? Is daar iemand? Help ons alsjeblieft

Bestijg de eerste trede van de trap en draai je om. Zet de bril op en zie dat alle vitrines door een lichtband met elkaar zijn verbonden.


Eerste verdieping
Klim de trap verder op naar de hal op de eerste verdieping en gebruik je bril op de foto van James Woolf. Je kunt een gesprek met hem voeren.
James: Is daar iemand?
Vraag: Can you hear me? [kun je me horen?] Kun je ons helpen?
Vraag: Do you know who I am? [weet je wie ik ben?] Zeker. ik herinner me jou van eerder, bedankt dat je terug bent gekomen
Vraag: How did I get here? [hoe ben ik hier terecht gekomen?] We waren in de vuurtoren. Ik was bang. Help me alsjeblieft
Vraag: Do you recognise this place? [herken je deze plek?] Waar ben ik? Kun jij me dat vertellen? Ik kan nauwelijks zien. De plek ziet er vreemd uit. Hij is anders
Zeg: I will try to help you James [ik zal proberen om je te helpen James] Help jezelf. Help je vriendin. Het is mijn fout, weet je. Ik heb haar geroepen. Dacht dat ze kon helpen. Het is allemaal tevergeefs


Tweede verdieping
Er zijn in de vuurtoren drie foto's die de situatie van 1912 weergeven en waarmee je via de bril naar die tijd kunt terugkeren. Het zijn respectievelijk: Op de tweede verdieping de foto van de voordeur, op de eerste verdieping de foto van de bemanningskamer en op de begane grond de foto van de ketel (naast de etalage). Klik op de foto van de voordeur, hoor de piepjes, zet de bril op en klik nogmaals. Dan sta je in 1912 buiten voor de deur.

Fetch Rock 1912 met bril  

Eerste verdieping
Ga de trap op naar de hal van de eerste verdieping en kijk naar de kaart van Cornwall met de bril op. Er staat een kruis op de plaats van de vuurtoren.

 

Open het bruine logboek, zet de bril op en bemerk dat enkele cijfers zijn gemarkeerd. Ze vormen op verschillende regels de getallen: 160, 140, 090.
Je hoort: Ik ken jou zo goed.

Kruip in de bemanningskamer de voorraadkast in en draai je om.
Zet de bril op en zie een lichtverschijnsel bij de tafel.
Je hoort: Zie je hem Robert? Ik wel. Hij kijkt me recht aan. Het is een man, kijk.
Zeg: I cannot see you [ik kan je niet zien]. ik kan jou wel zien.
Zeg: I am here to help [ik ben hier om te helpen]. Waarom zoek je ons? Er is geen hoop voor ons.
Vraag: Where is Drake now? [waar is Drake nu?]. Drake werd gek. Ik weet wat hij vond. Hij is nu hier en luistert naar wat we zeggen.


Trap naar de tweede verdieping
Ga twee 'treden' omhoog de trap op en draai je om. Zet de bril op. Een lichtschijnsel van Robert Shaw vraagt: Kun je ons helpen?
Zeg: I am trying to save you [ik probeer jullie te redden]. Er is geen reden voor jou om hier te zijn. Hij weet dat je hier bent. Hij heeft een taak voor jou. Hij kent jou. Hij kent je ziel.
Vraag: What did Drake discover? [wat heeft Drake ontdekt?]. Dit ding wacht op jou.
Vraag: What happened that last night here in the lighthouse? [wat is er die laatste nacht hier in de vuurtoren gebeurd?]. We waren in het kolenhok. Drake was weg. Hij veranderde. Hij veranderde in iets slechts. Hij gloeide. Ik dacht dat hij een demon was.
Vraag: What can I do? [wat kan ik doen?]. Help ons alsjeblieft.
Zeg: Demons do not exist [demonen bestaan niet].
Toen ik de trap op ging, zag ik een man die er niet was..
Vandaag was hij er weer niet, ik wou dat die man weggebleven was.


Tweede verdieping
Ga de kamer van Shaw en Woolf binnen. Op de tafel staat een doos met de letters F.R.L. erop. Daarin zit een foto van een bakker aan het werk en een foto van een fles op de rotsbodem. Je hoort de piepjes weer.
Als je nu de bril gebruikt en op de foto klikt wordt je naar 2004 getransporteerd tegenover dezelfde foto in de hal op de tweede verdieping.
Blijf echter in 1912 en ga nog twee verdiepingen hoger naar de lampruimte.


Lampruimte
Zoom in op de lamp als je er recht voor staat. Je hoort de piepjes.
Met de bril op zie je een gele schijf met een bepaald patroon erop.

             

Positioneer je vervolgens zo dat je de lamp aan je rechterhand hebt en de hendels aan je linkerhand. Met bril op zie je een lichtschijnsel.
Vraag; Shaw, RS? Dus dit is je plan, daar te staan en te kijken. Wij zijn dood.
Vraag: What happened here on Fetch Rock [wat gebeurde er hier op Fetch Rock]? we horen hier, voor altijd.
Vraag: What did Drake do [wat deed Drake]? Drake komt de trap op, Drake kan je zien, Drake zal je te pakken nemen.
Vraag: Who is Drake working for [voor wie werkt Drake]? Malakai is hier, hij wacht op jou.


Kamer Drake
Daal de ladder af en ga Drakes kamer binnen (1 2 1 3 2 4 3 4).
Open de kastdeur, doe de lamp aan, schuif de kleren opzij en geef de juiste code in waarvoor je alle gegevens beschikbaar hebt.
De letter is de P van Portquin (Cornish voor White Cove, zie het boek Horror on Fetch Rock).
Het getal van vier cijfers is de som van de geboortejaren van Drakes kinderen. In 1912 was William Drake 19 jaar oud, dus is hij van 1893. Zijn zus Catherine was 21 jaar en daarom geboren in 1891.
1893 + 1891 = 3784.

Na het ingeven van de code gaat de deur open naar het geheime hok waar je inzoomt op een schilderijtje van een rietlandschap. Dit is de ets die Drake in zijn dagboek beschreef.
Piepjes, bril, klik en je wordt geteleporteerd naar

Fetch Rock 2090 voor Chr.  

Onthoud de plaats waar je nu bent, want vanaf hier kun je weer terug naar 1912.

           

Kijk om je heen. Er hangen huiden te drogen. In de verte is een tentenkamp. Je hoort geklots van water en vogelgeluiden. Waad naar de nederzetting toe en zoom in op een schaal met eieren die op een grote steen ligt. Met de bril op zie je een blauw patroon.
Achter de schaal ligt ook de platte steen met rode en blauwe verf die je in het museum tegenkwam.

Iets verder hangen vissen boven een rookvuurtje. Voorbij de vissen met links een stapel tentpalen en een bijl kun je rechtsaf en rechtdoor. Sla eerst rechtsaf, tussen de tenten door, dan linksaf en doorlopen naar het begin van een pad dat door twee rijen stenen wordt gemarkeerd. Ga rechtsaf dat pad op tussen de rietkragen door naar een groep palen rondom een platte steen. Loop tussen de twee voorste palen door en zoom in op de platte steen. Hoor de piepjes.
Zet de bril op en zie de letter Z. Er zijn stemmen te horen die door elkaar praten. ...Ik roep jou...vanuit de diepte...niet uit de aarde...donkere hoeken van het bestaan...dat is waar ik verblijf...wachtend op jou...

Draai nu naar links. Hoor de piepjes weer en zie, met de bril op, het getal 180. Op de achterste drie palen lees je zo 110 en op de groep aan de rechterkant 150.

Keer terug naar het kamp, tussen de tenten door en rechtsaf als je links het vuurtje met de vissen ziet. Op een grote steen ligt een halssierraad met een groen plaatje (een printplaat!) en een hoekige sleutel. Je kunt ze niet meenemen.

Vervolg je weg tussen de rotsen door. Rechts in de verte zie je de palen. Sla linksaf en zie aan je rechterhand de ingang van de grot. Ga naar binnen en via de vijver kom je bij de ingang van de tunnel. Loop de tunnel in. Je hoort een soort hijgende geluiden en het geruis van vallend gesteente. Aan het eind waar de tunnel doodloopt kun je linksaf en rechtsaf.

Sla linksaf tot je bij een verlichte plek komt met aardewerk kommen.
Ga zo ver mogelijk rechtdoor. Draai dan naar rechts, doe een stap vooruit en draai je een halve slag om. Zoom in op de pot beneden je en zet de bril op. Je hoort Malakai over Drake en de anderen praten: ..nutteloos voor zijn zaak, ze begrepen het niet, dood is overal.

Zoom uit, zet een stap naar voren en draal linksom. Loop door de zijtunnel naar de andere (rechter)kant, waar de tunnel uitmondt in een grote grot. Op een rots in het water liggen aardewerk kommen en bevindt zich een grote cilindervormige capsule. Dit is de capsule die op de tekening staat die je in de lade van Drakes kamer vond en waarover verschillende mensen hebben gedroomd. Raak deze aan en een deksel klapt open. Een beeldscherm wordt zichtbaar met daaronder:
#4 / deos / malakai
Raak het scherm aan dat oplicht. Je ziet van boven naar beneden:

- Een ring met een tijdsaanduiding (uren, minuten, datum);
- een X-coördinaat bestaande uit drie getallen van elk drie cijfers;
- een Y-coördinaat bestaande uit drie getallen van elk drie cijfers;
- een Z-coördinaat bestaande uit drie getallen van elk drie cijfers;
- vier verschillend gekleurde patronen.

Je kunt de coördinaten en patronen instellen, maar je hoort:
je bent er niet klaar voor, dwaas, verlaat deze plek

Geef gehoor aan het bevel en verlaat de grot, tunnel in, rechtsaf bij de splitsing, vijver oversteken, linksaf naar buiten. Ga buiten rechtsom naar het poeltje. Draai je vóór het poeltje om en zoom rechtsboven in beeld in op de steenhoop. Daar naartoe. Op de steen ligt weer een diskette (!).

Keer nu terug naar het kamp. Ga achter de tenten rechtsaf en bij de tentstokken linksaf, dwars door het riet naar de huiden. Bij de rietkraag waar je begon hoor je de piepjes en kun je dankzij de bril

Terug uit de prehistorie  

Fetch Rock 1912
Kom uit de kast en daal de trap af naar de slaapkamer op de tweede verdieping. Via de foto van de fles in de FRL-doos keer je terug naar


Fetch Rock 2004
Ga naar het Infocentrum en stop de nieuwe diskette in de houder bij de laptop. Op het scherm verschijnt een robot met een afstandsbediening.
Op het kleurpalet ernaast staan vijf gekleurde blokjes, van links naar rechts respectievelijk:
roze, groen, rood, blauw en oranje.
Op de afstandsbediening zijn knopjes met dezelfde kleuren te zien.


Fetch Rock 1912
Ga de vuurtoren binnen (5564) naar de foto van de ketelruimte naast de etalage.
Keer dankzij de bril terug naar 1912. Stap achter de ketel (lantaarn aan). Ga met je rug naar de ketel staan en je gezicht naar de oude muur.
Hoor de piepjes, zet de bril op en klik jezelf naar de toekomst.

Fetch Rock 2090 na Chr.  

Je kijkt weliswaar naar dezelfde muur maar de omgeving is veranderd. [NB. Via deze muur kun je ook weer terug naar 1912].
Ga onder de boog door en linksom. De voorraadruimte is nog net herkenbaar, maar de trap is geblokkeerd. Ga het poortje eronder door en rechtsaf. Daarna linksaf een zwart gat in. Je hoort kinderstemmen. Rechts zit een gat in de wand. Kruip daardoor. Aan de ene kant ontwaar je een kist met dynamiet en aan de muur een waarschuwingsplakkaat van DEOS. Ga de andere kant op naar een liftschacht. Daal via de ladder af tot je boven op de lift staat. Steek schuin over en draai je om. Zoom in op het gele toestel en klik op de tablet die ervoor ligt. Klik op het scherm en er verschijnt een boodschap voor Magnus Gerard Griel:

Beschrijving: Essentieel werk aan de lift
Er is aanzienlijke schade aan het hoogste liftniveau als gevolg van een misrekening die is gemaakt tijdens kleine explosiewerkzaamheden in de westelijke schacht. De geschatte reparatieduur is 6 dagen, gebaseerd op de montage van een nieuwe aandrijfeenheid met behulp van een laserschroevendraaier.

Zoom in op de groene gereedschapskist en klik op de ID (identiteitskaart) van Magnus. Hij is basisingenieur. Open de kist en haal er een laserschroevendraaier uit.
Zoom in op de opening aan je voeten en daal af in de lift. Stap de lift uit en een roodverlichte gang in. Draai halverwege de gang naar rechts en vind de ID van Maria Ortega (junior programmeur) en haar tablet. Lees het

Datalog van Maria Ortega
Data-log 001:
Donker D.E.O.S.
Het is hier beneden donker. Te verdomde donker. Ik kan niet zien wat nieuw is en wat teruggestuurd moet worden. Deze baan werd verduiveld veel slechter sinds Corbins 10 miljoen pond kostende fout van 4 dagen geleden. Hij verloor de laatste sonde...D.E.O.S. is razend.

De lift is 'buiten gebruik'. Magnus is ermee bezig. Ik zou blij moeten zijn met zijn gezelschap, maar Magnus bezorgt me de rillingen. Hij zit nu al dagenlang in die schacht. Hij zingt in zichzelf...een of ander gedicht...

Data-log 002:
Explosie
27/04/2090 13:54
Wat is hij aan het doen? Magnus heeft een brok uit de bovenste schacht geblazen. Dat kan in geen geval iets te maken hebben met zijn klus. Ik ga hem aangeven.

Wat zit er eigenlijk achter de schacht? Ik wierp een blik naar binnen toen Magnus weg was...het zag eruit als een structuur. Stond er een gebouw op deze oude rots? Ooit, lang geleden?

Data-log 003:
Een geheime plek.
Ja! Er stond een gebouw. Ik sprak gisterenavond met Vimal in de bemanningskamer; hij heeft boeken, artikelen en datalogs die aangeven dat hier ooit een vuurtoren stond. Wat eigenaardig! Het moet een knap staaltje ingenieurswerk zijn geweest, meer dan 200 jaar geleden!

Ik zou nog eens in die kamer kunnen gaan kijken, achter die afbrokkelende muur. Magnus zou een historische plek gevonden kunnen hebben! Het is een vreemde plaats...Ik voelde me er niet alleen.

Data-log 004:
Een onnatuurlijke koude.
Er is een kilte in deze gangen. Ja, ja. Het is donker, vochtig en verroest, maar er is nog iets anders. Verschuivende schaduwen. Steeds sinds ik die kamer inging.

...het was baksteen! Echte baksteen. De plaats voelde oeroud aan en vervallen. De ruimte is grotendeels ondergelopen, maar je kon nog steeds een gevoel krijgen voor de mensen die daar ooit werkten. Wachters? Ja, zo werden ze genoemd.

Ga via de deur waar 1 op staat een nieuwe ruimte binnen. Links en rechts staan drie grote cilinders. Ga aan de rechterkant tussen de middelste en laatste cilinder staan en draai je om. Het licht wordt zwakker en weer sterker. Is daar een stem te horen boven het lawaai uit?

Open de deur rechts en betreed een derde ruimte. Overal staan kisten met D.E.O.S. erop en raketmotoren (?). Je hoort krakende en piepende geluiden. De volgende deur is gesloten, maar draai naar rechts en zoom in op het rooster beneden je. Gebruik de laserschroevendraaier om dit te openen en kruip naar binnen (lantaarn). Bij de splitsing kun je links en rechts. Als je rechts gaat kun je een eind komen tot bij een rooster met fel wit licht erachter, maar je kunt er verder niets. Dus terug en de andere kant op. Kruip tussen buizen door en volg de bochten totdat je bij een rooster komt dat gemakkelijk open gaat. Je komt uit in een


Opslagruimte
Beneden het rooster ligt een tablet. Druk de knop in en er verschijnt een boodschap van Malakai!

S 587y857967.........de tijd zal komen en de tijd zal gaan. Malakai weet. Malakai wacht. Verloren. Eenzaam. Wachtend op jou. Je bent naar ons gekomen. Alles is voorbereid. S 587y857967........Net als wij. Jij zult net zijn als wij. Ik voel me sterk. Mijn lichaam verandert. Jij zult veranderen. Malakia zal jou zuiveren. Trewarthan 498995u........Einde huidige ontwerplog.
29/04/90

Loop om de open kast heen. Als je op één van de schappen inzoomt hoor je vreemde geluiden. Tegenover de kast staat een soort automaat met een cijferblok. Draai rechtsom en open de deur. Via een korte gang 1 kom je op een kruising van gangen.

 


Gang 2
Sla linksaf (gang 2 in). Aan de linkerwand hangen plakkettes met afbeeldingen van sondes (capsules). D.E.O.S. betekent: Deep Exploration of Space [Diepe verkenning van de ruimte].
Rechts staat #1 afgebeeld: Ophelia uit 2035. Links staat #2: Byron uit 2056. Op de wand ertegenover zie je #3: Juan-Luiz uit 2069 en een zwart bekraste #4: Malakai uit 2090.

Open de deur en betreed een tussenruimte naar een volgende deur die gesloten is. Links aan de wand zit een paneel met gleuven. Er is een kaart of sleutel nodig. Draai om en sla linksaf naar


Gang 3
Deze maakt een bocht naar links. Open de deur en stap een blauw verlichte gang in. Aan het einde tweemaal linksom en je bent in de ziekenboeg. Rechts achter een gordijn dat je kunt openschuiven ligt een oplichtende gestalte (!). Bekijk de spullen in de onderzoekkamer, sta even stil bij de Röntgenfoto's aan de wand en keer dan terug naar de kruising.


Gang 4
Aan het begin van gang 4 hangt links een groen scherm aan de wand. Klik erop en er volgt


Informatie over D.E.O.S.
Gesticht door professor Tracey Heath in 2034, na de vervolmaking van de Transmat Technologie door het Cambridge Instituut voor Transmissie van Materie, wordt de wereldwijde organisatie almaar sterker. Op basis van theorieën over het manipuleren van donkere materie en de stabiliteit van de creatie van antimaterie, presenteerde Heath al in 2024 een mogelijk Transmat scenario aan de wetenschappelijke wereldgemeenschap. Dankzij fondsen uit verschillende bronnen, met inbegrip van genereuze ondersteuning door Hadden Industries, was Heath in staat om haar eerste Diepe Ruimte-Sonde in 2035 te bouwen. Onder de naam Ophelia werd de sonde voor het eerst gelanceerd vanuit de nieuw gebouwde faciliteit bij SE037 vóór de kust van Cornwall.

Klik op de meest linker capsule en lees verder:

Ophelia
De sonde dematerialiseerde succesvol op 07:00 11/02/35. De sonde was uitgerust met scanapparatuur met hoge resolutie en software voor het onderzoek van deeltjes. Na het verzamelen van essentiële en nuttige data kwam de sonde in de aardse atmosfeer terug op 03:46 15/02/35. De missie kreeg alle lof en Tracey Heath won dat jaar de Nobelprijs. Een tweede sonde ging in productie.

Klik linksonder op de pijltjes om terug te gaan naar het hoofdscherm en raak daarna de tweede capsule aan.

Byron
Deze sonde werd succesvol gelanceerd op 19:00 04/03/56. Anders dan Ophelia droeg deze sonde de eerste experimentele versie van de Manipulatie-Software voor Donkere Materie die sindsdien beroemd is geworden door de derde sonde Juan-Luiz. Er was een fundamenteel AI (Artificial Intelligence / kunstmatige intelligentie) -besturingssysteem geïnstalleerd door Hadden Industries.

Juan-Luiz
Gelanceerd op 22:00 03/06/69 droeg deze derde D.E.O.S.-sonde een volledig functionerende versie van de MSDM-software. Deze stelde de sonde in staat om de als Donkere Materie bekend staande substantie onafhankelijk te lokaliseren en te manipuleren. Helaas zorgde een defect in de AI ervoor dat de sonde voortijdig naar de aardse atmosfeer terugkeerde op 06/06/69. Heath en Hadden Industries lieten niet toe dat deze geringe tekortkoming het project in gevaar bracht en begonnen met het ontwerp van de vierde in de reeks: Malakai.

Malakai
Na het falen van sonde drie Juan-Luiz werd er bedacht dat er een veel geavanceerder AI- en Transmat-systeem in deze vierde sonde van de reeks moest worden geïnstalleerd. De AI zou het vermogen moeten hebben om zelf de materietransmissiesequentie uit te voeren en doelgericht zijn eigen lancering en richtingbepaling te sturen met behulp van een zeer geavanceerde sterrenherkenningsdatabank. Er was geen besturing vanaf de grond meer nodig om de bewegingen van de sonde in de buitenste atmosfeer en verder in de diepe ruimte te manipuleren. Malakai is ook in staat om anomalieën en ongedefinieerde ruimtematerie te lokaliseren, onafhankelijk van menselijke instructie, dankzij de nieuwe AI-software aan boord. Dit geeft Malakai op effectieve wijze een eigen verstand en stelt de sonde in staat om berekende besluiten te nemen en de aard van de materie zelf te beïnvloeden. Enkele pressiegroepen uitten hun bezorgdheid dat het geven van een machine de macht om materie te manipuleren onethisch en potentieel gevaarlijk was. Omdat Heath nooit de spot dreef met het publiek installeerde zij een faalveilig systeem dat bekend staat als De Wachter. Deze op zichzelf staande functie is een integraal onderdeel van Malakai's AI en onderzoekt onafhankelijk alle door de sonde genomen beslissingen. Ingeval van een mislukking van de missie is de Wachter-software in staat om de hoofd-AI aan de kant te schuiven en de sonde terug te brengen naar het punt en tijdstip van oorsprong.

Gelanceerd op >>> ontbrekende tekst <<<
Malakai zal terugkeren naar SE037 na voltooiing van zijn missie.
In afwachting van verdere informatie.

Voorbij het infoscherm volgt links eerst de


Kamer van Mitsuyo Taku
Open de deur door het groene knopje onder haar portret in te drukken. Bekijk de spullen op de tafel onder het beeldscherm. Helemaal links is een invoerapparaat dat met het scherm is verbonden. Uit haar ID blijkt dat ze een systeemprogrammeur is. Raak aan de rechterkant van de kamer het tablet aan. Er volgt een soort dagboek:

Data-Log 001: Taku
Er is een dief onder ons.
Iemand heeft rondgesnuffeld in mijn kamer. Het moet iemand hier van de basis zijn, omdat er geen bezoekers naar het eiland zijn geweest. Ik hou er niet van om iemand te verdenken, maar ik moet zien uit te vinden wie het is.
Ik heb een vingerafdruklezer uit de opslag gehaald en enkele transparanten. Ik heb een gedeeltelijke vingerafdruk op mijn bureau gevonden, maar heb geen idee aan wie die toebehoort. Ik heb meer monsters nodig voor een kruisvergelijking en moet de profielen van de D.E.O.S.-staf op mijn videoscherm zien te krijgen.
Ik zal de schuldige vinden en uitzoeken waarom iemand dit doet.

Data-Log 002: Taku
Een valsaard, een oplichter, een bedrieger!
Iemand is niet wie hij schijnt te zijn. De databank met vingerafdrukken is uit het systeem gewist. Het besturingssysteem kan geen data wissen zonder instructie; iemand heeft moedwillig de data gewist. Ik zal de gebruikerslogs controleren en proberen om de schuldige aan te wijzen, maar ik vermoed dat hij zijn sporen heeft uitgewist. Ik verdenk Magnus, hij is de laatste tijd zo vreemd. Vanaf dat hij begon aan die reparatieklus bij de lift. Hij voert wat in zijn schild.
Er is geen manier om het te bewijzen. Of wel? Van de databank was oorspronkelijk een back-up gemaakt op dvd's, dus in theorie moeten ze nog ergens wezen.

Data-Log 003: Taku
Een stalker.
Iemand sluipt door de gangen van D.E.O.S....ik kan hem zien rondwaren via mijn beveiligingscamera. Ik kan het mis hebben, maar hij heeft een of ander pak aan...dat licht afgeeft. Hij lijkt te gloeien!
Vanavond is het Ivans verjaardagsfeestje. Ik moet voor het eten zorgen. Ik heb in geen 12 jaren vlees klaargemaakt, maar het geeft me de kans om de bemanning en hun gesprekken na te gaan. Ik verdenk nog steeds Magnus, Maar Hart gedraagt zich ook heel vreemd. Hij raakte de laatste sonde kwijt. Malakai is weg. Niemand zou Hart de schuld moeten geven, maar dat doen wij toch. Hij is de zondebok. Iemand moet het zijn. 4 miljoen pond, voor altijd weg.

Data-Log 004: Taku
Eten om acht uur.
Het feestje verloopt goed. Er gaat een boel sterke drank rond. D.E.O.S. probeert ons te vermoorden met alcoholisch gif! Het sap maakt de tongen los. Magnus is heel stil. Hij zit daar maar en staart voor zich uit. Hij doet geen moeite om zich met de rest van het team te mengen.
Vanavond, zodra het team naar bed is, is het het volmaakte tijdstip om wat vingerafdrukken te bemachtigen. Ik moet een overeenstemming zien te vinden met die gedeeltelijke afdruk. Ik zal een Xi-lamp uit de opslag pakken. De code is: 391865. De Xi-lamp wordt gebruikt om fouten in de basisstructuur en eventuele zwakke plekken te lokaliseren.maar zij is ook perfect voor het vinden van vingerafdrukken! Er eentje uit de opslag halen zal het gemakkelijker voor mij maken...

Data-Log 008: Taku
Oorlog.
Ik dacht dat zij elkaar gingen vermoorden. Hart en Magnus trokken fel van leer. Ik geef de schuld aan de wijn...Hart zat te kniezen en was dronken, Het is allemaal mijn schuld, ik ben de sonde kwijtgeraakt blah, blah, blah. Maria probeerde hem te troosten door te zeggen dat het niet aan hem lag, maar dat was een leugen...niemand weet wat er met die sonde is gebeurd. Maar Magnus, de engerd, hij begon te mompelen...Hij roept mij. Hij is in leven. Hij is bij ons.
Wat is hij verdorie aan het doen? Ik denk dat hij een inzinking heeft; jaren beneden doorgebracht op deze plek, diep onder de zee, kan dat met iemand doen...

...er is iets aan de hand! De hoofdstroom is net uitgevallen en de basis is afgesloten. Vimal heeft zojuist verzocht om mijn onmiddellijke aanwezigheid in de medische vleugel. Wat is er aan de hand? Verdomme, ik heb koffie over me heen geknoeid...het brandt...

EIND Data-Log: Taku

Onder de plaat van Manhattan ligt een doosje met verse transparanten. Neem zo'n transparant mee. Open de kamerdeur met de knop ernaast.


Kamer van Ivan Krozt
De kamer van Maria Ortega tegenover die van Mitsuyo is niet te betreden. Wel die van Ivan naast die van Mitsuyo. Links op de tafel staat een robot die we kennen van de CD die is gevonden in 2090 voor Chr. en bekeken op de laptop in het Infocentrum in 2004. Uit de felicitatiekaart van zijn moeder blijkt dat hij de robot voor zijn verjaardag heeft gekregen.

Aan mijn liefste zoon, Ivan,
Fijne verjaardag
Het is je verjaardag,
hiep, hiep, hoera!
Een geweldig plezierige
dag gewenst!
Wij denken allemaal aan jou,
daar beneden onder de zee...
Mam, Alex en pap,
p.s. We hebben de robot gevonden die je wilde, maar vind je niet
dat je een beetje oud begint te worden voor deze dingen?

De ID bewijst dat Ivan een software-ingenieur is. Er is ook een kaart van zijn vriendin:

Ivan,
Wat is er met je vrije tijd gebeurd? Die D.E.O.S. mensen behandelen je als een robot. Ha, ha!
In elk geval, mijn lief, heb ik wat nieuwe foto's van mezelf ingesloten (sorry voor de slechte kwaliteit). Hopelijk houden ze je gezelschap daar beneden in de diepten van de zee.
Hoe ging de laatste lancering? Kan ik je gezicht verwachten in de nieuwsuitzending van CNM?
Toni
XX

Aan de rechterkant van de kamer op zijn slaapplek ligt een MP3-speler en kun je naar drie nummers van toekomstmuziek luisteren.
Onder het blad Scifi-Fan ligt de afstandsbediening van de robot. Neem deze mee naar de robot.

         

Herinnner je de kleurcode: roze, groen, rood, blauw, oranje.
Geef deze code in op de afstandsbediening (rechtsonder, linksonder, rechtsboven, middenonder, linksboven).
De robot komt in actie en straalt een roze patroon op de wand.


Kamer van Vimal Dahiya
Tegenover de kamer van Ivan is die van Vimal. Uit zijn ID blijkt dat ook hij een software-ingenieur is. Vimal heeft belangstelling voor geschiedenis zoals onder andere blijkt uit een tekening van

Aanzichten op de Oeroude Wereld: Illustratie 534 / Oeroud Fetch Rock, Cornwall

Van alle perioden uit de oude wereld zijn historici het meest gefascineerd door het Bronstijdperk. We weten zo weinig over de stammen uit die tijd, circa 2000 v.Chr., hoewel hun vestigingen en ceremoniële plaatsen het landschap bespikkelen vanaf de Eilanden voor de kust van Schotland in het verrre noorden tot Fetch Rock, 12 mijl uit de kust van Zuid-West Engeland.

De kamer van Magnus kun je niet in. Onder zijn portret staat: verwijderd (!?).
Naast Vimals kamer is de


Kamer van Corbin Hart
Ga de kamer in en draai naar links. In de middelste uitsparing staat een zeilplank. Klik hier een paar keer op en je vindt een hoekige sleutel die in je inventaris terecht komt. Op de tafel tref je behalve foto's van Corbins kinderen een ID aan, waarop staat dat hij Projectmanager is, alsook een MP3-speler met de stemmen van zijn kinderen erop. Zij vertellen dat ze enge dromen hebben van een vuurtoren en een monster, nee geen monster maar een machine!

Op het bed vind je tekeningen van de kinderen, onder andere het portret van een man (Parker?) en van een vuurtoren met een capsule die door de lucht vliegt. In een postkoker zit een

Brief van Corbins vrouw Samantha:

Corbin,
De kinderen maken me bezorgd. Het begon een week geleden. Morgan begon verontrustende dromen te krijgen. De beelden die zij beschrijft zijn beangstigend. Daarna begon Myles enkele nachten geleden nachtmerries te krijgen. Hij beschrijft hoe jij door donkere gangen onder een vuurtoren achterna wordt gezeten. Er is geen vuurtoren op SE037, of toch?

Ik vroeg advies aan dokter Romana die een droomdagboek voorstelde. Ik heb enkele van de beelden verzameld en zal ze via een koerier aan het hoofddepot van D.E.O.S. laten bezorgen. Hopelijk heb je ze op de 29e.

Evenals enkele recente vakantiefoto's sluit ik ook een ingesproken bericht van de kinderen in. Ik weet zeker dat het een beetje licht in je onderwaterwereld zal brengen. Ik zou willen dat je een nieuw afspeelapparaat kocht, dat antieke ding dat jij hebt is zo onbruikbaar. Ik weet dat je van al dat retro-spul houdt, maar het is niet erg praktisch, wel? Ik doe er een paar nummers bij van de muziekkaarten van deze week.
Ik mis je.
Je liefhebbende vrouw,
Samantha

In een doos liggen drie velletjes met

Aantekeningen van Corbin:

Papier. Wil je het wel geloven? Wacht, veeg dat uit. Papier en pen! Het is de enige manier om mijn aantekeningen geheim te houden. Ik vertrouw enkelen van de bemanning niet. Hoe verschrikkelijk dat ook klinkt moet ik mijn onderbuikgevoelens vertrouwen.

Er zijn vreemde dingen gaande sinds we de Malakai-sonde kwijt raakten. Sommigen met inbegrip van Tracey Heath zelf houden mij verantwoordelijk. Ze hebben naar het lanceerlog en het gesprek tussen mij en de sonde geluisterd, maar zien mijn instructies nog steeds als ongeschikt. Wel daar kan ik weinig aan doen. Als Projectmanager heb ik als enige toegang tot het hoofdsysteem (en de enige sleutel) en ik laat er niemand bij totdat het hele onderzoek is afgerond. Ik weiger verantwoordelijk te worden gehouden voor het verlies van 10 miljoen pond aan hardwarewaarde. Hadden Industries wil bloed zien. Die sonde vertoonde gevaarlijke tekenen van onafhankelijkheid voordat het contact verloren ging.wat heeft de waarborgen van de Wachter uitgeschakeld? Wat was de onbekende materie die hij tegenkwam? Ik voel me ontredderd vanwege Malakai. Ik heb vele maanden besteed aan het trainen en programmeren van het ventje en mis hem werkelijk. De weken dat ik hem steunde tijdens de simulaties spoken in mijn gedachten. Ik vraag me af in welke doodlopende ruimte hij terecht is gekomen...

Ik denk dat mijn hechte relatie met de sonde voortkomt uit mijn veiligheidsonderzoek. Ik ben de enige die de opstartvolgorde kent, evenals Malakai zelf natuurlijk! Maar zonder energie en ondersteuning is hij daar buiten alleen. Als hij de sprong had gemaakt dan was er altijd de mogelijkheid geweest dat hij de Materie-Manipulatie-Software had kunnen gebruiken om energie op te wekken uit eigenlijk alles. Ik moet niet aan deze dingen denken, omdat het hem niet is gelukt om terug te keren. Hij verdween van de scanners en het contact ging bijna onmiddellijk verloren. Ik denk dat ik de codes en de opstartvolgorde maar vernietig. Ze zijn nu niet langer nodig. Dus gaan ze recht door het toilet.

Vaarwel Malakai, het spijt me dat ik je teleur heb gesteld.

Mitsuyo is in de basis aan het rondneuzen geweest. Ik hoorde haar met Maria praten over Xi-lampen. Nou, waar heeft ze die in hemelsnaam voor nodig? Ze voert wat in haar schild. Zorgwekkender (alsof we dat nodig hebben!) is Gerard Magnus. Hij doet echt raar sinds hij aan die lift begon te werken. Hij was vroeger een jolige kerel, terwijl hij nu vast en zeker psychotisch is. Ik heb een urgent bericht naar het hoofddepot gestuurd en kan slechts wachten op instructies van hare majesteit, Ms. Heath, als het haar tenminste een klap kan schelen.

Ik heb er een hekel aan hier beneden vast te zitten. Nu Malakai weg is begint het isolement me zorgen te baren.

Het is vanavond Ivans verjaardag. Ik zal mijn gezicht laten zien, maar ga zou gauw mogelijk die bemanningskamer weer uit. Ik heb wel wat beters te doen, zoals luisteren naar muziek of bladeren door de nieuwe afbeeldingen van Myles en Morgan. Als de troep vanavond in elkaar zakt dan wil ik daar GEEN deel aan hebben.


Bemanningsruimte
De deur aan het einde van gang 4 geeft toegang tot de bemanningsruimte. Achter de tafel ligt een tablet op de kast met een recept voor een Chinees gerecht. Klik erop en je leest de ontbrekende


Bladzijden uit het dagboek van Mitsuyo:
Data-Log 005: Taku
Het feestje.
Vergeet het koken! Een handige wis-functie betekent dat ik dit datablok als een aantekenblok kan gebruiken en de handelingen van de andere bemanningsleden kan vastleggen, terwijl het lijkt alsof ik aan het koken ben.

Magnus is nerveus en onvoorspelbaar. Er hangt een sfeer die zich niet leent voor een verjaardagspartij. Arme Ivan. Ik denk dat hij voelt dat het zijn fout is. Vimal was niet erg behulpzaam. Het ziet ernaar uit dat hij ook denkt dat Magnus zijn zinnen verliest, maar hij mist de subtiliteit bij zijn vragen. Ik denk echt niet dat Ik denk dat hier beneden zijn je gezondheid aantast het beste is dat je kunt zeggen tegen een mogelijke psychoot.

Data-Log 006: Taku
Een man die er niet was...
Magnus staart naar me. Ik doe alsof ik het kookrecept lees, maar hij weet het...Daar ben ik zeker van. Er is iets aan hem, iets kwaadaardigs...wat zeg ik? Kwaadaardig? Hij is alleen maar ziek...de anderen zijn bang voor hem...

...hij mompelt...het klinkt als een liedje...nee, het is een vers...

...toen ik de trap op ging...kwam ik een man tegen die er niet was...

Ik heb die afdruk nodig...en ik weet dat hij het is!

Data-Log 007: Taku
Bewijs!
Ik heb ze. Een volledig stel vingerafdrukken. Het duurde een eeuw voordat de andere bemanningsleden de kamer uit waren, maar tenslotte was ik alleen...ten minste ik dacht dat ik alleen was...Ik kon het niet helpen dat ik voelde dat iemand naar me keek. Ik ving een glimp van iemand op, weerkaatst in de koelkast...het leek op Magnus...maar er was nog iets anders...hij scheen te gloeien...zoals dat ding dat ik buiten mijn kamer zag. Een of andere hi-vis uitrusting? Nee, het was overal...het was zijn huid...

..Ik ga terug naar mijn hut, schenk mezelf wat sterks in en analyseer deze afdrukken. Eindelijk. Het antwoord is zo dichtbij...


Gang 1 / Opslag
Loop terug naar de kruising en sla linksaf gang 1 in. Toets in de opslagruimte op de automaat de code in voor de Xi-lamp: 391865. Pak de Xi-lamp op.


Gang 2 / Lanceerkamer
Gebruik de hoekige sleutel van Corbin om de lanceerkamer binnen te komen.
Stel je op voor de computer. Je hoort piepjes. Zet de bril op en zie een tijdsaanduiding: 00:05.
Klik op het beeldscherm. De gebruikersnaam en het wachtwoord zijn al ingevuld. Klik nogmaals en lees wat er tijdens de lancering van Malakai gebeurde:

Lanceerlog
Start log::::
Corbin: Lanceervolgorde uitgevoerd
Corbin: Zet verzending in gang
Corbin: Okee, het is nu allemaal de beurt aan Malakai. Vingers gekruist mensen. Wachten op bevestiging
Corbin: Ja! We hebben bevestiging mensen! Laat de champagnekurken knallen.
Corbin: Bevestiging akkoord. Zenden.
Corbin: We hebben een verzoek om de Wachter-software te activeren, zenden van bevestiging...
Corbin: Ga je gang Malakai, we kijken ernaar uit om van je te horen, makker...
Malakai: Hallo D.E.O.S.
Corbin: Fijn om je te horen. Hoe gaat het met je daar buiten?
Malakai: Ik ben blij hier te zijn, Corbin.
Corbin: Ik laat je alleen, voor nu. Je hebt de instructies. Ga wat donkere materie voor ons zoeken en stuur ons een postkaart vanuit de diepe ruimte!
Malakai: Gereed voor de secundaire sprong, D.E.O.S...aan het activeren.
Corbin: Tot gauw, makker, veel plezier!
Malakai: Overschakelen naar automatische programmering. Goede nacht D.E.O.S.
Corbin: Goede nacht Malakai. Ga maar zwerven tussen de sterren....
Malakai: D.E.O.S. graag advies. Wachter-software is 16%.
Malakai: Systeembronnen gevaarlijk laag.
Malakai: Onbekende gebeurtenis heeft de Wachter-software beschadigd.
Malakai: Noodterugkeer in gang gezet. Controle van de locatie en terugkeercoördinaten
Corbin: Hee, Malakai! Wat gebeurt er daarboven? Zet de tijdelijke uitschakeling in gang.
Corbin: Malakai!!! Zet de tijdelijke uitschakeling in gang. Nu!!
Corbin: Malakai!!! UITZETTEN. NU.
Malakai: .....stilte.....
Malakai: Kan niet meewerken. Zet terugreis in gang.
Malakai: Voorbereiding om de TRANSMAT-sprong te maken.
Corbin: Malakai! Dit is een direct bevel. Schakel alle systemen uit.
Corbin: Maak geen TRANSMAT-sprong..... alsjeblieft.
Malakai: Ik. Kom. Naar. Huis.
Corbin: Malakai!!! Als je systemen beschadigd zijn dan kan de sprong een ramp worden.
Corbin: Schakel alle systemen uit. We krijgen je wel terug. Beloofd.
Corbin: Ga nu alsjeblieft slapen.
Malakai: Toen ik de trap op ging, kwam ik een man tegen die er niet was...
Corbin: Malakai, wat heb je gedaan?
Malakai: .....stilte.....
Corbin: Vaarwel, mijn vriend. Waar je ook mag zijn.


Gang 4 / Bemanningsruimte
Loop gang 4 door naar het eind, de bemanningsruimte binnen. Zoom achter de tafel in op het sakebekertje, dat wordt uitvergroot. Gebruik de Xi-lamp om de vingerafdruk te zien en daarna een transparant om deze over te nemen. Je hebt nu een transparant met afdruk. Klik dan weer op de beker.


Gang 4 / Kamer van Mitsuyo Taku
Zoom in Mitsuyo's kamer in op het leesapparaat voor vingerafdrukken en plaats de transparant met afdruk. Op het scherm verschijnt een afbeelding. Druk een aantal keren op de 'pijl' naar rechts, linksonder op het beeldscherm, totdat de foto van Magnus verschijnt. Je hoort stemmen door elkaar .....dood is overal. Magnus was dus de indringer.


Gang 3 / Ziekenboeg
Ga via gang 3 opnieuw naar de ziekenboeg en merk dat de gloeiende figuur is verdwenen. Open de gordijnen van het afgeschermde gedeelte en kijk, nadat je de piepjes hoort, naar binnen met de bril op. Je ziet een datum: 20/04/90.

Eindspel  

Je beschikt nu over alle informatie om het spel tot een (goed) einde te brengen.
Ga daarvoor terug naar Malakai en programmeer hem correct. Dat gaat als volgt:


Terug naar 1912
Loop via gang 1 naar de opslagruimte en kruip door de luchtkoker terug naar de bevoorradingsruimten van de basis. Via de tussendeuren kom je bij de lift uit. Draai naar rechts en kijk omhoog. Zoom in op het bovenluik en klim hierdoor op de lift. Via de ladder bereik je het looprooster naar de plek van de explosie. Kruip door het gat, linksaf, pas naar voren tot je weer licht ziet. Dan waden naar de oude muur waar je (piepjes / bril) de sprong in de tijd kunt maken.


Terug naar de prehistorie
Klim de trappen op naar de derde verdieping en ga Drakes kamer binnen (1 2 1 3 2 4 3 4). Ga via de kast (P 3784) en het schilderijtje terug naar het rietveld in 2090 voor Chr. Dan naar de nederzetting, rechtaf, langs het vuurtje, rechtdoor tussen de rotsen door, linksaf en daarna rechtsom de donkere opening in, naar de tunnel en bij de splitsing rechtsaf naar de grot met Malakai.


Malakai
Open de capsule en klik op het scherm.
- Klik zo vaak op het ringsymbool bovenaan tot je als tijdstip 00:05 hebt (lanceerkamer in 2090) en als datum 20/04/90 (ziekenboeg 2090).
- Klik een aantal keren op x (kaart van Cornwall 1912) tot je 160 140 090 ziet (coördinaten in het logboek onder deze kaart).
- Klik op y (propellor van het vliegtuig in 2004, Infocentrum) tot je als coördinaten 120 180 020 afleest (code bij RALF in hetzelfde centrum).
- Blijf klikken op z (middensteen in de palencirkel, 2090 v.Chr.) totdat je de coördinaten 180 110 150 bereikt (data op de palen van de cirkel).

- De kleurvolgorde van de patronen wordt gegeven door de tekening van de vuurtoren die je vond in de lade op Drakes kamer in 1912, waarbij de kleur paars van de tekening is verkleurd naar roze, dus van links naar rechts: roze, groen, geel, blauw.
- Klik op het meest linkse symbool totdat het roze patroon verschijnt dat je zag in de kamer van Ivan in 2090.
- Het tweede groene patroon vond je in de vijver van de grot in 2004.
- Het derde gele patroon verscheen in de lamp van de vuurtoren in 1912.
- Het vierde blauwe patroon tenslotte zag je in de schaal met eieren in 2090 v.Chr.

- Druk nu op de groene pijltjes onder de symbolen en Malakai kan zijn reis vervolgen.



Mijn Parker is geen demon, mijn Parker is mijn verlosser. Kaartenman is uw naam, kaartenman is mijn vrijheid. Ik kan nu terugkeren, deze plek verlaten en nooit meer terugkomen. Mijn tijd roept mij, weldra zal ik bij mijn soort zijn. Alles wat er gebeurt krijgt weer zijn vaste koers en zal nooit verdorven raken. Mijn voorbije daden vergeven, mijn voorbije misdaden rechtgezet. Jij hebt me gered, kaartenman, en alle tijd is aan jou...

Kopiëren en/of wijzigen van Marjo's walkthroughs is niet toegestaan.
Vraag toestemming om naar een walkthrough te linken.