FOUR LAST THINGS Uitgever: Joe Richardson / 2017 Ontwerper: Joe Richardson Platform: PC, Mac, Linux, Android, iOs. Systeemeisen: --- Windows Vista/7/8 - Processor: 2 GHz, Dual Core - 2 GB RAM - Grafische kaart: OpenGL 2.0 compatible met 512 MB RAM - DirectX 9.0c - 500 MB HD ruimte - DirectX 9.0c compatible geluidskaart met de laatste drivers. Categorie: Historisch, humoristische levensloop, Renaissance schilderijen, 3de persoon, point & click. Walkthrough: klik hier voor Yvonnes Nederlandstalige Walkthrough. Beschrijving: Indie developer Joe Richardson heeft een point and click adventure gemaakt in een cultureel-historische omgeving: de tekeningen zijn gemaakt van schilderijen uit de renaissance en de achtergrondmuziek is klassieke muziek die goed past bij de schilderijen en het verhaal. Het verhaal begint met Adam en Eva bij de boom van goed en kwaad en volgt dan de hoofdpersoon, die helaas geen naam heeft, maar met "you" wordt aangeduid. Deze man die eruit ziet alsof hij uit een Renaissance schilderij is weggelopen, wil vergeving voor alle zonden die hij in zijn leven begaan heeft. De kerk kan hem alleen vergeven voor de zonden die hij in de parochie van die kerk heeft begaan, dus moet hij alle zonden nogmaals doen in déze parochie. De "four last things" uit de titel slaan op dood, oordeel, hemel en hel, de laatste vier stadia van de ziel in het leven en het hiernamaals. Dat stuk van het spel zie je dus uiteraard aan het einde en speelt zich af in een Jeroen Bosch schilderij. 
 De plaatjes zijn fantastisch. Veel schilderijen van Jeroen Bosch, Bruegel en andere Vlaamse grootheden zie je in het spel als achtergrond van de pelgrim You. Ook is er een galerie waar onnoemlijk veel schilderijen geëxposeerd worden, die je allemaal al inzoomend kunt bekijken. In de schilderijen, die in het spel gebruikt worden, bewegen de personen: ze lopen, dansen of spelen op een passende, bij het schilderij horende manier en zijn gekleed op de manier die je op de schilderijen ook ziet. Aan de mimiek op de gezichten is dan óók aandacht gegeven. Richardson voegt aan het eind van het spel een lijstje toe van werken die hij gebruikt heeft. 
 De muziek past perfect bij de verschillende scènes die je ziet. Op elke hoek van de straat is wel een luitspeler of muziekensemble te zien die je hun muziek laten horen. Jammer is het wel dat de personen zelf geen stem hebben en hun teksten in schrift verschijnen. Ook andere achtergrondgeluiden, zoals blaffende honden, het slijpen van gereedschap, het tappen van bier e.d. ontbreken. Humor is licht aanwezig. Geen lachen-gieren-brullenhumor in dit spel, geen wise cracks, maar wel bisschoppen die de hoofdpersoon een "happy sinning" toewensen of een man wiens vrouw gaat biechten wegens verregaande luiheid en zelf gaat biechten omdat hij afgunstig op haar lifestyle was en zelf ook zou willen lanterfanten. Subtiel dus die humor, maar wél aanwezig. 
 Een ander puntje van kritiek is dat het spel erg kort is. Er is zó enorm veel te zien op de schilderijen dat daar veel meer aan puzzels en interactie met de aanwezige figuren in verwerkt had kunnen worden. Het is zó jammer dat in die prachtige plaatjes van bijvoorbeeld een groot feestvierend gezelschap maar één persoon is aan te spreken en er geen voorwerpen zijn te vinden. De puzzels, voornamelijk inventarispuzzels, zijn op een enkele na, niet moeilijk. Voor een beginnend speler is het spel dus prima geschikt. De ervaren speler zal wat meer uitdaging willen hebben: meer te vinden voorwerpen, meer gesprekken, meer puzzels en hij zal ook wat vaker op het verkeerde been gezet willen worden, want fouten zijn er nauwelijks te maken. De bediening is zeer makkelijk. Klikken op een persoon laat 3 cirkels zien met een handje, een oog en een mond om iets te pakken, iets te zien of om te praten. 
 Samengevat is "The last four things" een origineel vormgegeven, maar veel te kort spel in een cultureel historische setting. De eenvoudige bediening en makkelijke puzzels, maken het geschikt voor de beginnende speler. Grotere plaatjes bekijken? Ga naar de screenshots. |