JOYFESS: Martin's Secret Recipe Uitgever: Sand Wagon Games / 2020 Ontwerper: Sand Wagon Games Platform: PC. Systeemeisen: Vereist een 64-bits processor en besturingssysteem. --- Windows 7 SP1 / 10 x64 - Processor: Intel Core i3-8100 / AMD Ryzen 5 1600 - 8 GB RAM - Grafische kaart: nVidia GTX 1060 / AMD RX 570 - DirectX 10 - 3 GB beschikbare opslagruimte - Geluidskaart: DirectX compatible. Categorie: Cartoon, humor, piraten, kookwedstrijd, 2D en 2.5D handgetekende beelden, 3de persoon, point & click. Walkthrough: klik hier voor Yvonnes Nederlandstalige walkthrough. Beschrijving en review door Yvonne: Joyfess is een jonge zeeman die het leven op zee en het vechten tegen reuze inktvissen wat beu is. Hij besluit een tijdje op een eiland te blijven tot hij weer de zee op wil. Het eiland is veranderd. Veel inwoners zijn vertrokken en toeristen doen het eiland niet meer aan. Voor het grootste deel komt dit, omdat chefkok Martin verhuisd is naar het naburige eiland Kanta. Kok Martin wil daar dichter bij de kookkunst komen, maar het eiland is zo wel zijn publiekstrekker kwijt. 
 Episode 1 Op Kanta organiseert kok Martin een kookwedstrijd en Joyfess wil daaraan meedoen. Hij gaat op zoek naar een boekrol waarop een geheim recept van kok Martin staat. Dat recept is door de kok onderweg in een luchtballon verloren en terecht gekomen bij indianen. Joyfess krijgt de kookencyclopedie van Martin in bruikleen en gaat op zoek naar de ingrediënten, die in de verloren boekrol staan genoteerd. Hij bezoekt onder meer de bibliotheek, een eetcafé en de indianenstam, die de boekrol heeft gevonden en wordt tegengewerkt door een concurrent die de kookwedstrijd ook al wil winnen. Uiteraard moet Joyfess een aantal problemen uit de weg ruimen. Om de kookencyclopedie in handen te krijgen, zal hij barman William moeten helpen aan betere muziek in het eetcafé en zijn verzameling conceptuele kunst moeten vergroten. Hij moet een weddenschap winnen bij een valsspelende eigenaar van een gokkraampje, iets stelen in de bibliotheek en aan een indianenstam laten zien dat hun goden achter hem staan. 
 Deze opdrachten zijn niet zo moeilijk. Je krijgt met dialoogpuzzels en inventarispuzzels te maken, die met aandachtig lezen goed op te lossen zijn. Soms hoef je zelf niets te doen en geeft de spelmaker je automatisch een nodig inventarisvoorwerp in handen als je er in de buurt bent. Ook laat de spelmaker Joyfess op een idee komen, dat je dan alleen nog maar hoeft uit te voeren. De spelmaker helpt ook door niet te veel voorwerpen te plaatsen in de omgeving, waar je terecht komt. Soms laat hij je niet uit een ruimte vertrekken voor je alles wat je nodig hebt, ontdekt hebt. Op deze manier maakt hij het spel makkelijker en uitermate geschikt voor beginnende spelers in het genre. Ervaren spelers zullen het wellicht allemaal te eenvoudig vinden. De puzzels zijn niet echt innovatief en vaak bekend uit andere spellen, zoals puzzels met magneten. Ze zitten ook niet altijd even logisch in elkaar. Soms los je iets op zonder dat je weet, waarom die oplossing nodig is. Het is bijvoorbeeld niet heel duidelijk waarom je een handdoek op sneeuw moet leggen, zodat je dik opeen gepakte sneeuw bij je hebt. Het zou logischer zijn als Joyfess eerst wist waarvoor hij die sneeuw nodig heeft. Een andere keer echter kun je voorwerpen niet pakken tot je even de ruimte uit bent geweest. Er gebeurt dan niets wezenlijks, maar daarna zijn die voorwerpen opeens wél op te pakken. 
 De tekeningen in Joyfess zijn mooi om te zien. Heldere kleuren en goed gedetailleerde persoontjes, voorwerpen en landschappen. Mooi zijn de indianen in de regen als ze Joyfess' diefstal hebben ontdekt. Zwarte schaduwen van indianen die levensechte en beweeglijke poses aannemen in hun boosheid. Nergens is het spel te donker om voorwerpen te vinden of te bekijken. De steeds maar het zelfde glaasje afwassende William en het invallend licht door de ramen van de bibliotheek zijn mooi om te zien. Achtergrondanimaties zijn er wel, maar niet overdadig. Je ziet weinig beweging. Er zijn meeuwen te zien in de lucht, je ziet een vis in een kom zwemmen, een klaterende fontein op een plein, maar geen rollende golven bijvoorbeeld in de branding die je hoort en ook geen in de wind wiegende bomen. En er lopen geen mensen en dieren op straat. Het is logisch dat er niet veel te beleven valt in dit leeggelopen stadje na het vertrek van de kok. Toch is het jammer. Er staan nog twee gebouwen, een stadhuis en een winkeltje, in het stadje. Die staan er doelloos, maar mooi alleen maar te staan. Ook de fruitkraam staat er doelloos te wezen. Een puzzel bij die plekken en gesprekjes op straat met figuranten, zouden het spel interessanter kunnen maken. 
 Hoewel de vlot getekende plaatjes in comicstijl zijn, zul je geen vreemde wezens zien met wonderlijke eigenschappen of lichaamsbouw. De figuren en achtergronden worden op een realistische manier in comicstijl weergegeven. De figuurtjes zijn levendig en lopen en bewegen op een natuurlijke manier. Ze bewegen hun mondjes als ze praten en ook is er andere mimiek te zien, zoals bij de pijp rokende kapitein. Humor is echter niet vergeten in dit spel. Geen absurde, komische scènes of hilarische opmerkingen, maar wel wat grappige accenten. Joyfess wil aan iedereen een flauw grapje vertellen, de indianen aanbidden in feite een recept in plaats van een door de goden gezonden boodschap en ze geven Joyfess een echt houten, gouden beeldje. 
 Wat de muziek betreft is vooral het eetcafé mooi gedaan. De twee muziekjes die je daar kunt horen, komen als bekend over en er lang naar luisteren is geen straf. De muziek die de barman wil horen is een uptempo popmuziekje de ander een populair stukje met pianoklanken. De muziek aan het begin van het spel is een soort popmuziek, zoals je die bij moderne, vrolijke kerstliedjes wel hoort. Op de achtergrond hoor je een zacht koortje. Bij het indianendorp hoor je muziek van trommelgeluiden, harmonieuze droge trommelklanken. Ook al niet saai om te horen. De achtergrondgeluiden zijn op een natuurlijke manier in het spel opgenomen. Je hoort krijsende meeuwen boven het geluid van de branding, vallende druppels in een grot, een spuitende fontein, voetstappen en een winkelbelletje. Als Joyfess een pijl moet schieten, hoor je het aantrekken van de boog en het ruisen van de pijl. De stemacteurs doen het goed. Geen óver-acteren, geen overdreven stemmetjes maar normaal overkomende stemmen, die niet irriteren. Het is overigens handig, als je het Engels redelijk beheerst, de ondertiteling uit te zetten. Soms zijn de ondertitelingen wat lang en bedekt het tekstblokje een te groot stukje van de tekeningen. 
 Samengevat is de eerste episode van Joyfess een aardig debuut, met eenvoudige, traditionele puzzels, die meestal logisch in het verhaal geïntegreerd zijn. De bijzonder goed gekozen muziek onderstreept de sfeer van de mooie handgetekende beelden in cartoonstijl. Het wachten is op deel 2, met een kookwedstrijd en wellicht meer puzzels en figuranten. Grotere plaatjes bekijken? Ga naar de screenshots. |