(John Saul's) BLACKSTONE CHRONICLES:

An Adventure in Terror

Algemene tips, 
Intro,  Op naar de oplossing..., 
Marilyn,    Lavinia, deel 1,    Lorena, deel 1, 
Lavinia, deel 2,    Lorena, deel 2, 
Geheime kamer, 
Abe,    Paul,    Crypte. 

Algemene tips  

Deze oplossing leidt je door het fantastische spel Blackstone Chronicles. Alhoewel, eigenlijk kun je dit geen spel noemen maar beter een adventure in horrorland. Een horrorland dat nog niet eens zo lang geleden over de hele wereld de normaalste en dagelijkse praktijk was...

In deze oplossing vind je niet alleen de complete oplossing van het spel van het begin tot het einde, maar daar waar nodig is, ook de Nederlandse vertalingen van een aantal teksten en dialogen die in het spel voorkomen. Die vertalingen herken je aan de cursieve tekst. Ik hoop hiermee het spel ook voor de niet-engelstaligen onder ons zo begrijpelijk mogelijk te maken. Afbeeldingen heb ik niet in deze oplossing opgenomen. Dit omdat het spel ook zonder aanvullende afbeeldingen is op te lossen.

Eerst wat aanvullende tips:
Indien mogelijk, kun je het spel het best spelen onder High End Movies. Na installatie krijg je eenmalig de keuzemogelijkheid tussen Low End en High End Movies. Voor het mooiste grafische resultaat kun je het best kiezen voor High End Movies.

Het spel wordt na afsluiten automatisch opgeslagen. Toch verdient het aanbeveling om, zoals gebruikelijk in elke adventure, je spel regelmatig te saven! Ten eerste omdat het spel een aantal puzzels bevat, die binnen een bepaalde tijd moeten zijn opgelost. Als je te laat bent kom je jammerlijk aan je einde. Ten tweede liep het spel bij mij geregeld vast. De enige remedie daartegen was de pc uit- en vervolgens weer aanzetten. Het spel werd daarbij niet automatisch gesaved...

Als je voor de eerste keer een ruimte betreedt, kijk dan eerst om je heen. In vrijwel elke ruimte bevindt zich een soort vitrine met daarin nuttige aanwijzingen en ook vaak handige voorwerpen. Click altijd eerst op het rechter gedeelte (met het opschrift Blackstone Asylum) om informatie over die ruimte te krijgen. Click daarna op het linker gedeelte om informatie te krijgen over de daarin uitgestalde voorwerpen. Click op beide vraagtekens, bestudeer die voorwerpen en -indien mogelijk- neem ze mee!

Intro  

Vijf jaar zijn verstreken sinds een duistere macht ronddwaalde onder de bewoners van Blackstone, die de geschenken vernietigde en krankzinnigheid en de dood bracht. Elke maand bracht een nieuw geschenk en een nieuwe tragedie. Een pop, een dameskettinkje, dan weer een sigarettenaansteker, een zakdoek en een ouderwetse stereoscoop.

De bevolking leerde nooit de ware identiteit van de duistere macht kennen, maar op de een of andere manier wist iedereen dat het gesticht een centrale rol speelde in al die tragedies. Sindsdien hebben de mensen de draad van hun normale leven weer opgepakt.

Oliver Metcalf, de zoon van de laatste directeur van het gesticht, trouwde met Rebecca Morrison. Een jaar later kregen ze een zoon, die godzijdank onwetend was van al het onheil dat zijn familie geleden had. Nu is het gesticht gerenoveerd en bestaat het plan om het te openen als een museum voor de geschiedenis van de psychologische wetenschap.

Malcolm Metcalf, de laatste directeur van het gesticht was mijn vader. De laatste keer dat het oude gebouw werd vernield, kwamen mijn herinneringen tot leven en werd ik de duistere macht. Dit keer smeekte ik God dat hij mij en mijn gezin met rust zou laten.


Hierna volgt een dialoog tussen Oliver en zijn vader Malcolm.
Malcolm: Welkom terug Oliver, het is bijna vijf jaar geleden...
Oliver: Hallo vader, wat wilt u?
Malcolm: Kijk eens om je heen Oliver. Weet je waar je bent?
Oliver: Dit is het oude gesticht maar het ziet er nu helemaal niet zo meer uit, alles is veranderd.
Malcolm: Je bent ongehoorzaam tegen me geweest Oliver. Je hebt nooit de taak volbracht die ik je opgedragen heb.
Oliver: Ik heb meer gedaan dan dat ik had moeten doen...
Malcolm: Onzin, je taak was erg simpel. Je zou wraak zoeken voor de familie.
Oliver: Je hebt genoeg mensen omgebracht vader, kun je me niet met rust laten?
Malcolm: Nee. Eerst ontnamen ze met het gesticht en nu willen ze het ombouwen tot een museum. Ze zouden daarvoor gestraft moeten worden, te beginnen met dat mens waarmee je getrouwd bent!
Oliver: U zou beter moeten weten. Ik doe het niet!
Malcolm: De zoon die zijn vader niet gehoorzaamt hè!? Misschien heb ik meer succes met je zoon Joshua. Zie je Oliver, ik heb mijn eigen manier om wraak te zoeken. Misschien dat je de dingen ziet zoals ik ze zie voordat de nacht voorbij is. Ik weet zeker dat dat bij Joshua het geval zal zijn...

Op naar de oplossing...  

Aan het begin van je avontuur bevind je je -Oliver Metcalf- in de hal van het oude gekkenhuis (asylum). Je hoort je zoontje Josh naar je roepen dat hij bang en helemaal alleen is. Hij is dus door je vader -Malcom Metcalf- die vroeger de directeur van het gekkenhuis was, ontvoerd en opgesloten in een verborgen kamer ergens in het gesticht. Jouw taak is het om je zoontje voor het aanbreken van de dag heelhuids terug te krijgen...

Draai naar links en je ziet de eerste vitrine. Kijk naar de vitrine en click op het gedeelte aan de rechter kant (touch screen). Lees alle informatie over de geschiedenis van het gekkenhuis.

Het Blackstone Ziekenhuis voor geestelijke gestoorden was oorspronkelijk het paleisachtige onderkomen voor de magnaat Charles Connally, geconstrueerd op dezelfde masieve wijze als de Amerikaanse Kastelen van Vanderbilt en Rockefeller. Het huis werd in 1925, drie jaar voor Connally's overlijden, omgebouwd tot een gesticht.

Gedurende de volgende 34 jaar werd het landgoed gebruikt als een ziekenhuis voor zwakzinnigen. Op zijn hoogtijdagen vertoefden er meer dan 500 patiënten en stafleden.

Nadat het bestuur van het ziekenhuis in 1959 had besloten het te sluiten, stond het gebouw gedurende bijna 40 jaar leeg. Totdat het aangekocht werd door de Blackstone Historisch Gemeenschap om het te gebruiken als een museum voor psychiatrische geschiedenis.

De jaren als herenhuis (The mansion years)
Charles Connally liet vakmensen uit de hele wereld overkomen om zijn versie van een Engels kasteel te bouwen, hetgeen meer dan 10 jaar duurde om dat te realiseren. Gevestigd op de Noordelijke Heuvel met een indrukwekkend uitzicht over de stad Blackstone. Toen het hoofdgebouw in 1908 voltooid was, had het meer dan 100 slaapkamers, 60 badkamers en 45 open haarden.

Voor de eerste wereldoorlog was het gebouw het toevluchtsoord voor de elite van de bevolking van Boston. In 1920 echter, toen Connally's gezondheid achteruit ging, raakte het perceel en de opstallen in verval.

Als een fervent buitenmens situeerde Connally zijn huis op 1520 hectaren glooiende heuvels, bossen en akkerland waar hij en zijn gasten gingen paardrijden en jagen. Trofeeën van Connally's andere grote safaries hangen nog steeds in de centrale hal van het gesticht.

De jaren als gesticht (The Asylum years)
Het gebouw en het terrein waren ideaal gelegen voor een gesticht, vooral in het tijdperk van het "Morele Beleid" van psychiatrische behandelingen, gedurende welke de patiënten aangemoedigd werden om aan een groot aantal activiteiten deel te nemen, variërend van handenarbeid tot landbouw en lichte industriële werkzaamheden.

Gedurende de jaren onderging het originele gebouw vele aanpassingen. Vleugels werden aangebouwd om de ziekenzalen te herbergen, hoewel particuliere patiënten van de beter gesitueerde families nog steeds werden gehuisvest in speciale privékamers op de tweede verdieping van het hoofdgebouw.

Veel stafleden woonden eveneens op het terrein. Het directeurshuisje, het gebouwtje ten zuiden van de hoofdingang, wordt nog steeds bewoond door de zoon van de laatste directeur.

De jaren van leegstand (The abandoned years)
Het gebouw heeft leeggestaan van 1959 tot 1998. Het meest van die tijd stond het dichtgespijkerd en verkeerde het in een zeer slechte staat van onderhoud. Een gedeelte van het dak was ingestort en het interieur was zwaar beschadigd. In de begin jaren 90 kocht een consortium van beleggers het pand met de bedoeling om het te slopen en er een winkelcentrum te bouwen.

De sloop was nauwelijks begonnen of personen die met het project te maken hadden, werden het slachtoffer van een merkwaardige serie ongelukken. Het enthousiasme voor het project nam af. De bestemming van het gebouw stond nog niet vast totdat het werd aangewezen als een nationaal historisch monument en het werd aangekocht door de Blackstone Historische Gemeenschap voor zijn huidige gebruik als museum.

Het museum (The museum)
De jaren van het gesticht was de meest opwindende periode in de geschiedenis van psychiatrische behandelingen waarin vele opzienbarende technieken werden ontwikkeld in de strijd tegen het eeuwenoude probleem van geestesziekten.

Door de betrouwbare reconstructie van patiëntenkamers, gemeenschappelijke ruimtes en behandelkamers hebben de geschiedkundigen de opwinding van die tijd vastgelegd in de hoop dat dit in de toekomst voortleeft.

Patiëntenkamers zijn voorzien van de werkelijke bezittingen van de medepatiënten die hier verbleven. De behandelkamers hebben de originele nog in werking zijnde uitrusting. Geen moeite is gespaard om de dagelijkse praktijken van het Blackstone gesticht zo authentiek mogelijk weer te geven.


Click daarna op de vraagtekens op het linker gedeelte voor een beschrijving van de foto's van het gesticht.

Als je op het linker vraagteken clickt, krijg je te horen dat dat een foto is van de centrale hal van het gesticht zoals dat eruit zag voordat het door de Blackstone Historische Gemeenschap werd aangekocht.

Na het aanclicken van het rechter vraagteken, krijg je te horen dat dat de aanblik weergeeft na renovatie.

Als je op de linker foto clickt, vertelt Malcolm dat het zijn hart brak toen hij zag hoe men het gesticht heeft laten verruïneren. Als je op de rechter foto clickt, vertelt Malcolm dat het nooit meer zal worden zoals het is geweest en dat ze het gesticht vernietigd hebben.

Draai daarna naar rechts en bestudeer het portret van de oude man boven aan de trap. Dat is dus je pa, de voormalig directeur van het gesticht!
Vriendelijke blik niet, dat belooft niet veel goeds!?

Spreek met hem via de foto en hoor hem over alles uit...

Wat heb je met Josh gedaan?

Hij is in de geheime kamer. Je weet toch wel waar die te vinden is?
Nee.

Een deel van je herinnert het zich. Je moet dat deel terug laten komen.
Ik kan dat niet laten gebeuren.

Ik heb je nooit beïnvloed. Jij werd de duistere figuur omdat je dat wilde. Jij ontnam de geschenken omdat dat het juiste was.
Dat gedeelte van me is voor altijd verdwenen.

Als je je zoon Joshua wilt redden, moet je wel.
Het is te lang geleden.

Je herinnert het je wel Oliver. Je wilt alleen niet toegeven.
Dit gebeurt niet echt.

Een interessante hypothese. Incorrect maar interessant. Ik verzeker je dat ik heel echt ben en dit is geen nachtmerrie waaruit je weer ontwaakt.
Ga weg!

Dat kan ik niet doen Oliver. De verantwoordelijkheid van een ouder voor zijn kind eindigt nooit. Zelfs niet na de dood.
Welke verantwoordelijkheid?

Je bent geen brave jongen geweest. Je hebt niet alleen mijn levenswerk vernietigd, maar je hebt ook nagelaten wraak te nemen op degenen die het afgebroken hebben.
Maar waarom Josh?

Iemand moet de last van de familie dragen. Als jij de test weigert, moet ik Josh opvoeden, zoals ik ooit jou opgevoed heb.
Dat was geen opvoeding!

Onzin! Ik gebruikte pijn als vanuit een gemotiveerd oogpunt. Net zoals iedere ouder dat doet. Ik was alleen redelijker. Ik heb je nooit uit woede pijn gedaan. Niet iedere ouder kan dat zeggen.
Laat hem met rust!

Nee, je moet hem komen halen. Ik geloof dat het doorbrengen van enige tijd in dit gebouw je eraan zal herinneren hoe belangrijk ons werk is en dat het helpt hen te overtuigen van het belang om dat af te maken. Ik wil dat je het gedeelte van je dat is begraven, opnieuw ontdekt Oliver. Je hebt alleen de tijd tot het aanbreken van de dag. Als je de geheime kamer niet voor dageraad hebt bereikt, geef ik je voorgoed op en begin Joshua te leren wat het betekent om te zijn geboren als een Metcalf.


Uit het gesprek blijkt dat je zoon Josh door je pa is gekidnapt en dat hij iets duisters met hem voor heeft. Je zoontje blijkt gevangen te worden gehouden in een geheime kamer. En, alsof dat nog niet genoeg is, je hebt tot zonsopgang de tijd om hem te vinden! Aan de slag dus...

Doe één stap vooruit en bestudeer de dozen links van de trap (inspect boxes). Draai naar links en probeer de deur van de kapel (enter chapel) te openen. Die blijkt helaas nog (?) gesloten te zijn. Bekijk de trofee boven de deur (examine trophy). Draai nogmaals naar links. Als het goed is zie je nu de buitendeur.

Bestudeer de drie blauwgrijze medaillons boven de deur. Het blijkt dat je pa een paar favoriete heelmeesters heeft. Het betreft de portretten van Paracelsus, Freud en Hyphocrates.

Draai verder naar links en bestudeer de kop van de neushoorn die aan de muur hangt (look at rhino) en ga daarna door de deur het dagverblijf in (Enter dayroom). Bestudeer het daar aanwezige meubilair (couch en chairs). De meubels blijken in ieder geval zwaar genoeg te zijn om niet opgetild te kunnen worden. Zo konden de patiënten elkaar gelukkig niet bezeren.

Draai naar links en bestudeer de vitrine op de inmiddels bekende wijze.

Terwijl veel instituten vervielen in een dwangmatige gesloten verpleging, was Blackstone er trots op dat het de principes volgde van het zogenaamde Morele Beleid dat was ontstaan in 1800. Bezigheidstherapie, recreatie, religieuze gebeurtenissen en andere activiteiten, die het leven buiten het gesticht nabootsten, werden ontworpen om de patiënt geleidelijk aan de mogelijkheid te bieden om terug te keren naar de normale maatschappij.

Nergens zijn de resultaten van die ideeën duidelijker dan hier in het dagverblijf, wat het hoofdverblijf werd van vele patiënten. Hier speelden ze spelletjes en verrichtten ze handenarbied. Sommige van hen werden zodanig bekwaam dat ze binnen de kortstmogelijke tijd bekend stonden als kwaliteitsproducenten van verschillende spullen. De leder verwerkingsgroep was buitengewoon beroemd en een Blackstone riem is nog steeds een gewild en kostbaar bezit.

Bezigheidstherapie (Occupational therapy)
Bezigheidstherapie was duidelijk gebonden aan geslachtsvoorschriften. De mannen werkten op het veld of in de tuinen. Ze deden licht industrieel werk of hielpen bij het onderhoud van de gebouwen en de mechanische uitrusting van het ziekenhuis. De vrouwen werkten gewoonlijk als huishoudsters, naaisters of in de keuken.
De keuken die deel uitmaakt van het dagverblijf, is geen onderdeel van de expositieruimte van het museum omdat het nog steeds in gebruik is voor evenementen die plaatsvinden buiten de openingstijden van het museum. Het is de hoop dat één van de andere keukens zal worden geopend in fase II van de renovatie, tezamen met verschillende ziekenzalen van de patiënten.

Het dagelijks schema (The daily schedule)
Het tot stand brengen van een vaste dagelijkse routine werd gezien als een sleutel tot het herstel van de patiënt, omdat het in feite het raamwerk vormde waarin ze zichzelf konden zien als normale mensen die normale levens leidden.

Iedereen stond om 6 uur op. Medepatiënten waren verplicht hun bed op te maken voor het ontbijt. Na het ontbijt maakten de artsen hun rondes en schreven medicamenten of andere behandelingen en activiteiten voor. De rest van de ochtend was bestemd voor de bezigheidstherapie.

De periode na de lunch was bestemd voor oefeningen, spelletjes en ander vermaak. Op de meeste dagen werd het avondmaal gevolgd door een georganiseerde activiteit, die meestal hier in het dagverblijf plaatsvond.


Als je op het linker vraagteken clickt, krijg je te horen dat het linker voorwerp een mes is om leder mee te snijden. Dit soort scherpe voorwerpen dienden altijd goed te worden opgeborgen om te voorkomen dat medepatiënten verwond zouden kunnen worden door andere geestes zieken.

Als je op het rechter vraagteken clickt, blijkt dat voorwerp een priem te zijn die werd gebruikt bij het vervaardigen van lederen werkstukken.

Kijk naar die voorwerpen in de vitrine en steek de priem (awl) en het mes (knife) bij je. Je weet maar nooit waar die goed voor zijn...

Draai tweemaal naar rechts en bestudeer het schilderij op de schildersezel. Het blijkt dat gewelddadige medepatiënten aangemoedigd werden om te schilderen. Niet dat er ooit enig kunstwerk van waarde uit is ontsproten, maar het hielp ze wel te kalmeren.
Werp daarna een blik op het schilderij aan de rechter muur achter de twee houten banken. Draai naar links, beweeg je cursor naar de linker kant van je scherm en loop naar voren.

Vlak voor de klapdeuren draai je naar rechts. Bestudeer de werktafel en de daarop uitgestalde voorwerpen. Kijk naar de mand die voor de werkbank op de vloer staat. Draai daarna tweemaal naar rechts en bestudeer het kastje aan de muur.
Probeer dat te openen. Oeps, afgesloten dus. Maar, dat mag geen probleem zijn! Kijk naar de scharnieren (look at hinges) aan de rechter kant van het kastdeurtje. Neem de priem (awl) uit je inventory en peuter de scharnierpinnen eruit (poke out bolts). In het kastje bevindt zich een handzaag. Neem die eruit. Niet dat je er op dit moment veel aan hebt. Want ten eerste valt er nog niets te zagen en ten tweede zit er ook nog geen zaagblad in. Maar... je weet maar nooit!

Draai naar rechts en ga door de klapdeuren de keuken in. Probeer de deur van de diepvries (freezer) te openen. Helaas, die blijkt afgesloten te zijn. Zo te zien aan het raampje lekt het ding trouwens behoorlijk. Als je de diepvriezer aanraakt (feel freezer) blijkt dat die helemaal ontdooid is. Open het rechthoekige kastje rechts van de diepvries (open box).

Het blijkt dat één van de zekeringen -de tweede van boven- is doorgebrand. Neem die kapotte zekering eruit (remove fuse).

Draai naar rechts en loop richting gootsteen. Kijk naar de druppelende kraan en probeer die open te draaien. Komt pa zich er ook weer mee bemoeien! Bestudeer het rode ding dat aan de rechterkant van het keukenkastje hangt (Look at strap). Dat blijkt een scheerriem te zijn. Neem het mes uit je inventory en slijp het met de scheerriem (sharpen knife).

Kijk naar het keukenkastje. Probeer het te openen (open cabinet). Gebruik je mes om het te openen (open latch). Neem de draaisleutel (take wrench) van de onderste plank. Draai naar links. Aan het plafond blijken aardig wat potten en pannen te hangen. Kijk naar de grootste pan vlak voor je en een beetje links van het midden aan het plafond. Aan de rechterkant van deze pan blijken een paar pinnen te hangen. Je herkent ze aan de metaalachtige, roodkoperen kleur. Ik geef toe, het is nauwelijks te zien, maar neem ze in ieder geval toch maar mee (take skewers).

Draai tweemaal naar links en pak de ijstang (take tongs) die tussen de drie grote pannen ligt. Bestudeer één van de grote pannen en leer dat het pannen zijn om kreeften in te koken. Kijk naar de soeplepel die aan het plankje aan de muur hangt. Soep blijkt trouwens altijd een hot item geweest te zijn. Je liep altijd de kans dat het als wanddecoratie werd gebruikt in plaats van als gerecht...

Draai naar rechts en loop naar voren. Vlak voor de deur naar het dagverblijf werp je nog een blik op het menu (look at chalkboard). Draai naar links en ga door de klapdeuren en via het dagverblijf terug naar de centrale hal. Neem daar de trap naar boven, richting het grote portret van je vader. Click op het portret om de foto van je vader te bestuderen (look at portrait). Een tamelijk goeie gelijkenis volgens Malcolm.

Draai naar links en ga Malcolm's kantoor binnen (enter office). Draai naar rechts en bestudeer ook de hier aanwezige vitrine.

Het kantoor van de directeur fungeerde zowel als onderzoeks- en administratief centrum van het ziekenhuis. Deze ruimte is uitgerust met de eigendommen van de laatste directeur van het ziekenhuis, Dr. Malcolm Metcalf. Een wereldberoemd therapeut en onderzoekswetenschapper. Dr. Metcalf's voortschrijdende technieken waren de grondslag voor genezingsresultaten die ver uitstegen boven het nationaal gemiddelde.

Ofschoon zijn privé onderzoeksaantekeningen verloren zijn gegaan, zijn de officiële dossiers van de patiënten van het gesticht hersteld en door Oliver Metcalf, Dr. Metcalf's zoon, aan de gemeenschap geschonken. De dossiers zijn in de computer ingevoerd en zijn op verzoek van de curator van het museum toegankelijk gemaakt voor serieuze onderzoekers.

Malcolm Metcalf
Geboren in 1914. Dr. Metcalf was een soort wonderkind dat op 18 jarige leeftijd was afgestudeerd aan de Universiteit van Sorbonne. Hij slaagde aan de Harvard Medische School toen hij pas 23 jaar oud was.

Zijn eerste boek "De Psychologie van de Psychose" is gepubliceerd in 1938. Hij behoorde tot de eersten die ervan overtuigd waren dat alle mentale ziektes een lichamelijke oorzaak hadden en hij bedacht de gedenkwaardige uitspraak "Om de geest te genezen, onderzoek je eerst het lichaam".

Met zijn opeenvolgende baanbrekende studies over het zenuwstelsel kreeg hij in 1942 The Lovell-Calotprijs en een nominatie voor de Nobelprijs voor geneeskunde.

Als talentvol amateur musicus droeg hij het door hem gecomponeerde "Concert voor twee klarinetten" op aan zijn muziekidool Johan Sebastiaan Bach.

In 1949 trouwde hij met Olivia Connally, dochter van de stichter van het gesticht. Aan hun huwelijk kwam in 1952 een tragisch einde toen ze stierf bij de geboorte van zijn tweeling zoon en dochter. Vier jaar later stierf zijn dochter tijdens een afschuwelijk ongeval, waarvan wordt gezegd dat haar vader die klap nooit te boven is gekomen. Dr. Metcalf overleed in 1959.

De directeur's taak (The superintendents role)
De rol van de directeur was die van een streng, autoritair, doch liefhebbende en bezorgde vader. Zijn werkzaamheden bestonden in hoofdzaak uit administratieve werkzaamheden, ofschoon dr. Metcalf er een kleine privé praktijk op nahield en nimmer zijn onderzoek volledig opgaf.

De organisatorische taken van het runnen van het ziekenhuis stapelden zich echter op. Dr. Metcalf en zijn stafleden bedachten behandelplannen, diëten en aangepaste activiteitenprogramma's voor elk van de medepatiënten. In aanvulling daarop vervulde hij een coördinerende rol bij de uitbreiding van het gebouw en was hij een actief verwerver van financiële fondsen.

Dr. Metcalf's reputatie alleen al was voldoende om verzekerd te zijn van een constante instroom van de beter bedeelde patiënten. In deze jaren, toen geestesziektes nog een behoorlijk sociaal taboe waren, waren welgestelde families maar al te graag bereid om te betalen voor de privacy en "discrete werkwijze" waarom Dr. Metcalf bekend stond.

Wetenschappelijk onderzoek (scholary research)
Gekwalificeerde wetenschappers kunnen vragen naar Michael Sack, de curator van het museum, om toegang te verkrijgen tot de dossiers van de patiënten van het gesticht. Degenen die dat doen, moeten een verklaring ondertekenen dat zij de privacy van de patiënten zullen respecteren en dat onder geen beding de naam van de patiënt zal worden gepubliceerd. Bij goedkeuring van de aanvraag zal een wachtwoord worden verstrekt en zal computertijd ter beschikking worden gesteld.

Het museum is de families van de medepatiënten zeer erkentelijk voor het openstellen van de kamers en zowel voor de schenking van persoonlijke bezittingen van medepatiënten als voor het verlenen van toestemming om hun identiteit vrij te mogen geven.


Als je op het linker vraagteken clickt, blijkt dat de lift in de centrale hal uitsluitend bestemd was voor de directeur en diens gasten. Om ongeautoriseerd gebruik te voorkomen, werd de bedieningshendel van de lift elke avond in zijn kantoor opgeborgen.

Als je op het rechter vraagteken clickt, blijkt dat in elk psychiatrisch ziekenhuis gecontroleerde toegang tot ruimtes van essentieel belang is. Iedere medewerker had daarom slechts de sleutel in zijn bezit die hij nodig had voor het uitoefenen van zijn werk. Alleen de directeur had een sleutelbos met alle sleutels in zijn bezit.

Uit het verhaal over Malcolm Metcalf blijkt onder meer dat je moeder bij de geboorte van jou en je tweeling zusje Mallory is gestorven. Geen wonder dat je vader een beetje de pik op je heeft!

Nadat je de hendel en de sleutelbos hebt bestudeerd, neem je die uit de vitrine. De sleutels geven je toegang tot verschillende ruimtes in het gesticht en de hendel tot het bedieningspaneel voor de lift.

Draai naar links en loop naar het portret van de dame dat daar aan de muur hangt. Bestudeer het en het blijkt het portret van je overleden moeder -Olivia- te zijn. Probeer of je een gesprek met haar kunt voeren. Weer komt je vader er zich mee bemoeien. Het blijkt dat ze nauwelijks naar het gesticht kwam. Haar band met het gesticht was dan ook zo gering dat haar geest hier niet te vinden is. Bestudeer het fotolijstje (look at frame).

Draai naar links en bestudeer de koffiepot (coffee pot). Steek hem voor de zekerheid bij je... Bestudeer de foto aan de muur en werp ook nog een blik op de koffiekopjes.

Draai naar links en bestudeer de foto op het bureau. Open de bureaulade (open drawer). Kijk naar de notenkraker die zich in het laatje bevindt en steek die bij je (take nutcracker). Van nu af aan kun je, door op de notenkraker in je inventory te clicken, met je vader Malcolm spreken. Kijk naar de trofee boven de deur.

Draai naar links en bestudeer de foto op het bureau. Dat blijkt een foto van je derde verjaardag van jou en je zusje Mallory te zijn. De foto is gedateerd 4/24/55. Malcolm geeft daarbij te kennen dat "the day you were born was the most important day of my life.(de dag dat jij bent geboren, was voor mij de belangrijkste dag van mijn leven)". Als Malcolm aangeeft dat dat de belangrijkste dag in zijn leven was, is dat zeker een datum om te onthouden!!!

Loop naar de computer die je verderop op de tafel ziet staan. Lees de notitie die aan het beeldscherm geplakt zit (look at note). Er blijkt "password scooter" op te staan. Zet de computer aan (operate computer). Er wordt onmiddellijk om een password gevraagd. Zou dat het woord op de notitie zijn? Vul maar in scooter gevolgd door Enter. En ja hoor, bingo!

Als je bent ingelogd, blijkt dat je alleen maar dossiers van patiënten op kunt vragen. Omdat je nu nog geen namen van patiënten kent, kun je voor de gein je eigen naam invullen (Oliver Metcalf). Da's ook wat, dat dossier blijkt verzegeld en dus niet op te vragen te zijn!

Laat de computer voor wat die is, draai naar rechts en verlaat het kantoor via de deur. Eenmaal buiten het kantoor ga je via de linker bocht de lift in. Lees de instructies aan de wand en plaats de hendel uit je inventory op het ronde bedieningspaneel onder de nummers (attach handle to controls). Click op de hendel, en kies voor "Push to B".

Je gaat dan naar de kelder van het gesticht. Dat lijkt een perfecte plaats om je onderzoek te beginnen! Ga via de linker pijl de lift uit en onderzoek de gang. Bestudeer de bloedvlekken (examine stains) op de grond. Probeer alle vijf de deuren te openen. Ze blijken allemaal te zijn afgesloten en je hebt weliswaar een sleutelbos, maar het uitzoeken van welke sleutel op welke deur past zou dagen duren. En die tijd heb je gewoon niet. Je moet dus op een andere manier proberen te achterhalen welke sleutel op welke deur past...

Je weet nu in ieder geval dat er vijf verschillende ruimtes hier beneden zijn. De Furnace (ovenruimte), ECT (elektrische schok therapie), Fever (warmte therapie), Hydrotherapy (vocht therapie), en de Morgue (lijkkamer). Ga terug de lift in en click weer op de hendel. Kies dit keer voor "Push to 2&".

Ga via de rechter pijl de lift uit en probeer de daar aanwezige deur te openen (enter mens wing). Het blijkt de mannenafdeling te zijn. Die deur krijg je van zijn lang zal ze leven niet open! Draai je om en ga door die deur de vrouwenafdeling (enter women's wing) binnen. Ga via de rechter pijl de tweede deur rechts in.

Marilyn  

Na een intermezzo met je zoontje hoor je een jonge opgewekte meisjesstem je roepen. Geef haar antwoord. Het blijkt de stem van ene Marilyn Wilson te zijn. Zij blijkt zwanger en zo'n beetje uitgeteld te zijn. Feliciteer haar met de blijde gebeurtenis (congratulations).

Bestudeer de teddyberen Tommy en Teresa op het bed (look at Teddies). Kijk naar het kinderbedje (look at bassinet) rechts naast het bed. Schud het bedje heen en weer (rock the cradle). Draai naar links en bestudeer de vitrine. Click op het rechter gedeelte om de geschiedenis van Marilyn te leren kennen.

Marilyn Wilson werd op onvrijwillige basis door haar ouders ingeschreven toen ze begon te klagen over symptomen die typerend zijn voor zwangerschap. Ze was echter niet zwanger, maar leed aan schijnzwangerschap, een psychomatische aandoening.

Na haar opname werd ze manisch depressief en verviel af en toe in een toestand waarin de patiënt niet beweegt en ongevoelig is voor uitwendige prikkels.

Zoals gebruikelijk voor patiënten van welgestelde families, waren voor haar ouders geen uitgaven te groot om haar privékamer in een stijl te decoreren om haar zekerder en meer op haar gemak te laten voelen.

Psychomatische stoornis (Psychomatic disorder)
Psychomatische stoornis komen voor, wanneer geestelijke uitputting de lichamelijke functies averechts beïnvloeden. Soms ervaart de patiënt de psychische symptomen zonder zelfs maar een idee te hebben van de oorzaak waardoor een dergelijke stoornis is ontstaan.

In dit geval geloofde de doctoren dat Marilyn Wilson getraumatiseerd werd door de bezorgdheid over een klasgenoot die diende in de Koreaanse Oorlog en ze geloofde dat als ze zwanger was dat hij uit de militaire dienst zou worden ontslagen om naar huis terug te kunnen keren om met haar te kunnen trouwen en zodoende zeker te zijn van zijn veiligheid.

Behandeling voor deze stoornis bestond gebruikelijk uit hydrotherapie en andere ontspanningsactiviteiten om de onderliggende geestelijke uitputting te verlichten. In Wilson's geval was het behandelingsplan niet effectief.

Schijnzwangerschap (Pseudocyesis)
Schijnzwangerschap is een aandoening die de symptomen van zwangerschap nabootst, een dikke buik, ochtend misselijkheid en zelfs weeën inbegrepen.

Schijnzwangerschap komt meestal voor bij jonge vrouwen die zo wanhopig naar een kind verlangen dat hun lichaam dienovereenkomstig reageert, hoewel er geen geslachtsgemeenschap heeft plaatsgevonden.

Vrouwen die de neiging hebben naar schijnzwangerschap, zijn onzekerder dan de doorsnee mensen. Ze vertonen gedachtenleemtes en zijn gevoelig voor buitengewone ideeën, zoals buitenaardse intelligentie. Die conditie kan verdwijnen met therapie of uitmonden in een ernstige depressieve aandoening, hetgeen in dit geval gebeurde.

Depressie (Depression)
Depressie is een emotionele toestand gemarkeerd door aanhoudende somberheid, lusteloos en het verlies van de mogelijkheid om van het leven te kunnen genieten. Het komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen.

Andere symptomen zijn verlies van eetlust, slaapstoornissen, lusteloosheid, ziekelijke bezorgdheid om niets en zelfmoordneigingen. Patiënten klagen waarschijnlijk over het gevoel van intense hopeloosheid en hulpeloosheid.

Lang aangemerkt als een puur mentaal probleem, weten we nu dat depressie zijn basis vindt in chemische onbalans in de hersenen. Jammer genoeg waren er in de jaren 50 nog geen antidepressiva ontwikkeld en waren de behandelingsmogelijkheden beperkt.

Cataconische schizofrenie
Cataconische schizofrenie is een ernstige stoornis waarin de patiënt noch beweegt, noch spreekt. Haar spieren raken verlamd, ze blijft constant in dezelfde houding en ze wordt volkomen teruggetrokken, alle externe prikkels negerend.

De patiënt kan gedurende lange periode in deze staat blijven, waardoor deze onvrijwillig moet worden gebaad en gevoed.

Grofweg eenderde van de patiënten die aan deze ziekte lijdt geneest volledig. Een andere derde heeft af en toe een terugval. De rest verergert tot chronische schizofrenie, velen van hen overlijden door zelfmoord. De prognose is het slechts voor jongere patiënten, vooral voor degenen die een ondersteunend netwerk van familie en vrienden moet ontberen.


Click op het linker vraagteken. Patiënten was toegestaan speciale voorwerpen te behouden die een speciale betekenis voor ze hadden. Deze sigarettenaansteker was een geschenk van haar zuster Martha.

Click op het rechter vraagteken. Artsen stonden soms voorwerpen toe die de fantasieën versterkten. Volgens haar dossier zat Marilyn vaak uren in dit boek met babynamen te lezen, terwijl ze niet eens zwanger was.

Volgens de wetenschappelijke gegevens is Marilyn dus schijnzwanger! Luister daarna naar de beschrijving van de spullen in de vitrine. Bestudeer het boek met babynamen. Probeer het boek mee te nemen.

Het blijkt dat één van Marilyn's voorwerpen is verdwenen, een sigarettenaansteker van haar zus. Draai tweemaal naar rechts en bestudeer alle voorwerpen op het prikbord. Echt dom is ze dus zeker niet, gelet op haar diploma van de hoge school. Kijk daarna naar de lamp. Bestudeer daarna de foto van Marilyn op het dressoir. Spreek haar aan en vraag haar over alles uit.

Ik heb geen sigarettenaansteker gezien. De sigarettenaansteker is een geschenk van mijn zus. Hij is gemakkelijk te herkennen, hij heeft de vorm van een heel leuk draakje. Ik zou het zeer op prijs stellen als je die voor me zou kunnen vinden.

Ben je in verwachting?
Mijn baby zal nu snel worden geboren. Ik heb het nu al steeds over "ze" hoewel ik nog niet weet of het een jongen of een meisje wordt. Ik hoop op een meisje.

Hoe oud ben je?
Ja, ik weet het, ik ben eigenlijk te jong ben om een baby te krijgen. Daarom zijn mijn ouders woest en hebben me om die reden hier opgesloten. Maar als Tommy terugkomt, trouwen we en komt alles weer goed.

Wie is Tommy?
Tommy Parker is mijn verloofde. Hij wordt 19 in november.

Waar is Tommy?
Hij zit nu in Korea, daar op het prikbord zie je een foto van hem en zijn maatjes.

Open de lade van het dressoir (open drawer) en neem haar dagboek eruit (take diary). Sluit de lade en lees haar dagboek in je inventory. In het dagboek lees je het volgende:

Lief dagboek
Ik ben begonnen met schrijven zodat, nadat Theresa geboren is, ik me al de interessante dingen kan herinneren die me hier zijn overkomen. Dit is de merkwaardigste plek waar ik ooit geweest ben. Ik heb er mijn hele leven al over gehoord.

Ouders in Blackstone hebben hun kinderen altijd gedreigd naar het gesticht te worden gestuurd indien ze zich niet netjes zouden gedragen. Maar nu ik hier eenmaal ben, lijkt het allemaal zo slecht nog niet. Misschien dat als ik ooit weer uit het gesticht ontslagen ben, ik er een artikel over schrijf voor het dagblad.

Ik denk wel dat het vreemd is dat de aardigste mensen hier juist de medepatiënten zijn. Dat heeft me wel verrast. Ik had juist verwacht dat de doktoren en de verpleegsters meer aandacht aan de patiënten zouden besteden. Maar die hebben het zo druk dat ze nauwelijks tijd hebben.

De personen die het gesticht echt runnen, zijn de opzichters. We zien een echte dokter slechts eenmaal in de week. De opzichters zijn degenen die hier de dienst uitmaken en iedereen is heel voorzichtig om ze niet kwaad te maken. Want dan kun je terechtkomen in de hydrotherapie, de eenzame opsluiting of nog erger.

Vandaag kwam dokter Metcalf me hoogst persoonlijk bezoeken. Hij is een zeer beroemd man die geschenken heeft van andere even beroemde mensen over de hele wereld, zoals de spullen op zijn schoorsteenmantel en de notenkraker die hij in zijn bureaula bewaart.

Dokter Metcalf vertelde me dat ik heel erg ziek ben. Ik vertelde hem dat ik me prima voel, maar hij schudde slechts zijn hoofd. Hij zei dat hij me morgen mee naar beneden zou nemen naar de stookkamer in de kelder, wat wel raar is want ik heb nog nooit gehoord dat een patiënt daarmee naar toe werd genomen voor een behandeling.

Nou ja, we zien wel wat de dag van morgen zal brengen. Ik zal je echter aan het eind van die dag weer schrijven.


De volgende twee pagina's van het dagboek blijken aan elkaar vastgeplakt te zitten, waardoor je nu één belangrijke pagina nog niet kunt lezen.
Het dagboek gaat verder met:

Hij vertelde me dat ik het verschil moest leren kennen tussen fantasie en realiteit en toen gooide hij het boek zomaar in de oven! Ik kon niet begrijpen dat hij zoiets gemeens kon doen! Ik werd zo kwaad dat ik begon te huilen. Dokter Metcalf leek wel blij dat ik huilde.

Hij zei dat het betekende dat ik nu meer verbonden was met de realiteit. Ik neem terug wat ik eerder zei over deze plek, namelijk dat het hier allemaal zo slecht nog niet is. Ik wil naar huis.

Lief dagboek
Ik vertelde je gisteren dat dokter Metcalf me naar beneden had gebracht naar het stookhok en het verschrikkelijke dat hij daar gedaan heeft. Nou, vandaag heeft hij me weer daarheen gebracht, alleen was het dit keer mijn babydekentje. Ik had het bewaard sinds ik een baby was en wilde het aan Theresa geven. Nu weet ik niet wat ik moet doen. Tommy is in Korea en mijn ouders willen niet met me spreken. De enige bezoeker die ik heb gehad, is Martha en ze moest het huis uit glippen om me te bezoeken. Ze heeft een mooi cadeau voor me meegenomen. Het is een sigarettenaansteker in de vorm van een kleine draak. Ik ben erg eenzaam.

Lief dagboek
Ik heb met enkele andere medepatiënten gesproken en de dingen zijn hier niet zo rooskleurig als ik in het begin dacht. Ik dacht dat iedereen zijn eigen kamer had, maar dat is niet zo.

Sommige zalen zijn zo overbevolkt dat je over de bedden heen moet lopen om van de ene naar de andere kant van de zaal te komen zonder dat je de vloer aanraakt. Ik heb ook ontdekt dat dokter Metcalf gemeen is tegen meer mensen dan alleen tegen mij.

Tommy heeft me nog geen enkele keer geschreven.

Lief dagboek
Dit is de laatste dag dat ik je zal schrijven. Ik wil me de dingen die hier gebeuren echt niet herinneren. Nadat Theresa geboren is, neem ik haar mee en verlaat ik deze plek om er nooit meer aan terug te denken.

Ik denk niet iemand ooit zal begrijpen hoe afschuwelijk deze plek is.

Dank je dat je er voor me was. Je bent een echte steun voor me geweest. Misschien dat ik je ooit nog eens zal schrijven, maar dat zal niet zijn voordat ik deze plek ver achter me gelaten heb.

Je toegenegen Mary Wilson


Als je bent uitgelezen, sluit je het dagboek. Spreek Marilyn nogmaals aan door op de foto te clicken en vraag haar wederom over alles uit.

Ik heb je aansteker nog niet gevonden.
Bedankt.

Mijn zoontje wordt vermist.
Sorry, niet gezien.

Ben je echt in verwachting?
Doe niet zo gek...

Heb je weleens gehoord over schijnzwangerschap?
Ja, maar dat is bij mij niet het geval. Ik krijg echt een baby.

Misschien ben je niet in verwachting.
Dat is belachelijk! Waarom zou ik er voor kiezen om mijn ouders kwaad op me te maken en me op te laten sluiten om me bij al mijn vrienden vandaan te houden? Wie je dat verteld heeft, liegt.

Ik ben benieuwd naar je dagboek.
Het was eigenlijk meer een dagblad. Toen ik hier aan kwam, wilde ik een verhaal schrijven over het gesticht. Maar toen raakte ik zo in de ban van mijn baby dat ik er al lang niet meer in geschreven heb. Je mag het lezen als je wilt.

Ik vind het een mooi dagboek.
Bedankt! Ik wilde al heel lang journaliste worden, maar nu wil ik gewoon thuis blijven met de baby als ze geboren is.

Hoe is het leven in het gesticht?
Het is vreemd. Er is die vreemde combinatie dat je heel eenzaam bent in een gebouw vol met andere personen. De patiënten zijn meestal wel aardig. De opzichters gedragen zich vreemd. Vind je dat niet raar? Het meeste mis ik echter mijn privacy.

Voel je je eenzaam?
Ik mis mijn familie. Mijn ouders hebben mijn zus verboden om me te bezoeken en Tommy zit in Korea. De andere patiënten hier zijn aardig, maar ik ken ze niet echt.

Hoezo, geen privacy?
Nou ten eerste mag ieder personeelslid al mijn dossiers inzien. Ik begrijp best dat ze dat nodig kunnen hebben voor mijn medicatie, maar het gaat veel verder dan dat. Ik denk dat ze willen voorkomen dat ik stiekem kontakt heb met Tommy. Weet je dat ze zelfs mijn post open stomen?

Wat doen de opzichters?
Eigenlijk zijn het zowel de artsen als de opzichters. Ze doen alsof de mensen hier geen echte mensen zijn. Ze luisteren niet. Ze behandelen de mensen als kleine kinderen. Het is net alsof wanneer je eenmaal als gek gelabeld bent, je niet meer meetelt. Maar een hoop van de mensen hier zijn helemaal niet gek. En al zouden ze dat wel zijn, dan zouden toch nog respect verdienen. Sorry, ik zou me niet zo moeten laten gaan. Het maakt me alleen zo kwaad!

Sommige pagina's zitten vastgeplakt.
Sorry, dat kan ik me niet herinneren.

Is de therapie moeilijk?
Meestal nemen ze me mee naar beneden, naar de hydrotherapie. Ik weet dat ze me altijd daarmee naar toe nemen omdat de opzichter dan de grote grijze sleutel voor de dag haalt die de deur daar naar toe opent. Op het moment kan ik me niet herinneren wat daar beneden allemaal gebeurt. Maar dat geeft niet, ik denk liever aan de baby.


Marilyn heeft je een beschrijving gegeven van de sleutel voor de hydrotherapie ruimte beneden in de kelder en daar heb je nu toegang toe. Sluit het laatje en draai naar rechts. Ga met de linker pijl de gang op. Ga door de gesloten deur en ga met de lift terug naar de kelder. De hydrotherapie ruimte is de eerste deur aan de rechterkant van de gang. Click op die deur om daar naar binnen te gaan (enter Hydrotherapy).

Bij binnenkomst word je begroet door het zachte stemmetje van Jane. Beantwoord haar groet (my name is Oliver). Bestudeer ook hier de vitrine en click op het touch screen aan de rechter kant.

Hydrotherapie
Van ouds her is drinken en baden in heilzame bronnen een effectieve therapeutische bezigheid, waaruit de ontwikkeling van "spa"-steden over de hele wereld ontstond, waar mensen naar toe reisden om "het water tot zich te nemen".

Hydrotherapie is de moderne variant op deze bezigheid en heeft geleid tot het ontstaan van verschillende vormen van waterbehandeling zoals bubbelbaden, pulserende besproeiingen met water, stoom kisten en sauna's.

In de therapeutische omgeving is de primaire doelstelling van hydrotherapie het beheersen van de lichaamstemperatuur, hetzij het verhogen of het verlagen daarvan, afhankelijk van de vereisten van het behandelingsplan. De behandeling had ook als gunstige bijwerking het verbeteren van de bloedcirculatie.

Baden (tubs)
Koude baden lieten de lichaamstemperatuur dalen, hetgeen de bloedvaten vernauwde en de bloedcirculatie verminderde. Ze werden gewoonlijk voorgeschreven om nerveuze spanningen te kalmeren.

De baden die je hier ziet, waren groot genoeg om patiënten volledig onder water te dompelen. De houten deksels hielpen de watertemperatuur constant te houden.

Stoombaden (steam boxes)
De hitte van stoom verlicht pijn en verbetert de bloedcirculatie. Het veroorzaakt een ontspannen staat van rust, wat het tot een waardevolle behandeling maakte voor opgewonden en hyperactieve patiënten.

De hitte veroorzaakt een toename in de stofwisseling en de polsslag. Aderen zetten uit en meer bloed bereikte de handen en voeten. Na het verlaten van het stoombad, zijn de onderworpenen meestal meer relaxed, hebben een lagere hartslag en een lagere bloeddruk.

Sauna's
Voorgangers van de moderne sauna's, de "droge-hitte" kist die je hier ziet, was ontworpen om vergiften uit het lichaam te verwijderen door middel van transpiratie. De hitte opende de porieën van de huid en door het zweten van de patiënt werden onreinheden uit zijn of haar lichaam verwijderd. De kist werd ook gebruikt als een primitief apparaat om overgevoeligheid te verminderen. Patiënten werden er voor langere periodes in opgesloten om de externe invloeden te elimineren die werden verondersteld manische depressies te veroorzaken.

Natte omwindsels (wetpacks)
Koude kleding kompressen waren effectief in het bestrijden van hoofdpijnen, het verminderen van spierkrampen en het verminderen van de lichaamstemperatuur bij patiënten met hoge koorts.

Aanvullend onderzoek toonde ook aan dat de hydrotherapie "perioden van heldere geestesgesteldheid" bracht bij chronisch agressieve, opstandige en onwillige patiënten.

Andere "pack" methodes hielden in dat patiënten in rubberen lakens werden gewikkeld alvorens ze in koude baden te stoppen. Deze praktijk werd veel efficiënter gemaakt met de introductie van de zogenaamde Therm-O-Rike-Blanket, beter bekend als "mummy-zak".

De patiënt werd in de zak ingepakt en vervolgens werd er een sterk afkoelende vloeistof in gecirculeerd, hetgeen een veel snellere daling van de lichaamstemperatuur teweeg bracht.


Click op het linker vraagteken. Je krijgt te horen dat de handboeien werden gebruikt om te verzekeren dat de patiënten zichzelf niet zouden verwonden terwijl ze in bad werden gedaan of bij het inzetten van andere noodzakelijke hulpmiddelen. Hoewel ze misschien een beetje ongemak voor de patiënt zouden kunnen opleveren, werden ze dus juist voor het welzijn van de patiënt gebruikt. Jane geeft aan dat ze die dingen haatte. Ze gaven haar het gevoel een gevangene te zijn.

Click op het rechter vraagteken. Straal spuitstukken (jet nozzles) werden door de opzichters gebruikt om bepaalde lichaamsdelen te stimuleren met een hoge drukstraal water. Jane geeft aan dat ze je kleren uittrokken en ze het water op je spoten. Het was volgens haar echt walgelijk, het stonk, vooral als ze de waterstraal maar op één bepaald lichaamsdeel bleven spuiten.

Click daarna op de handboeien en het spuitstuk en luister naar de beschrijving ervan. Draai naar links en werp een blik op de planken (shelves). Kijk naar het badzout (the epsom salt boxes) en daarna naar de lakens (sheets). Neem één van de lakens mee (take blanket). Je weet maar nooit!

Draai tweemaal naar rechts en kijk naar de houten kist tegen de linker muur (look at chamber). Je hebt er geen idee van hoe het is om daarin opgesloten te zitten. Het is heet en donker en je kunt er met geen mogelijkheid uit. Click er nogmaals op om met Jane te spreken (talk to Jane).

Waarom ben je hier?
Ik weet het niet zeker. Ik raakte verward. Ik denk dat leven me een beetje teveel werd. Ik geloof dat ze het een zenuwinzinking noemen.

Waarom de hitte kist?
Ik weet het niet. Alleen dat ik een doodsangst had om er in gevangen te zitten. Misschien is dat het.

Ken je andere medegevangenen?
Oh ja, het enige waar we over spraken was naar huis gaan. Het was als de ster die ons de weg wees, het baken vooruit, het doel waarvoor we bestonden. Thuis... we spraken er constant en eindeloos over. Elke dag als we wakker werden, vroegen we ons af of die dag wellicht die dag zou zijn. Zelfs een crimineel weet wanneer hij op vrije voeten komt. Maar wij waren ingesloten zonder een ontslagdatum, met alleen de hoop dat we ooit zouden terugkeren naar onze echtgenotes en kinderen.

Hoe werd je behandeld?
Het was wreed. Ik neem aan dat er iets mis was met ons, want ze probeerden ons alleen maar te helpen. Maar het was heel erg moeilijk. Ik geloof dat niemand buiten weet wat er zich binnen dit soort instituten afspeelt. Ik geloof dat ze beter af zijn dat ze het niet weten.

Ben je ooit genezen?
Oh... ik kon eindelijk naar huis. Ik kan me er niet veel meer over herinneren, maar het maakte me heel heel erg gelukkig!


Kijk naar het bad tegen de rechter muur (click op de witte rand ervan)(look at tub). Je werd in het bad gezet, het deksel ging erop zodat je er niet uit kon komen. Daarna werd het gevuld met ijswater. Na een tijdje ging je liever dood dan dat je er nog eens in moest. Probeer het water aan te zetten en probeer in het bad te klimmen (get in tub). Bestudeer het deksel (look at lid) en probeer het te verwijderen (remove lid).

Kijk naar het afvoerputje (drain) in de vloer voor je. Eens per week lieten ze hun de afvoerputjes schoonmaken. Het was walgelijk werk. Loop vooruit en bestudeer het stoomapparaat (look at steam box). Misschien kun je de twee aan elkaar vastgeplakte bladzijden van Marylin's dagboek losweken. Je zet het stoomapparaat aan (turn on the steam box), maar er gebeurt helemaal niets! Draai naar links en bestudeer de tegeltjes aan de muur (examine tiles). Ze moesten de tegeltjes elke dag schoon boenen. Maar je krijgt er nooit meer de geur van de angst vanaf.

Draai tweemaal naar rechts en bestudeer het bedieningspaneel (look at controls). Jane vertelt je dat er een geheime code nodig is om het paneel te kunnen bedienen. Nou ja, Marilyn heeft hier volgens haar zeggen aardig wat tijd doorgebracht. Dus misschien dat zij meer van die code afweet!?

Ga terug naar Marilyn's kamer en neem dus opnieuw de lift naar de tweede verdieping. Als je haar kamer binnenkomt, word je meteen duidelijk depressieve stem opgewacht. Marylin herinnert zich dat ze haar baby hebben vermoord en dat ze daarna zelfmoord heeft gepleegd.

Draai naar rechts en click op haar foto om haar aan te spreken. Vraag haar nogmaals over alles uit.

Vertel me over je baby.
Ze namen me haar af zodra ze geboren was. Ze lieten me haar niet eens vasthouden. En daarna hebben ze haar verbrand.

Waar is de aansteker?
Dr. Metcalf heeft hem afgepakt. Hij heeft dat gedaan om me te pesten omdat hij weet dat die me herinnert aan mijn zus. Ik haat hem. Het was het enige dat ik over had. Vindt hem alsjeblieft voor me! Alsjeblieft?

Joshua wordt nog vermist.
Sorry, we hebben alle twee een kind aan die man verloren. Ik wou dat ik je kon zeggen dat je je geen zorgen hoeft te maken, maar dat kan ik niet!

Je was nooit in verwachting.
Dat is een leugen! Mijn familie probeert het allemaal te verbergen, zodat hun goede naam niet besmet wordt en dokter Metcalf speelt het spelletje mee. Maar mijn Theresa is geboren en ze was mooi. Maar toen heeft hij haar vermoord.

Herinner je je therapie?
Het was vreselijk. Ze deden net alsof het niet zo veel voorstelde. Maar ze hoefden het zelf nooit te ondergaan!

Was de stoom-kist erg?
In een heilbron kun je eruit wanneer je wilt. Zij sloten ons in die kisten op voor uren achter elkaar. Eerst krijg je het heet en dan wordt je duizelig en vrij snel daarna wordt je bewusteloos. Na de behandeling ben je zo verzwakt dat je niet eens meer zelf kunt lopen.

En de droge-hitte-kist?
Ten eerste is het er pikkedonker daarbinnen. Als je last hebt van claustrofobie, is het een ware nachtmerrie. Ten tweede kun je hem niet van binnen openen. Als ze je vergeten, kun je erin dood gaan. Ik weet dat dat meerdere keren is gebeurd.

En de grote baden?
Ze dwingen je in het bad, dan schuiven ze zo'n zware houten deksel er overheen, zodat alleen je hoofd eruit steekt. Daarna lieten ze het bad met ijs- en ijskoud water vol lopen. De hydro noemden ze dat. Het eerste halfuur doet alles zeer, daarna wordt je gevoelloos en daarna raak je in shock. Maar ergens in je hoofd weet je dat je eruit wilt, meer als niets anders in de wereld.

Ik kon de stoomkist niet aanzetten.
De code werd geacht geheim te zijn. Maar dat was een joke. Ze veranderden hem nooit. Het enige wat ze deden was de tweede en de derde schakelaar van boven aanzetten en alles werkte.


Marilyn heeft je nu de code voor het stoomapparaat in de kelder gegeven. Ga weer terug naar de hydrotherapie-ruimte in de kelder.

Bestudeer nogmaals het bedieningspaneel. Aan de linker kant ervan zie je een verticale rij met witte knoppen. Druk de tweede en derde knop van boven in. Als die twee gaan branden, kun je het stoomapparaat gebruiken.

Open het stoomapparaat (open steam box) en leg het dagboek (put diary in steam box) er in. Sluit de deur en zet het apparaat aan (turn on steam box). Na een intermezzo met je zoontje open je het stoomapparaat en haal je het dagboek eruit. Lees het nogmaals door, inclusief de zojuist los gestoomde pagina. Je leest daarop:

Lief dagboek
Vandaag heeft dokter Metcalf me mee naar beneden genomen naar het stookhok, precies zoals hij beloofd had. Hij opende de deur met een sleutel met een grote vierkante kop en nam me mee naar binnen. Op de een of andere manier was hij op de hoogte van mijn jaarboek van de Hoge School, met de handtekeningen van al mijn vrienden daarin.


Nu weet je dus wat voor boek doctor Metcalf eerder in de oven heeft gesmeten. En je weet nu ook welke sleutel toegang geeft tot het stookhok (furnace room). Je hebt daar nu ook toegang toe.

Ga nogmaals met de lift naar de tweede etage en terug naar Marilyn's kamer. Click nogmaals op de foto op het dressoir en informeer bij haar over het stookhok (tell me about the furnace). Het blijkt dat die jofele pa van je al haar kostbare bezittingen daar heeft verbrand. Dit met het kennelijke doel om haar gelukkiger te maken. Dat is natuurlijk een leugen, hij was gewoon door en door wreed! Ga terug naar de kelder en ga het stookhok (enter furnace room) in. Je vindt deze helemaal aan het einde van de gang in de kelder.

Een oude Ierse stem verwelkomt je daar. Vraag de arme Seamus O'Rourke over alles uit.

Wie ben je?
Ik ben slechts een oude Ierse man, die zijn huis en haard heeft verlaten op zoek naar een beter leven. Het is daar nu natuurlijk wel een beetje laat voor maar ik weet niet of ik hier gevonden heb waar ik naar op zoek was...

Vertel me over het gesticht.
Het is een moeilijke plek knul. En er is niet veel verschil tussen de mensen hier in het gesticht en daarbuiten, die rondlopen en Gods zuivere lucht inademen. En als ik één van die vrije mensen was, vrank en vrij en kunnen doen waar ze zin in hebben, zou het me vreselijk beangstigen om dat te weten.

Mis je je baan?
Ach, de nieuwe kracht doet het goed. Ze missen die ouwe Seamus O'Rourke heus niet.

Wat houdt je hier?
Ooit komen ze deze oude apparatuur vervangen, dan wordt het voor mij tijd om weer verder te trekken.


Bestudeer de tafel (sawhorse) en de kruk. Als je daarop plaats wilt nemen, blijkt die al bezet te zijn... Kijk naar de kastjes (lockers) links daarvan en probeer ze te openen.

Bestudeer de generator achter het tafeltje en probeer die uit te zetten. Draai naar links en bestudeer de voorwerpen op de plank. Neem een zekering uit het doosje (take fuse). Al enig idee waarvoor die bestemd is?

Draai naar rechts en loop in de richting van het achterste gedeelte van de ruimte. Kijk naar de pijpen. Draai naar links en kijk naar de deur, probeer hem te openen. Volgens mij is hier een beetje sprake van kortsluiting. Kijk naar het druipende water. Seamus weet je te vertellen dat er boven iets niet in orde moet zijn.

Je zult op de een of andere manier van dat lekkende water af moeten zien te komen. Herinner je je die lekkende diepvriezer in de keuken nog? Misschien dat de pijpen op de een of andere manier daarmee verbonden zijn? Dat zoeken we later dus nog even uit!

In de ruimte achter de deur zie je op het electrisch paneel een hangertje in de vorm van een wit hartje. Plaats je cursor precies op het hartje en kijk ernaar(look at locket). Volgens Seamus heeft Malcolm dat daar gisteren opgehangen. Van wie zou dat wel moge zijn?

Click in je inventory op de notenkraker om een gesprekje met Malcolm te kunnen voeren. Vraag hem over alles uit.

Wat is er met de aansteker van Marylin gebeurd?
Weet je zeker dat ik hem niet afgepakt heb? Weet je zeker dat jij dat niet gedaan hebt? Misschien heeft het personeel van het museum hem daar gewoon nog niet neergezet.

Waar is de aansteker?
Oh Oliver, je vergeet waarom je hier bent! Ik wil dat je het gesticht onderzoekt. Je moet je vertrouwen op je herinneringen. Zelfs al wist ik waar die aansteker is, dan zou ik het je nog niet vertellen.

Was Marilyn echt zwanger?
Marilyn was een erg ziek meisje. Daar moet je aan denken als je met haar spreekt.

Ben jij echt?
Dat doet er toch niet toe? Als je dit verzint, ben je beslist gek geworden. Aan de andere kant, als ik een geest ben, dan begint je verstand een paar deukjes te vertonen. Een aardig probleem hè!?


Draai naar links en kijk naar de boiler vlak voor je.

Loop vooruit, draai naar links en kijk naar de deur van de oven. Raak hem aan... Je hoorde toch het knapperende vuur in de oven!? Probeer de ovendeur te openen. Neem de tang (wrench) uit je inventory en verwijder de bouten van de ovendeur (remove bolts). Daarna kun je de deur openen. Als je de deur geopend hebt, zie je de aansteker van Marilyn in de oven staan. Bestudeer de aansteker. Volgens Seamus heeft Malcolm die daar verstopt! Hij kon aan zijn ogen zien dat hij weer niets goeds in zinnen had.

Neem de ijstang uit je inventory en grijp daarmee de aansteker uit de oven. Maak je klaar voor de eerste tijdpuzzel! Je bent opgesloten in de stoomkist en hij staat op zijn hoogste stand. Als je niet snel genoeg bent, ga je dood!
Het is pikkedonker. Dus, in je inventory steek je snel de aansteker aan (flick lighter).
Draai naar links en ontdek de thermostaat. Houd de brandende aansteker onder de thermostaat.

Ga terug naar Marilyn's kamer, open de vitrine en plaats de aansteker op het lege vierkanten blokje (put lighter on stand). Vraag haar wederom over alles en iedereen uit.

Graag gedaan.

Weet je iets over een geheime kamer?
Sorry, ik ben hier te kort geweest voordat ik stierf, dus weet ik niet alles van het gebouw af. Maar misschien kunnen de vrouwen verderop in de gang je verder helpen, als je ze tenminste bij zinnen kunt krijgen. Ze zijn een beetje... eigenaardig. De sleutel herken je aan de grote W die erop staat. Je zou de deur daar naar toe met de sleutel aan je sleutelbos open moeten krijgen.


Ze geeft je wederom belangrijke informatie over een sleutel aan je sleutelbos. Click op de notenkraker in je inventory en spreek met Malcolm over je prettige ervaring van daarnet.

Wat gebeurde er beneden?
De aansteker heeft een duivelse invloed. Je raakte onder zijn duivelse krachten.

Dat is belachelijk.
Dat is één van de twee logische verklaringen. De andere is dat je zelf je verstand aan het verliezen bent. Aan welke geef je de voorkeur?

Je kunt niet echt zijn.
Het is curieus dat je zo in de problemen bent gekomen dat je er zelf niet uitkomt. Het lijkt haast wel alsof het zo gepland is...


Ga met de rechter pijl uit Marilyn's kamer en open de deur voor je.

Lavinia Willoughby, deel 1  

Ga de tweede deur aan de linker kant binnen. Wederom een intermezzo met je zoontje. Als een vrouwen stem je vraagt of je haar breipennen (knitting needles) hebt meegenomen, antwoord je met NEE (no).

Kijk naar het wandtapijt voor je. Draai daarna naar rechts en bestudeer de vitrine.

Lavina Willoughby
Lavina Willoughby leed aan een ziekte waardoor ze dacht Koningin Mary van Schotland te zijn. Dit soort patiënten bouwde meestal intrigerende structuren rond zichzelf om hun eigen geloof te ondersteunen. Ze geloven meestal een romantische figuur uit het verleden te zijn wiens persoonlijke omstandigheden kunnen worden vergeleken met die van hunzelf.

Deze vorm van aandoening moet niet worden verward met de veel zeldzamere aandoening van persoonlijke gespletenheid. Mevrouw Willoughby's oorspronkelijke behandeling riep om de koortstherapie. Toen dit niet effectief bleek, werd ze onder shocktherapie geplaatst, welke eerst werd toegepast in de vorm van metrazolinjecties en tenslotte in een insuline behandeling.

Schizofrenie
Wat het gewone volk denkt bij schizofrenie of "gespleten persoonlijkheid" is echter een veel zeldzamere aandoening, genaamd meervoudige persoonlijke stoornis (multiple personal disorder) welke slechts een paar honderd keer is aangetoond.

Echte schizofrenie, waaraan mevrouw Willoughby leed, is een veel meer voorkomende aandoening, die ongeveer 3 op de 1000 personen treft. Het is de grootste oorzaak voor opname in geestes ziekenhuizen.

De belangrijkste symptomen van schizofrenie zijn: desillusie, hallucinaties, onsamenhangende gedachtenprocessen en het zich onttrekken aan de realiteit.

Waanideeën
Verschillende vormen van waanideeën worden onderkend. Mevrouw Willoughby leed aan twee daarvan: Grootheidswaanzin, waarin de patiënt zichzelf identificeert met de beeltenis van een beroemd persoon, en Vervolgingswaanzin, waarin de patiënt gelooft dat ze op de een of andere manier kwaadwillig wordt behandeld.

De verschillende soorten waanideeën zijn goed te behandelen en indien geconfronteerd met het bewijs dat het waanidee tegenspreekt, vinden deze patiënten doorgaans een manier om dat bewijs zo uit te leggen dat het juist het beeld verscherpt dat ze voor zichzelf hebben gecreëerd.

Afgezien van de gevolgen van de desillusie wordt aan het functioneren van de patiënt geen afbreuk gedaan, noch wordt het gedrag vreemd of bizar.

Meervoudige persoons gestoordheid
Meervoudige persoons gestoordheid is een uiterst zeldzame vorm, waarbij twee of meer onafhankelijke verschillende personen zich ontwikkelen in één en dezelfde persoon. De patiënt is zich normaal gesproken telkens bewust van één van die persoonlijkheden. Dit was niet het geval bij mevrouw Willoughby. Zij gelooft constant dat ze Koningin Mary van Schotland was, dag in dag uit en ze verviel niet in haar eigen (of nog andere) identiteit.

Behandeling van deze aandoening is normaal gesproken gericht op de herintegratie van de verschillende persoonlijkheden tot één persoonlijkheid. Dit gebeurde gebruikelijk door het aanmoedigen van de dominante persoonlijkheid om het bestaan van de andere persoonlijkheden te herkennen en door het elimineren van de onderliggende oorzaak van de oorspronkelijke aandoening.

Mary Koningin van Schotland
Mary Koningin van Schotland was een van de meest romantische figuren uit de geschiedenis. Ze werd als koningin van Schotland gekroond voor haar eerste levensjaar. Op 15 jarige leeftijd trouwde ze met de Koning van Frankrijk maar keerde naar Schotland terug nadat hij twee jaar later stierf. Velen beschouwden haar als de rechtmatige koningin van Engeland, in plaats van Elizabeth de Eerste en het waren de vele komplotten en intriges die haar op de Engelse troon plaatsten en uiteindelijk leidde tot haar executie.

Gedurende de laatste 18 jaar van haar leven leefde ze als Elizabeth's gevangene in een serie van kastelen. Het was dan ook een leven vol ontbering. Ze had 50 huishoudsters in haar huishouding en ze was meer als een huisgast van haar gevangenbewaarder George Talbot, de 6de Earl van Crewsbury.

Het was slechts met grote tegenzin dat Elizabeth onder grote politieke druk bezweek en gelastte dat haar nicht moest worden onthoofd. Dat bevel werd uitgevoerd in The Great Hall in Fotheringham Castle. Mary was pas 44.


Click op het linker vraagteken. Mevrouw Willoughby was een uitstekend naaister, borduurster en wever. Hetgeen blijkt uit de schitterende wandtapijten en uit de fraaie zakdoek.

Click op het rechter vraagteken. Dit is een foto van mevrouw Willoughby. Haar familie verwierp haar om haar aandoening en zorgde ervoor dat ze in het gesticht werd opgenomen.

Click op het lege standaard in de vitrine. Het blijkt dat hier eigenlijk haar zakdoek zou moeten liggen. Click op de foto, praat met Lavinia en vraag haar over alles uit.

Wie bent u?
Onnozele bediende! Ik zal je door Sir George laten berispen.

Sir George?
Hij is mijn ehhh... gastheer, als je het zo kunt noemen!

Waarom breinaalden?
Een bediende twijfelt niet aan het bevel van een Koningin! Haal ze, je kunt gaan!


Zo te zien is zij de eerste persoon die je hier ontmoet die echt aan de kwaal lijdt waarvoor ze is opgenomen. Ze denkt daadwerkelijk Koningin Mary van Schotland te zijn. Dr. Metcalf ziet ze aan voor Sir George en ze denkt dat jij een bediende bent...

Draai tweemaal naar links, kijk naar de open haard en de sofa. Ga daarna met de rechter pijl verder de kamer in. Aan de linker kant vind je een tafel met een naaimandje (sewing box) erop. Werp daar een blik in. Kijk ook naar de andere spulletjes op die tafel. Draai naar links en bestudeer het bed. Probeer in bed te kruipen. Draai twee maal rechts en bestudeer het bureau.

Kijk naar de zilveren pennenset. Het blijkt leeg te zijn. Ga terug naar Lavinia's foto, spreek haar aan en vraag haar over alles uit.

Waar zijn uw breinaalden?
Ze zijn me ontnomen door Sir George. Eigenlijk waren het geen breinaalden maar Chinese eetstokjes, ze werkten echter net zo goed. In gevangenschap moet je improviseren!

Waarom wilt u de breinaalden hebben?
Zo breng ik hier de tijd door. Zie je al die wandtapijten om je heen? Die heb ik gemaakt.

Dat is een hoop werk.
Ik ben hier 18 jaar geweest.

Ik zoek een kleine jongen.
Jammer dat je je zoontje mist. Ik mis ook het gezelschap van degenen die me dierbaar zijn. Misschien vind je hem als je naar mijn breinaalden op zoek bent. Je kunt nu gaan.


Leuke wandtapijten die ze daar heeft. En dan te bedenken dat ze die met Chinese eetstokjes heeft geweven! Toevallig heb jij die pennen uit de keuken nog bij je. Daar zal ze vast meer aan hebben dan aan eetstokjes! Laat de pennen (skewers) aan haar zien. Loop terug naar het tafeltje met haar naaimandje en stop ze daar in (put skewers in sewing box). Lavinia bedankt je hartelijk je begint natuurlijk meteen een nieuwe dialoog met je.

Wie is Sir George?
George Talbot, een Engelse graaf, dit is zijn kasteel. Hij heeft van haar nicht, Koningin Elizabeth, opdracht gekregen om haar op te nemen. Zo weinig als ze weet, maar het brengt onwaardigheid over ons beider Koningshuizen.

Wat voor onwaardigheid?
Hij martelt me. Hij neemt me mee naar de kelder. Hij opent daar een kleine kamer met een sleutel met de afbeelding van een schedel erop. Hij stopt me vol met laxeer- en braakmiddelen. Soms laat hij me bloeden totdat ik er duizelig van wordt en flauwval.

Waarom?
Hij wil dat ik de samenzwering tegen mijn lieve nicht beken. Als ik dat weiger, opent hij een speciaal kistje dat hij soms bij zich heeft. Dat zit vol met ampullen gevuld met vergif dat me koorts geeft en koude rillingen.

Weet iemand anders dat?
Alleen Lorena heb ik hierover verteld. Die gevangene verblijft in de kamer naast haar. Ze is heel moeilijk aanspreekbaar, maar ze weet meer dan dat ze kwijt wil. Ze wordt zwaar bewaakt. De sleutel tot haar gedeelte van de gevangenis heeft het nummer 62 ingegraveerd.

Wat hebt u nodig?
Het is allemaal een vreselijke vergissing. Mijn nicht denkt dat ik tegen haar samenzweer met de Koning van Spanje. Als ik haar maar kon schrijven om haar een bewijs van mijn genegenheid jegens haar te tonen. Dan zou ze zich realiseren hoezeer ze zich vergist.

Waarom kunt u haar niet schrijven?
Ik heb een pen en inkt nodig om haar te kunnen schrijven. Beiden worden me echter ontzegd.

Wat voor soort bewijs?
Ik heb een speciale zakdoek voor haar geborduurd. Het is een waar meesterwerk van handarbeid en heeft de letter R in de rechterhoek.

Waar is die zakdoek?
Helaas, Sir George heeft hem gestolen. Ik vermoed dat hij hem heeft verstopt in dat nare kistje met ampullen. Ik heb er geen idee van waar dat kan uithangen.

Waarom de letter R?
Ach, ik vergeet dat je een bediende bent en dus ongeschoold in het Latijn. De R staat voor Regina, hetgeen koningin betekent.

Kunt u mij helpen mijn zoontje te vinden?
Net zoals jij me helpt, zal ik jou helpen met het vinden van je zoontje.


Je bent nu haar vriend geworden. Draai naar links en probeer nogmaals in haar bed te kruipen. Aan haar gegiechel te horen, heeft ze toch wel een zwak voor je. Helaas is ze bang door "Sir George" betrapt te worden, iets waar jullie alle twee dan weleens spijt van zouden kunnen krijgen. Dus gaat het feest niet door!

Je hebt nu toegang tot de fever room in de kelder en je hebt nu toegang tot het volgende gedeelte van de gang waar Lorena blijkt te vertoeven. Misschien kan zij je wat clues geven waar je Lavinia's spullen kunt vinden. Dus eerst daar maar heen. Verlaat Lavinia's kamer en ga met de linker pijl de gang op en open de gesloten deur.

Lorena, deel 1  

Je vindt Lorena in de eerste kamer rechts. Na een kort intermezzo met je zoontje hoor je een wantrouwende stem je vertellen dat je op moet hoepelen. Kijk naar Lorena's portret en vraag haar over alles uit.

Hebt u een klein jongetje gezien?
Die zul je hier niet vinden jongeman!

Ik ben geen spion.
Ik geloof je niet. Iedereen hier werkt voor Malcolm.

Malcolm heeft mijn zoontje ontvoerd.
Heel slim. Dat is nou precies wat één van zijn spionnen zou zeggen!

Hoe kan ik het u bewijzen?
Okay, ik geef je een kans. Malcolm heeft een hoop van me gestolen. Het meeste daarvan heeft hij verstopt, andere spullen heeft hij weggegeven. Eén van de dingen heeft hij ergens uitgestald, omdat hij weet hoeveel verdriet me dat doet. Breng me dat voorwerp en ik weet dat je niet één van de zijnen bent.


Lorena geeft aan een bepaald voorwerp terug te willen hebben dat Malcolm van haar gejat schijnt te hebben. Wat zou dat kunnen zijn? Draai naar links en kijk naar het wandmeubel. Daar staat een zilveren koffieset uitgestald. Althans, de kopjes, suiker- en melkkannetje. De koffiepot zelf blijkt te zijn verdwenen. En de rest van het setje lijkt verdacht veel op de koffiepot die je al een tijdje loopt mee te zeulen! Bestudeer de koffiepot in je inventory (look at coffee pot). Je ziet onder op de koffiepot de initialen M.M. staan.

Draai twee maal rechts en bestudeer de vitrine.

De patiënt in deze kamer, die alleen als "Lorena" wenst te worden aangesproken, leed aan paranoïa, een ongegronde angst dat andere mensen tegen haar samenzweren.

Lorena was een welgestelde vrouw en een actief lid van het hogere milieu ten tijde dat ze werd opgenomen. Ze ontwikkelde de ongegronde angst dat haar echtgenoot haar ontrouw was, een obsessie die al snel niet meer onder controle te krijgen was. Tijdens haar intake-gesprek beweerde ze dat haar man haar gevangen hield, zodat hij alle zeggenschap over haar geld had, een beschuldiging die zo typerend is bij het paranoïde syndroom.

Lorena was één van doctor Metcalf's privé patiënten. Zijn behandelingsplan voor haar bestond vrijwel uitsluitend uit Electroshock Therapie.

Paranoïde schizofrenie
Paranoïa is een van de meest voorkomende vormen van schizofrenie. Personen die daaraan lijden, denken zonder enig bewijs daarvoor, dat anderen tegen hen samenzweren of op andere wijze proberen hun kwaad te doen.

De paranoïde patiënt is vooringenomen met twijfels over de loyaliteit of het vertrouwen van vrienden en bekenden en is terughoudend met het in vertrouwen nemen van anderen vanwege de angst dat die informatie juist tegen ze gebruikt zal worden.

"Lorena" leed aan een bepaalde vorm van paranoïa, genaamd waanzinnige jaloersheid, hetgeen leidt tot het idee van de patiënt dat diens levensgezel een sexuele relatie heeft met iemand anders.

Electroshock therapie
Zelfs met de hedendaagse moderne medicinale behandelingen is Electroshock Therapie (ECT) nog steeds één van de meest effectieve wapens in de strijd tegen mentale aandoeningen.

Ofschoon publiekelijk afgekeurd en onredelijk gestigmatiseerd in films als "One flew over the Cuckoo's nest" is de behandeling zeer humaan en wordt nog steeds uitgebreid toegepast.

Hoewel geen theoretische grondslag is ontdekt voor het succes, worden electroschokken gezien als veiliger, makkelijker toe te brengen, minder kostbaar en draaglijker voor de patiënt dan metrazol shockbehandeling. Hoewel oorspronkelijk toegepast bij alle vormen van schizofrenie, wordt thans onderkend dat ECT uitsluitend dient te worden toegepast bij de behandeling van moeilijke gevallen.


Click op het linker vraagteken. Hier zou een hangertje van Lorena moeten hangen. Het zou een geschenk zijn van een bewonderaar van Lorena. Zij beweert echter dat het een geschenk van haar vader is.

Click op het rechter vraagteken. Schizofrenie-patiënten bedenken vaak van alles om zichzelf tegen de vijand te beschermen. Lorena droeg deze handschoenen om te voorkomen dat ze via de huis van haar handen zou worden vergiftigd. Onzin zegt Lorena, ik droeg de handschoenen alleen omdat ik ze leuk vond.

Bestudeer de lege standaard en daarna de handschoen (glove), en luister weer naar de omschrijving van de voorwerpen. Bovenop de vitrine zie je een aantal boeken staan. Lees het boek dat aan de rechterkant staat.

Als je het leest, bemerk je de inscriptie "Miss Martin". Wie is zij dan? Lorena Martin misschien? En wie is Mark Kendall? Draai naar links en loop op het portret af. Spreek Lorena aan over het hangertje dat je beneden in de ovenruimte hebt gezien. Vraag haar daarna over alles uit.

Wat is er met uw hangertje gebeurd?
Ik wens dat niet met je te bespreken totdat je me bewezen hebt mijn bontgenoot te zijn door het voorwerp terug te brengen waar we het over gehad hebben.

Welk voorwerp heeft Malcolm gestolen?
Dat is een geheim. Het voorwerp heeft speciale merktekens, maar ik vertel niet wat die zijn...


Spreek met Malcolm via de notenkraker in je inventory en vraag hem over alles uit.

Heb je Lorena's hangertje gestolen?
Je bent nu wel erg beschuldigend bezig Oliver! Je zou het antwoord daarop nu wel moeten weten.

Waarom vertrouwt Lorena je niet?
Ze is een klassiek paranoïde schizofreen persoon, die elke autoriteit verdenkt tegen haar samen te zweren. Haar angsten zijn ongegrond.

Was je een kwakzalver?
Je weet zo weinig van mijn werk. Je bent nauwelijks in een positie om me te bekritiseren. Niettemin zal ik je vertellen dat we één van de hoogste genezingscijfers van het land hadden. Dat wat jij kwalificeert als bizar, was dus een uitstekende en uiterst effectieve therapie.


Draai naar links en kijk naar de rode hoed op de plank boven het bed. Neem de ganzeveer eruit (take feather).

Pak het vergrootglas naast de rode hoed (take magnifying glass). Lees het boek op het rechter gedeelte van de plank Het boek begint met "Aan Merle"... Zou dat dan Lorena's echte naam zijn? Merle Martin? M.M. Dat komt overeen met de inscriptie op de koffiepot. Draai naar rechts, neem de koffiepot uit je inventory en laat hem aan Lorena zien (click ermee op haar portret). Verdorie... ze wil meer bewijs zien! Gebruik in je inventory het vergrootglas op de koffiepot. Aha, kleine vogels in plaats van puntjes tussen de initialen! Draai twee maal naar rechts, doe een stap naar voren en draai nog eenmaal naar rechts.

Probeer de koffiepot bij de rest van het koffiestelletje in het wandmeubel te zetten. Ze zal je nu vragen hoe je zeker weet dat het haar koffiepot is. Wijs haar op de inscriptie (it has an engravery) en vertel haar over de vogeltjes tussen de initialen (the periods aren't dots). Vraag haar daarna over alles uit.

>Wie is Mark Kendall?
Mark Kendall is mijn echtgenoot. Toen ik 50 jaar werd, besloot hij mij in te ruilen voor een jonger model. Hij kon echter geen scheiding krijgen zonder al mijn geld kwijt te raken. Daarom bedacht hij een plannetje om mij in het gesticht opgenomen te krijgen. Hij nam dr Metcalf in de arm en zo kreeg hij het voor elkaar dat hij nu zowel die jonge del als mijn geld heeft. Vind je het gek dat ik verbitterd ben?

Hoe kunnen ze dat doen?
Of dat legaal is? Weet je dat dan niet? Twee handtekeningen zijn voldoende om je op te sluiten in een gesticht als dit. Wees gewaarschuwd: dit kan ook jou overkomen! En als je eenmaal bent aangemerkt als zwakzinnig, dan kijkt de wereld anders tegen je aan. Als je brieven schrijft, antwoordt niemand en als je opbelt, luistert er niemand...

Waarom vecht je niet terug?
Het is heel simpel iemand gedwongen op te laten sluiten in een gesticht als dit.

Je hebt shock-therapie gehad.
De ECT-behandeling... Je wordt mee naar beneden genomen. De deur wordt geopend met een sleutel die eruit ziet alsof je Fort Knox daarmee kunt openen. Ze duwen een stuk rubber in je mond en bevestigen een aantal snoeren aan je hoofd. De opzichters houden je in bedwang en dan komt de schok. Alsof er een witgloeiende stalen plaat achter je ogen wordt gestoken. Een regelrechte aanslag op blootliggende zenuwen kan nooit zoveel immense pijn veroorzaken als dit...

Hoe goed ken je dit gebouw?
Ik heb wat informatie voor je die je verder kan helpen. Maar eerst moet je mij helpen. Je hebt al iets teruggebracht dat Malcolm van me gestolen heeft. Ik zou graag willen dat je een voorwerp voor me terug vindt dat meer dan wat ook voor me betekent. Het is een hangertje.

Er bevindt zich een hangertje in het stookhok.
Ik vraag me af of Malcolm zoiets waardevols daar zou laten slingeren.

Waar denk je dat het is?
Er bevindt zich een muursafe in Malcolm's kantoor, achter de foto van zijn vrouw. Er is een truck voor nodig om hem te openen. Hij drukte op een bepaalde plek op het fotolijstje. Dat maakte een merkwaardig hol geluid. Het sprong dan open. Ik geloof dat het hangertje daar in zit.


Je hebt nu toegang tot de ECT (electroconvulsive therapy) ruimte in de kelder en tot het fotolijstje in Malcolm's kantoor.

Draai naar rechts en loop richting het portret, draai dan naar rechts en kijk naar de beauty-case. Open het en neem de mascara (take compact) uit het deksel. Sluit de beauty-case. Open de mascara (open compact) in je inventory. Kijk naar de zwarte eyeliner tussen het borsteltje en de gekleurde vlakken. Neem de eyeliner eruit (take make-up). Werp een blik in het spiegeltje (look in mirror) en sluit het doosje (close compact). In je inventory open je het flesje met de eyeliner. Nu heb je dus zowel een pen (ganzeveer) als inkt (eyeliner) voor Lavinia. Sluit de beauty-case (close beauty-case). Ga links af de gang op. Open de deur en neem de eerste kamer rechts.

Lavinia, deel 2  

Terug in Lavinia's kamer ga je naar haar bureau. Neem de eyeliner uit je inventory en vul er de inktpot mee. Dat is de rechter houder op de zilveren penneset. Plaats de ganzeveer in de linker houder. Ze is je erg dankbaar, maar mist nog steeds haar zakdoek... Verlaat haar kamer en ga rechtsaf de gang op en loop de gang af tot aan de lift.

Ga de lift in en ga naar de eerste. Ga naar Malcolm's kantoor, aangezien Lorena ervan overtuigd is dat daar haar hangertje te vinden is. Ga bij de foto van Olivia staan. Klop op het fotolijstje en kom tot de ontdekking dat het zo te horen overal hetzelfde klinkt (tap on frame). Er blijkt bovendien niets te gebeuren, waar je ook op het lijstje klopt...

Nu je toch hier bent, kun je meteen wat gegevens over de inmiddels bekende patiënten in de computer invoeren. Zet de computer aan en voer achtereenvolgens de volgende patiëntgegevens in: Merle Martin (Lorena), Marilyn Wilson en Lavinia Willoughby. Veel meer dan dat je al wist kom je ook niet aan de weet!

Omdat de truck met de safe niet werkt, concentreer je je eerst maar op het vinden van Lavinia's zakdoek. Je weet inmiddels dat ze aardig wat tijd heeft doorgebracht in de fever room. Dus ga nogmaals met de lift naar de kelder. Ga de tweede deur rechts binnen (enter fever therapy). Click op de stoel en kijk ernaar. Probeer erin te gaan zitten (sit down).

Spreek Nick (via de stoel) aan en hoor hem over alles uit.

Waarom was je hier?
Ik werd vergeetachtig. Mijn vrouw is overleden, ikzelf ben oud en de kinderen wisten niet wat ze met me aan moesten. Zo ben ik hier beland.

Heeft je familie je bezocht?
Ben je gek? Ik heb ze niet verteld hoe het er hier binnen aan toegaat. Ze hebben wel beter verdiend, ze hadden tenslotte het beste met me voor...

Hoe heb je het hier uitgehouden?
Het belangrijkste is om het personeel niet te laten merken dat je huilt. Want dan denken ze dat je depressief bent en word je meteen volgestopt met pillen.

Wat verder nog?
Nog een tip: draai nooit je rug naar doctor Metcalf! Hij spreekt geciviliseerd maar is zo doortrapt dat je het op kilometers afstand ruikt.

Hoe waren de artsen en wisten ze waar ze mee bezig waren?
Ben je gek! Die tastten volledig in het duister en wij waren de proefkonijnen. En het enige wat wij wilden was zo snel mogelijk ontsnappen aan deze hel.


Draai naar links en bestudeer de vitrine.

De vroegste theorieën over geestesziekten draaiden rond de vloeistoffentheorie. Ziekten, zo werd verondersteld, werd veroorzaakt door een te grote overvloed van één van de vier essentiële lichaamsvloeistoffen bloed, slijm, gele gal en zwarte gal.

De meest gebruikelijke manier om deze vloeistoffen terug in balans te brengen was aderlating. Aanvullend werd de patiënten laxeermiddelen gegeven om hun ingewanden te reinigen, of braakmiddelen om hen te laten braken.

Grote vooruitgang werd er geboekt met de komst van metrazol en insuline shock behandelingen en deze werden op hun beurt eventueel aangevuld met verschillende koortstherapieën. Indien niet gebruikt voor dit soort behandelingen, werd deze ruimte ook benut voor "eenzame opsluiting", een ruimte om lastige patiënten op te sluiten totdat ze gekalmeerd waren.

Koortstherapie
Nog voor de Eerste Wereldoorlog raakte een Australisch arts, genaamd Julius Wagner von Jauregg, ervan overtuigd dat hoge lichaamstemperatuur veroorzaakt door koorts de "infectie" zou elimineren die geestesziekten veroorzaakt. Hij experimenteerde op patiënten door ze te injecteren met tuberculose, tyfus en andere koortsverwekkende ziektes, maar ondervond daarbij geen succes.

Na de oorlog ontmoette hij een soldaat met een andere soort koorts - malaria. Hij nam hem bloed af en injecteerde dat in sommige van zijn patiënten. Hij rapporteerde dat de helft van hen vooruit ging.

Wagner-Jauregg's werk werd enthousiast ontvangen en hij werd beloond met de 1927 Nobelprijs voor geneeskunde. "Malaria therapie" werd snel de standaard praktijk in de behandeling van schizofrenie en werd niet in twijfel getrokken als een effectieve behandeling tot vele jaren later.

Insuline-coma therapie
Insuline-coma therapie werd ontwikkeld door Manfred Sakel, een Weens arts die insuline had gebruikt als een kalmeringsmiddel bij afkikkende morfine verslaafden. Toen hij per ongeluk een overdosis gaf aan één van zijn patiënten, raakte deze in coma. Toen ze daaruit ontwaakte, dacht Sakel een verbetering in haar mentale situatie waar te kunnen nemen.

Sakel ontwikkelde een behandeling, gebaseerd op de veronderstelling dat het toebrengen van een insuline shock bij een patiënt op de een of andere manier hielp om de mentale ziekte uit te drijven. De behandeling riep om patiënten om met voldoende insuline te worden geïnjecteerd om ze in coma te brengen. Na een "geschikt" tijdsverloop -waarin de patiënt leed aan hevige stuiptrekkingen- injecteerde de arts de patiënt met een dosis glucose als tegenmiddel tegen de insuline.

Overlijden als gevolg van de insuline behandeling was ongeveer 6 op de 1000 en hersenbeschadiging (indien de glucose niet snel genoeg werd geïnjecteerd) trad op bij 8,5 op de 1000.

Metrazol shock therapie
In 1935 merkte Ladislas von Meduna, een Hongaars psycholoog, op dat epileptische patiënten bijna nooit schizofreen werden. In de overtuiging dat epileptische aanvallen dus op de een of andere manier psychose voorkwam, begon hij op kunstmatige wijze stuiptrekkingen bij schizofrene patiënten teweeg te brengen. Hij gebruikte eerste kamfer, maar uiteindelijk koos hij voor een synthetisch preparaat, metrazol.

Binnen een paar jaar werd de metrazol therapie op uitgebreide schaal in de Verenigde Staten toegepast en in 1940 had feitelijk ieder mentaal instituut het in de behandelingsplannen opgenomen. Alhoewel de oorspronkelijke gedachte, dat epileptische personen niet schizofreen kunnen worden, onjuist bleek te zijn, was de behandeling nog steeds zeer populair onder ziekenhuisartsen.

De belangrijkste reden om op de therapie terug te komen waren de verwondingen die gepaard gingen met de hevige stuiptrekkingen, meestal fracturen van het dijbeen, arm, schouderblad, ruggegraat en kaak. Ook bleek de verbeteringsfactor in verhouding grofweg identiek aan die van spontaan herstel (personen die beter werden zonder behandeling).


Click op het linker vraagteken. Klisma's werden gebruikt om de ingewanden te ledigen. Volgens Nick is dat wel een erg vriendelijke manier van uitdrukken. Ze stopten het ding in je achterste en spoten het vervolgens leeg.

Click op het rechter vraagteken. De scalpel werd gebruikt om de patiënten te laten bloeden (aderlating) om de balans tussen de lichaamsvloeistoffen op peil te brengen. Grote onzin volgens Nick. Ze werden gebruikt om de patiënten te verzwakken, zodat ze niet terug konden vechten.

Click op het linker voorwerp, de klisma (glyster). God wat was dat een marteling als ze dat ding in je leeg spoten. Nick is ervan overtuigd dat indien de heren doktoren het eenmaal op zichzelf zouden toepassen, ze meteen de dag daarop iets anders zouden hebben uitgevonden.

Click op het rechter voorwerp, de scalpel (lancets). Ze kenden volgens Nick meer manieren om een mens open te snijden dan dat een hond vlooien heeft.

Probeer de voorwerpen uit de vitrine te pakken om te horen wat Nick daarover te vertellen heeft. Draai twee maal naar rechts, kijk naar de tafel en bestudeer de kleine flesjes. Werp ook een blik in de schaal...

Er blijken wel heel wat kleine laatjes te zijn! Volgens Nick zit er in eentje een sleuteltje verborgen. Bestudeer de  laatjes en probeer ze te openen. Ondertussen blijft Nick maar doorkleppen over ene Mandy Lee. Op het moment kun je nog geen enkele van de laatjes openen en je kunt Nick niet van het kleppen houden elke keer als je er eentje probeert te openen! Verder is er op het moment daar niets te zoeken.

Nu je toch in de kelder bent, kun je meteen de ECT ruimte aan een onderzoek onderwerpen. De ECT ruimte is recht tegenover de fever room. Het spel voorziet er echter niet in om een rechte oversteek naar die ruimte te maken. Daarom moet je met de rechter pijl de fever room verlaten, omdraaien en dan rechts de ECT ruimte in gaan (enter ECT).

In de ECT ruimte draai je naar rechts en bestudeer je weer de vitrine.

Electro-stuiptrekkingen therapie (electroconvulse therapy)
Electro-stuiptrekkingen therapie heeft zijn wortels in de "shock" behandelingen die waren ontwikkeld in de jaren 30. Uitgevonden door Ugo Carletti en Lucio Bini, die hun eerste apparaat afleidden van een tang die in slachthuizen werd gebruikt om slachtvarkens te verdoven. De behandeling brengt stuiptrekkingen teweeg door een elektrische schok door de hersenen te drijven. In 1950 ondergingen over de 175.000 personen in de Verenigde Staten de ECT op regelmatige basis.

De oorzaak van het heilzame effect van ECT is niet bekend. De behandeling wordt normaal gesproken twee of drie keer per week toegepast totdat de patiënt verbetert of totdat het duidelijk wordt dat verdere behandeling niet effectief zal zijn.

Zoals andere behandelingen tegen depressiviteit betekent ECT geen permanente genezing. Het aantal terugvallen is relatief hoog. Studies tonen aan dat maar liefst een derde van de ernstig depressieve patiënten binnen vier maanden terugvallen en de helft binnen een jaar.

De apparatuur (the equipment)
Het merendeel van de apparatuur in deze ruimte is speciaal ontworpen door Dr. Metcalf en ontwikkeld volgens zijn specificaties. Uiteraard is de moderne apparatuur om ECT toe te passen aanzienlijk compacter en betrouwbaarder.

De generator aan het eind levert de electriciteit, maar de stroomstoot die het genereerde varieerde zoveel dat er een extra operateur nodig was om de frequentie te bewaken om er zeker van te zijn dat die niet gelijk was aan die van het ECT-apparaat zelf, omdat dat tot een resonantie zou leiden, die delen van de apparatuur zou uitschakelen.

De stoel is gemaakt van hout. Hij is op geen enkele wijze geïsoleerd, omdat de schok alleen een korte afstand door het hoofd van de patiënt aflegt en er daardoor geen gevaar bestaat de operateur te electrocuteren. Opzichters hielden dan ook handmatig de armen van de patiënt in bedwang, omdat het vastbinden daarvan zou resulteren in teveel verwondingen tijdens het stuiptrekkende gedeelte van de therapie.

Het EEG-apparaat aan de rechter kant van de ruimte werd van dag tot dag enigszins gewijzigd door Dr. Metcalf. Het meet steeds de belangrijkste hersengolven.

De procedure
De patiënten werd geen ontbijt toegestaan op de dag dat zij de behandeling ondergingen. Bij aankomst in de behandelkamer, werd er een geleidende pasta op zijn slapen gesmeerd en werd hij in de stoel gezet.

De borstkas van de patiënt werd vastgesnoerd, maar niet zijn armen. Deze werden door opzichters in bedwang gehouden omdat de onflexibiliteit van een mechanische manier van vastsnoeren zou leiden tot verwondingen. Een mondstuk werd in de mond van de patiënt geplaatst om er zeker van te zijn dat hij niet door zijn tong zou bijten.

Bij power up liet men het hoofdstel dat de electroden bevatte over het hoofd van de patiënt zakken en het aftellen voor de daadwerkelijke schok begon. Duur en hevigheid van de schok werden door de operateur van de apparatuur van geval tot geval ingeschat.

Bijwerkingen (side effects)
De voornaamste bijwerking van ECT is geheugenverlies, zowel korte als lange termijn. Sommige patiënten melden geheugenhiaten gedurende de tijd direct voor de behandeling, terwijl anderen geheugenverlies ervaren uit eerdere perioden van hun leven.

Een patiënt komt doorgaans weer snel tot bewustzijn na de behandeling, maar is verward of "duizelig" en kunnen voor de rest van de dag hoofdpijn ervaren.

Bijna alle patiënten kunnen routinematig blijven presteren na het ontvangen van de ECT, hoewel aan meer complexe bezigheden, zoals pianospelen, soms afbreuk wordt gedaan.

Er zijn enkele meldingen dat ECT werd toegepast om patiënten te onderwerpen of te straffen, daarbij zouden buitengewoon lastige personen zelfs meerdere schokken per dag toegediend hebben gekregen. Er zijn echter geen aantekeningen van dergelijke praktijken in Blackstone.


Click op het linker vraagteken. Het is verbazingwekkend hoe weinig er door de jaren heen is gewijzigd aan de stethoscoop. Waarschijnlijk behoorde deze toe aan één van de opzichters.

Click op het rechter vraagteken. Mondstukken werden verstrekt voor het gemak van de patiënt. Commentaar van Nick: aan me reet!

Neem de stethoscoop eruit. Draai naar links en bestudeer de stoel (look at chair). Bestudeer de koperen borstklemmen (look at restrains). Die dingen gaan om je borst. Niet om je armen. Want als de volts toeslaan, krijg je zulke vreselijke stuiptrekkingen dat ze meteen zouden breken. Er staat dus een opzichter aan iedere kant om je in bedwang te houden. Die gasten waren zo smerig, ze stompten je in je maag als de artsen even niet keken.

Probeer op de stoel te gaan zitten. Je luistert niet vriend, in die stoel gaan zitten, opent de poort naar de hel!

Spreek met Jack Cramer via de stoel. Vraag hem over alles uit.

Waarom ben je opgesloten?
Dat is de buitenwereld, vergeet de buitenwereld, de wereld hierbinnen is van belang! Als je verliest, verlies je alles...

Waarom noem je het een spel?
Als je het niet benadert als een spel, wordt je gek. Het is alleen jij tegen het systeem. Geef nooit op, zeg nooit sterf. Laat de bastaards niet winnen. De waarheid is dat ze zo slim nog niet zijn. Alleen die Metcalf, dat is de slimme Piet.

Hoe win je?
Ze denken dat ze alle troeven in handen hebben, en dat is ook zo. Maar dat betekent nog niet dat je nooit moet bluffen.

Je ziet er niet verslagen uit.
Je hebt gelijk dat ik trots ben. Ik incasseerde elke stoot die ze uitdeelden en kwam er sterker uit. Ze zouden nooit Jack Cramer klein kunnen krijgen en dat wisten ze.

Was er iemand zoals jij?
Nee, de meesten hadden dat niet. Op een ochtend vonden ze een vrouw hangend met haar hoofd tussen de deur en de deurpost geklemd. Ze hebben nooit ontdekt hoe ze daar terecht gekomen is. Dat heb ik gedaan. Het was een daad van menslievendheid. Ik wou dat iemand het lef had om dat met mij te doen. Haar laatste woorden voordat ik de stoel wegtrok waren: God zegene je.

Heb je uiteindelijk gewonnen?
Of ik uiteindelijk gewonnen heb? Je zit in die stoel met electroden aan je huid en tussen de schokken door ruik je die vreemde geur. En dan realiseer je je dat de laatste geur in je neusgaten als je sterft de stank van je eigen verbrande vlees zal zijn... Nee, ik heb niet gewonnen. Niemand heeft gewonnen...


Bestudeer het ECT-apparaat (look at ECT-machine). Wow... je zou dit schatje moeten zien als het helemaal in werking is. Lampen flitsen en sirenes loeien. Dan drijven ze een paar triljoen volt door je hersenen. De eerste dagen daarna herinner je je niet veel. Daarna herinner je je maar al te veel...


Bestudeer alle andere voorwerpen in de ECT ruimte. Terwijl je met je gezicht naar de stoel staat, moet je goed opletten op het ECT-apparaat achter de stoel en het frequentie-apparaat links van de stoel. Als de frequentienummers overeenkomen met de ECT-generator, geeft dat een bepaalde resonantie, waardoor de ECT-generator uitgeschakeld wordt. Draai naar links en bestudeer de drie potjes op het tafeltje. Kijk naar de grote pijp. Verlaat deze verschrikkelijke ruimte.

Ga terug naar Malcolm's kantoor. Zet de computer weer aan en voer nu de naam Mandy Lee in. Dat blijkt Nick's dochter te zijn en ze verblijft op kamer #3C.

Gebruik de stethoscoop op het Oliver's fotolijstje. Het lijstje gaat open en er verschijnt inderdaad een safe! Open de safe. Om de safe te kunnen openen, moet je wel eerst even de juiste combinatie voor het slot weten!

Herinner je je de foto van je derde verjaardag nog? Daarop stond de datum 4/24/55 vermeld. En herinner je je ook nog dat Malcom riep dat je geboortedag de belangrijkste dag in zijn leven was? Zo simpel is dat de datum van je geboorte is dus 4/24/52! Als dat de juiste combinatie niet is!? Open de safe door deze combinatie in te voeren... Om de juiste combinatie in te voeren moet je eerst de muiscursor (pijl) op de vier zetten en clicken, vervolgens op 24 en clicken en tenslotte op 52 en clicken. Als je dat op de juiste wijze hebt gedaan, gaat de safe open!

Na een kort intermezzo met je zoontje neem je het ei (take egg) en het doosje (take casket) uit de safe. Sluit de safe en het portret. In je inventory bestudeer je het ei. Volgens Malcolm is het een Fabergé-ei. Het ziet er broos uit, maar als je de truck niet kent om het te openen, heb je heel wat kracht nodig om het te kraken... Gebruik de notenkraker om het ei te openen (break egg). Lees de notitie die in het ei verstopt was (read message). Dit luidt: "The word you seek is the thing itself (Het woord dat je zoekt, is het ding zelf)".

Begrijp jij er iets van!? Misschien geeft het doosje een minder cryptische omschrijving! Bestudeer het en je komt al snel tot de ontdekking dat je een sleuteltje nodig hebt om het te openen. En... dat sleuteltje heb je toevallig eventjes niet! Sluit de safe (close portrait).

Jack had het er echter over dat er in één van de laatjes in de fever room een sleuteltje ligt. Dus, op naar de fever room (tweede deur rechts beneden in de kelder)! Bestudeer de laatjes nogmaals. Je kunt ze nu wel openen.

Zoals je ziet, zijn er 6 vakken met elk 9 laatjes. Het enige laatje dat van belang is, vind je in het linker bovenste vak. Open van dat vak het rechter onderste laatje. Daarin vind je het sleuteltje dat toegang tot het geheimzinnige doosje geeft (unlock casket with key).

In je inventory doe je het doosje (casket) van slot met het zojuist gevonden sleuteltje. Daarna open je het om daarin Lavinia's zakdoek te vinden. Neem de zakdoek eruit en maak je op voor een volgende dood of leven puzzel!

Nou, da's lekker... je wordt nu ongevraagd geïnjecteerd met een giftige vloeistof! Spreek Malcolm aan via de notenkraker en vraag hem wat de symptomen zijn van slangegif, de pest, tyfus, en malaria. (What does snake venon do? What if the toxin was bubonic plaque? What is typhus like? What if the vial containde malaria?)

Daar noemt'ie nogal wat! Sluit de conversatie en vraag hem nog een keer wat de symptomen zijn. Hij zal nu wat duidelijker in zijn uitleg zijn. Hier vind je de exacte volgorde van de symptomen:

Slangevergif (snake vermon): rillerig (shivering), spierpijn (muscle pain), misselijkheid (nausea), verlamming (paralysis) en de dood.

De Pest (Bubonic Plague): rillerig (shivering), hoofdpijn (headaches), spierpijn (muscle pain), misselijkheid (nausea) en de dood.

Tyfus: rillerig (shivering), hoofdpijn (headaches), spierpijn (muscle pain), delerium en de dood.

Malaria: rillerig (shivering), hoofdpijn (headaches), zweterig (sweating), delerium en de dood.

Het zal je opgevallen zijn dat ze alle vier verrekte veel op elkaar lijken. En je moet dus de juiste volgorde kennen voor je genezing en dat binnen de vijf minuten! Malcolm zal je gedurende de komende tijd enkele keren over je symptomen informeren. Je hoeft ze trouwens niet nu meteen te onthouden. Bovendien kun je jezelf nu nog geen tegengif toedienen. Dat tegengif vind je pas later in het spel. Dus wees nu nog niet bang om dood te gaan... Dat is een zorg voor later! Op dat moment zal Malcolm je in de juiste volgorde vertellen wat jouw symptomen zijn en kun je alsnog besluiten wat je te doen staat... Maar, neem van mij aan: het zal ook dan nog een moeilijke keus worden...

Ga terug naar Lavinia's kamer en overhandig haar de zakdoek. Open de vitrine en plaats de zakdoek op de lege standaard. Lavinia vertelt je over een andere doos met tegengif en alleen weet ze helaas niet waar die te vinden is. Ze heeft wel een geschenk voor je. Vraag haar over alles uit.

Een geschenk?
Ik heb een vijl bewaard om de tralies door te zagen, zodat ik kan ontsnappen als de Koning van Spanje zijn soldaten stuurt. Nu dat ik Elizabeth kan schrijven, heb ik hem niet meer nodig. Want ik weet dat ik op haar clementie kan rekenen. Neem hem met mijn zegen. Gebruik hemom samen met je zoon uit deze smerige gevangenis te ontsnappen.

Waar kan ik die vinden?
Hij zit verborgen in een geheim paneel aan de ombouw van mijn bed. Druk op de kroon en je zult hem vinden.

Weet u iets van een geheime deur?
De gevangene hiernaast vertelde ooit dat ze onze gevangenbewaarder uit een verborgen deur zag opduiken. Ik heb zelf nooit zoiets gezien.

Loop naar haar bed en bestudeer dat eens aandachtig. Op de rechter kant van het bed zie je inderdaad een afbeelding van een kroon. Druk daar maar eens op... Neem het zaagblad uit het geopende paneel. Sluit het paneel. Plaats in je inventory, het zaagblad op de handzaag (attach the blade to the hacksaw). Werp nog een laatste blik op Lavinia's foto en spreek haar voor de laatste keer aan.

Hoe gaat het met u?
Ik weet dat er anderen zijn die denken dat ik niet goed bij mijn hoofd ben. Maar mijn wereld hier is wat ik er zelf van gemaakt heb. Alleen omdat ik de echte wereld zoveel... harder is. Veroordeel me alsjeblieft niet voor het creeëren van de beste plek die ik ken.

Weet u wat voor plek dit is?
Ik begrijp dat ik niet vrij ben. Ik begrijp dat ik niet tussen de bloemen en de bomen kan lopen. Dat ik niet op de heuvel kan zitten tijdens zonsondergang, wachtend op de sterren die verschijnen. Ik kan me niet bewegen zonder dat er mensen zijn die me in de gatenhouden. Als me wordt toegestaan te spreken, worden al mijn woorden onderzocht op verborgen betekenissen. Ik begrijp dat ik bevelen moet gehoorzamen en haast toestemming moet vragen om te ademen. Mijn hele leven lang heb ik ervan gedroomd om mijn verantwoordelijkheden opzij te zetten, om anderen beslissingen voor mij te laten nemen. Nu dat deze droom werkelijkheid is geworden, begrijp ik hoe dom het was mijn vrijheid op te geven...

Lorena, deel 2  

Omdat je geen hangertje in Malcolm's safe bent tegengekomen, ben je er nog steeds van overtuigd dat je Lorena's hangertje beneden in de ovenruimte op het electrisch paneel hebt gezien.

Maar je weet je ook nog te herinneren dat de toegangsdeur door de lekkende diepvriezer onder hoogspanning staat. Dus je moet eerst nog even van het lekkende water af zien te komen!

Ga naar de keuken en open het vierkante paneel rechts van de vriezer. Stop de zekering, die je eerder in de ovenruimte hebt gevonden, op de juiste plek. Je weet wel, op de plek waar je de kapotte zekering eerder hebt verwijderd, de tweede van boven dus!

Nadat je dat gedaan hebt, staat dat ding tenminste niet meer te lekken als een gek! Dat ziet er dus veelbelovend uit! Ga terug naar de ovenruimte in de kelder. Meteen bij binnenkomst merk je dat de lekkage verdwenen is als sneeuw voor de zon. Ga voor de glazen deur staan waarachter je het hangertje hebt zien hangen. Gebruik je handzaag uit je inventory om het hangslot door te zagen (saw off padlock).

Doe een stap voorwaarts en kijk naar de schakelaar bij het hangertje. Probeer de schakelaar om te zetten en Seamus komt met een opmerking over onvoldoende bescherming. Het blijkt dat Malcolm de isolerende laag heeft verwijderd. Nu weten we allemaal dat een bepaald soort rubber vaak de beste bescherming biedt...

Gelukkig maar dat je dat soort voorbehoedmiddel altijd bij je hebt! Dat wist je nog niet!? Kijk maar in je inventory. Als je het laken bestudeert dat je eerder uit de hydrotherapie ruimte hebt meegenomen, blijkt deze van rubber gemaakt te zijn. Een kamerbreed voorbehoedmiddel dus eigenlijk! Gooi het laken op de vloer (drop sheet).

Pak het hangertje van het schakelpaneel (take locket) en maak je weer op voor een nieuw op dood of leven puzzel! Je zit in een elektrische stoel. Herinner je je nog dat het apparaat wordt uitgeschakeld indien de nummers op het apparaat achter de stoel overeenkomen met de nummers op het apparaat naast de stoel? Het probleem hier is echter dat je je niet kunt omdraaien om de nummers achter je te zien...

Maar, gelukkig heb je de beschikking over een spiegel! Haal je make-up doosje (compact) uit je inventory, open het en werp er een blik in. Je ziet dan het nummer 851. Denk nu niet dat je genoeg weet, want je moet je natuurlijk wel bedenken dat je dat getal in spiegelschrift ziet. Nu denk je natuurlijk: makkie, dan is het juiste getal 158. Mis! De cijfers worden ook gespiegeld weergegeven. Voor de 1 en de 8 maakt dat niets uit. Voor de "5" echter wel, want dit is in werkelijkheid een gespiegelde 2! Het juiste getal is dus 128! Draai naar rechts en draai de drie knoppen op het frequentie apparaat totdat er 128 staat.

Ga terug naar Lorena om haar het hangertje terug te geven. Open de vitrine in haar slaapkamer en plaats het hangertje op de lege standaard naast de handschoenen. Vraag haar daarna nogmaals over alles uit.

>Waarom heeft Malcolm het hangertje afgepakt?
Het was gegraveerd met M.M.. Dat zijn zowel mijn initialen als de zijne. Hij ging op de versierders toer en besloot het hangertje te stelen om het aan zijn geheime liefde te geven.

Vertel me over de geheime kamer.
Op een dag liep in Malcolm's kantoor binnen, precies op het moment dat hij boeken in zijn boekenkast indrukte. Toen hij dat deed, zwaaide er een heel gedeelte van zijn boekenkast open en kon ik in een donkere kamer daarachter kijken.

Wat voor soort kamer?
Ik kon niet veel zien, maar het zag eruit als een soort opslagruimte.

Wat gebeurde er toen?
Hij trok het boek ogenblikkelijk terug en nam me mee naar beneden naar de ECT. Daar gaf hij me een extra dosis van de shocktherapie in de hoop dat dat mijn geheugen zou wissen.

Heeft hij het er ooit nog over gehad?
Hij vroeg me er later over uit, maar ik deed het voorkomen alsof ik alles vergeten was.

Welk boek drukte hij in?
Dat kon ik niet zien, maar het waren er meer dan één. Toen hij me naar beneden bracht, bleef hij maar door praten over de vier grootste geleerden uit de medische geschiedenis en wat ze allemaal met elkaar gemeen hadden. Het leek erg belangrijk voor hem...


Zou dit de geheime kamer zijn waar Malcolm je zoontje Josh gevangen houdt!? Je hebt nu toegang tot de boekenkast in Malcolm's kantoor. Ga dus naar Malcolm's kantoor.

Geheime kamer  

Zodra je Malcolm's kantoor binnenkomt, loop je rechts van de wereldbol naar de boekenkast. Er blijken een paar groene boeken te staan in het linker gedeelte van de boekenkast. Kijk naar die boeken en lees ze allemaal door.

Je ziet vier planken met groene boeken. De bovenste twee planken hebben ieder 3 groene boeken. De onderste twee planken hebben ieder 2 groene boeken.

De eerste plank bevat boeken van: Galen, Hippocrates en Al-Razi.

De tweede plank van: Vesalius, Freud en Harvey.

De derde plank van: Linnaeus en Paracelsus.

De vierde plank van: Metcalf en Avicenna.

Herinner je de drie medaillons boven de ingang van de deur van het gesticht? Die waren van Hippocrates, Freud en Paracelsus. Malcolm had het echter over vier wijze mannen. Wie zou de vierde dan wel kunnen zijn!? Zou hij met de vierde wijze man wellicht zichzelf bedoelen? Druk maar eens op de boeken van Hippocrates, Freud, Paracelsus en Metcalf (van boven naar beneden: 2^e boek, 2^e boek, 2^e boek, 1^e boek) . Bingo!

Ga de geheime kamer binnen. Na het intermezzo met je zoontje hoor je Malcolm weer over alles uit.

Waarom doe je dit?
Begrijp je dan niet wat er gebeurt? Weet je wel dat je levendiger bent dan in jaren? De koorts heeft je sterker gemaakt.

Waar is Josh?
Waarom bied je me weerstand Oliver? Zie je dan niet hoe angst en pijn je hebben geholpen deze problemen op te lossen? Met elke stap kom je dichter bij me. Als je faalt, ga je dood. Maar je zou op zijn minst blij moeten zijn dat ik je zoon in jouw plaats zal opvoeden.

Je bent gek.
Ik zie dat de tijd die je hier hebt doorgebracht, niet het gewenste effect heeft gehad. Okay, tegen mijn beter weten in zal ik je helpen te disciplineren. Zo... ik heb de hendel van de lift verwijderd om je meer in de gaten te houden op je voorliggende taak. Onthoud echter Oliver, je hebt de tijd tot het aanbreken van de dag...


Nou, da's lekker, je wordt niet alleen nogal betuttelend benaderd door je pa, hij ontneemt je ook nog eens de bedieningshendel voor de lift!

Bestudeer de verroeste deur voor je en probeer die te openen. Draai naar rechts en kijk naar de doos. Open de doos en kijk naar de injectiespuit. Bestudeer de vier capsules, elk met een ander tegengif. Malcolm beschrijft nu alle vier je symptomen. Luister dus aandachtig.

Als je denkt dat je weet wat de ziekte waar jij aan lijdt is, gebruik dan het juiste tegengif! Je komt er vanzelf achter of je de juiste keuze hebt gemaakt. Zo ja, dan overleef je het. Zo nee, dan niet! Ik weet niet of dit van spel tot spel wijzigt, maar ik had steeds de pest (Bubonic Plague). Kies voor de meest linker capsule (administer antidote)... Hang me er dus niet aan op als dit bij jou iets anders blijkt te zijn!

Draai tweemaal naar links en bestudeer de boeken en pak daarna het dagboek (take journal). In je inventory lees je het dagboek met de initialen M.M.. Het blijkt het medisch dagboek te zijn van Malcolm. Daarin wordt de "wetenschappelijke behandeling" beschreven van een patiëntje, genaamd Abe.

Op de eerste bladzijde staat vermeld dat Abe onvrijwillig is afgeleverd bij het gesticht. Hij zou lijden aan een probleem met zijn sexuele geaardheid. De patiënt, van het mannelijke geslacht, was gekleed in meisjeskleding, vertoonde een vrouwelijk uiterlijk en koesterde bepaalde bezittingen die normaal gesproken geassocieerd worden met vrouwen of jonge meisjes.

Op de tweede bladzijde lees je dat besloten is dat deze patiënt een uitstekende testcase zou zijn voor Dr. Cotton's zogenaamde focal infectie therapie. Het behandelingsplan bestond eruit om de vrouwelijke uitrusting van de patiënt te ontnemen en de patiënt na elk testgebeuren te ondervragen om te bezien of zijn of haar sexuele verwarring geëlimineerd was.

Op de derde bladzijde staat vermeld dat de eerste test bestond uit het trekken van alle tanden en kiezen van de patiënt. Tijdens een pre-operatief onderzoek was waargenomen dat er weleens iets mis kon zijn met zijn gebit. Na de ingreep was er echter geen verbetering in de sexuele verwarring van de patiënt waar te nemen.

Op de vierde bladzijde lees je dat er daarom bedacht is dat een cluster van testoperaties in één keer meer effect zou kunnen hebben dan een langdurige serie van afzonderlijke operaties. Derhalve werd besloten om tijdens de volgende ingreep zowel de amandelen, de blindedarm, schildklier en een gedeelte van de bovenste ingewanden te verwijderen.

Op de volgende bladzijde staat dat de patiënt helaas voor een aantal dagen na de test niet aanspreekbaar was. Echter, bij een volgend onderzoek sprak hij weer het verlangen uit dat zijn vrouwelijke bezittingen aan hem terug gegeven zouden worden. Dit werd gezien als een enorme terugval en dat de geconcentreerde infectie therapie wellicht toch niet juist zou kunnen zijn.

Op bladzijde zes staat vermeld dat tijdens de volgende ingreep wederom gebruik werd gemaakt van de cluster benadering. Derhalve werden in één keer de toncillen, strotteklep, milt, galblaas en een nier verwijderd. Als gevolg van de ingreep was de patiënt dit keer gedurende 22 dagen niet aanspreekbaar. Bij een onderzoek daarna bleek de patiënt echter ambivalent op de vraag naar zijn sexuele geaardheid. Dit werd gezien als een positief teken dat de therapie toch positieve resultaten opleverde.

Op de volgende bladzijde staat vermeld dat, omdat er een dus een klein succesje was geboekt, werd besloten tot een vervolg operatie die meer gericht zou zijn op specifieke onderdelen. Elk van de ledematen van de patiënt werd in verschillende operaties geamputeerd. Ook deze ingreep leidde tot het eerder genoemde ambivalente gedrag. Echter als gevolg van het verwijderen van de dikkedarm leed hij wederom aan een ernstige terugval en verzocht hij om teruggave van zijn vrouwelijke bezittingen.

Er werd besloten een laatste poging te doen voordat de patiënt als ongeneeslijk zou worden verklaard. De penis van de patiënt, de testikels, plasbuis en prostaat werden allen verwijderd. Gelijktijdig werden zijn alvleesklier, adamsappel en hersenaanhangsel verwijderd. Het weefsel werd bewaard voor nader onderzoek en analyses met het oog op de mogelijke besmetting.

Op de laatste bladzijde staat nog vermeld dat de patiënt zeven dagen na deze laatste ingreep overleed. Gedurende die week was hij teruggetrokken en lusteloos. Maar... voor de eerste maal uitte hij geen verlangen naar zijn vrouwelijke spullen.
Aldus werd de behandeling als succesvol gezien en het moedigde aan tot verdere experimenten om langs deze weg geestelijke ziektes te elimineren. Dit door het verwijderen van infectiebronnen die de hersenen zouden kunnen aantasten...


Laat het dagboek voor wat het is en draai naar rechts. Loop vooruit en ga links van de deur bij het spinneweb de wenteltrap af.

Abe  

Je komt nu in de operatiekamer. Draai naar links naar de wandkast en click op één van de flessen. Je hoort dan de stem van een klein jongetje. Vraag hem over alles uit.

>Wees niet bang.
Okay, het is lang geleden dat iemand me bezocht heeft.

Wie ben je?
Wel, mijn moeder noemde me Abby, maar toen ik hier kwam, zeiden ze dat ik niet langer zo kon heten.

Je klinkt als een flinke knul.
Zes en een half, maar de volgende maand wordt ik zeven.

Ik heb een zoon.
Speelt hij graag met poppen?

Zoiets.
Ik heb een pop, alleen ben ik die nu kwijt.

Heeft het een naam?
Niet het, zij! Ze heet Samantha. Ze ziet er net zo uit als mijn moeder. Ze heeft lang bruin haar en een mooie witte jurk.

Waar is ze?
Ik weet het niet, maar ik mis haar zeker!

Dat is zonde.
Je klinkt aardig. Wil je een spelletje spelen?

Zeker! (Sure)


Over hem heb je dus zojuist het verhaal in Malcolm's dagboek gelezen. Hoe heeft je vader zo wreed kunnen zijn! Je bent er nu helemaal van overtuigd dat je vader in het gesticht thuis hoorde. En niet als arts, maar als patiënt! En mijn God... wat zou ik dan grrag de arts zijn!!!

Onderzoek de flessen. Terwijl je de flessen bestudeert, komt Malcolm met de geruststellende opmerking dat je bent opgehouden met beven en dat je dus het juiste tegengif hebt gebruikt!

Alle flessen zijn gevuld met lichaamsdelen en organen van Abe. Abe heeft je verteld het spel "I spy with my little eye...(ik zie ik zie wat jij niet ziet)" met je wil spelen. Je moet in deze ruimte alles onderzoeken om het voorwerp te vinden waar Abe naar op zoek is. Abe is op zoek naar iets dat begint met de letter T: click op de metalen tafel en raad de "tafel" ("guess table"). Daarna iets dat begint met een L: click op de lamp boven de tafel en ("quess light"). Abe vertelt je nu over de kapel. Hoor hem over alles uit.

Vind je de kapel leuk?
Het is er vredig en stil. Ik ga daar graag heen wanneer ik herstel van mijn operaties. Ik hou van de ramen en van de muziek.

Welke operaties?
Dr. Metcalf probeert me beter te maken. Een deel van me is ziek en hij probeert dat te vinden en eruit te snijden. Hij weet niet wat het is. Hij is echter zo aardig om het te blijven proberen!

Gebeurt dat vaak?
Ik weet het niet zeker. Soms moeten ze me open snijden en soms weer niet. Omdat ik geen ledematen meer heb, moeten ze me rond dragen. Iemand moet me ook voeden.

Wat voor ziekte heb je?
Dat willen ze me niet vertellen. Ze zeggen dat ik er nog te jong voor ben om dat te kunnen begrijpen. Maar ik denk dat ik het wel weet. Ik ben ziek omdat mijn moeder wilde dat ik een meisje was geweest.


Kijk naar het röntgenapparaat. Zet hem aan en je ziet een bot op het scherm verschijnen. Haal het bot uit het apparaat (empty machine).

Je hebt nu toegang tot de kapel, je weet wel, de tot nu toe afgesloten deur in de hal van het gesticht. Ga met de wenteltrap naar boven en ga terug naar de centrale hal. De kapel is tegenover de deur die toegang geeft tot het dagverblijf.

Ga de kapel binnen (enter chapel). Je hoort je zoontje Josh om zijn moeder roepen. Daarna word je begroet door de geest van Frank Morgan. Draai naar rechts en bestudeer de vitrine.

Regelmatig ingeroosterde religieuze diensten vonden hier in de kapel plaats. Het was ook een geliefde plek van de patiënten om te bekomen van de psycho-operaties. De donkere, vreedzame atmosfeer schenen zelfs de meest verstoorde patiënten verzachting te brengen.

Met zijn voorliefde voor alles wat Engels was, heeft de oorspronkelijke eigenaar van het perceel Charles Connally, de kapel opgedragen aan Sint George, de patroonheilige van Engeland. Dit was ook toepasselijk gedurende de jaren dat het perceel in gebruik was als gesticht omdat Sint George ook de beschermheilige van ziekenhuizen is.

De glas in lood ramen in de muren rond de kapel beelden allemaal religieuze martelaren af.

Sint George
Merkwaardig genoeg was de beschermheilige van Engeland en de doder van de draak niet eens Engels. Hij was een Romeins soldaat uit de vierde eeuw die volgens de legende een dochter van een Libische koning redde van de draak, maar wilde de draak alleen verslaan indien alle onderdanen zich zouden bekeren tot het christelijke geloof.

Sint George werd een christelijk martelaar toen hij in een serie van beproevingen verschillende keren werd gedood om vervolgens wonderbaarlijk elke keer weer tot leven te komen alleen om een nog afschuwelijkere dood te ondergaan. Zestig spijkers werden in zijn hoofd geslagen, zijn handen en voeten werden afgehakt, zijn lichaam werd in stukken gezaagd, hij werd onthoofd en tenslotte werd hij gevierendeeld door uit elkaar te worden getrokken door paarden.

Zijn feestdag is op 23 april.

Psycho-operaties (psychosurgery)
Psycho-operaties betekenen de vernietiging of verwijdering van lichaamsdelen in een poging om psychiatrische problemen te verlichten.

De meest gebruikelijke psycho-operatieve ingreep is de zogenaamde frontale lobotomie. Echter, ook ander ingrepen werden hier en elders toegepast, gebaseerd op andere theorieën van de oorzaak van de mentale aandoeningen. Hierin waren begrepen gynaecologische ingrepen exclusief bedoeld voor vrouwen, hormonale operaties en operaties gebaseerd op de focal infectie theorie.

Hoewel sommige van deze theorieën en ingrepen inmiddels in onmin zijn geraakt, worden anderen nog gezien als geaccepteerde praktijken in de hedendaagse tijd.

Hormonale operaties
In de stellige overtuiging dat hormonale onbalans de oorzaak was van mentaal disfunctioneren, zijn bij tienduizenden patiënten hun hormonale klieren verwijderd. De meest populaire doelen waren de schildklier, adrealine klieren, voorstandsklier, mannelijke castratie en het verwijderen van alle of gedeeltes van andere klieren was niet ongewoon.

Gynaecologische operaties
Gebaseerd op het onjuiste idee dat mentale aandoeningen bij vrouwen werd veroorzaakt door gynaecologische stoornissen, waren veel behandelingen direct gericht op de vrouwelijke geslachtsorganen.

In die gevallen, waarbij de manisch depressie vooral acuut was gedurende haar menstruatie, verwijderden chirurgen haar eierstokken in een poging haar te kalmeren.

Sommige therapeuten voegden een "dubbele vochtafdrijver" in, hetgeen een elektrische stroom inhield op de baarmoeder tot tien minuten per keer. Anderen gaven heet water injecties in de vagina.

Vrouwen van wie werd aangenomen dat ze veelvuldig masterubeerden werden opgenomen voor het verwijderen van de klitoris.

Focal infectie theorie
Een Amerikaans arts, Henry Cotton, ontwikkelde de theorie dat alle mentale aandoeningen beginnen met vergiften geproduceerd door infecties rondom het lichaam, dat zich dan naar de hersenen verplaatste. Dus de oorsprong van deze infecties zouden chirurgisch moeten worden verwijderd.

Cotton beweerde dat psychiatrische patiënten "allemaal geïnfecteerde tanden" hadden. Dus trok hij ze allemaal. Hij verwijderde gebruikelijk ook de toncillen en de amandelen. In sommige gevallen amputeerde hij bij vrouwen de vrouwelijke geslachtsdelen. Mannen castreerde hij.

Als dat alles niet baatte, verwijderde hij de dikke darm, hoewel deze procedure resulteerde in een sterftecijfer van 30 procent.

Cotton's "ontgiftigings" methoden werden verheerlijkt in de jaren 1920 en 1930, maar vielen in discrediet toen anderen de door hem geclaimde successen niet konden evenaren.

Lobotomie
In 1935 bedacht een Portugees chirurg genaamd Antonio Egas Moniz dat ernstige benauwdheid kon worden verlicht door het doorsnijden van de zenuwbanen in de twee voorste lobben van de hersenen.

Moniz ontving de 1949 Nobelprijs voor geneeskunde voor zijn baanbrekende werk in psycho-chirurgie. Zijn techniek van het boren van twee gaten in de schedel werd gewijzigd door de Amerikaan Walter Freeman, die de oogkas lobotomie uitvond.

Freeman's behandeling hield in het terugklappen van het bovenste ooglid om een ijspriem met een paar ferme tikken met een hamer door het dunnen gebeente achter het oog te drijven. Wanneer de priem de voorste hersenlob binnendrong, draaide hij de priem op en neer en van links naar rechts, al het hersenweefsel op zijn pad vernietigend.

Freeman reisde het hele land door, zijn ijspriem in zijn zak dragend om deze behandeling populair te maken. Hij volbracht ooit een dergelijke lobotomie in een motelkamer. Rond 1955 waren er meer dan 40.000 personen gelobotomiseerd.


Click op het linker vraagteken. Als de ijspriem eenmaal achter het oog zat, waren een paar ferme tikken met deze hamer voldoende om hem in de hersenen door te laten dringen.

Click op het rechter vraagteken. Deze ijspriem werd door Dr. Metcalf gebruikt om meer dan 500 lobotomiën uit te voeren.

Pak de ijspriem en de hamer eruit.

Bestudeer de glas-in-loodramen in de kapel. Je krijgt dan een beschrijving van de verschillende heiligen en op welke afgrijselijke wijze die aan hun einde zijn gekomen. Draai naar links en loop vooruit. Kijk naar het raam en daarna naar het orgel. Spreek de organist (Frank) aan en vraag hem over alles uit. Je krijgt nu te horen hoe het komt dat je geesten kunt verstaan! Draai naar rechts en bestudeer het harnas. Probeer het mee te nemen, klop erop en probeer het vervolgens uit elkaar te halen.

Ga terug naar de operatiekamer. Abe is maar wat blij om je weer terug te zien, en wil nog een keer "ik zie ik zie wat jij niet ziet" met je spelen. Stem daarmee in (ok). Het gaat om iets wits. Het enige witte wat je kunt ontdekken is het diploma naast de groene deur. Click daarop en "guess cetificate". Daarna iets dat begint met tijger. Je ziet nu weer een intermezzo met je zoontje en hij geeft je desgevraagd een hint. Volgens hem moet je iets zien te vinden dat met grrrrr begint of iets dat lijkt op met great. Kijk naar de metalen tafel. Aan de linkerkant zie je een beademings apparaat (respirator) staan met de honingraadachtige gaten aan de zijkant.

Click erop en raad "rooster" ("guess grate"). Spreek Abe nogmaals aan en hoor hem over alles uit. Abe vertelt je dat het harnas hol is. Alsof je dat nog niet wist! Kijk naar het afgesloten rechter laatje onder de kast met Abe's lichaamsdelen. Open het met de ijspriem. Pak het speeldoosje eruit en open het in je inventory. Nadat het melodietje is afgelopen, weet Abe je te vertellen dat Malcolm dat liedje elke keer neuriet als hij de groen deur opent.

Ga via de wenteltrap terug naar de kapel. Loop naar het harnas, neem de handzaag uit je inventory en zaag daarmee het hoofd eraf (cut off head). Snijd de banden door met je mes (cut straps). Je vindt Abe's pop! Kijk naar de pop en stop hem bij je (take doll). Bereid je weer voor op een leven of dood spel!

Het is pikke donker en ... hé was dat een speer die vlak langs je hoofd vloog?! Draai naar links en je ziet een sleutel waar je net niet bij kunt. Gebruik je lans om de sleutel te pakken te krijgen. Draai daarna naar rechts. Je ziet aan de tralies van de kooi een nauwelijks te ontwaren hangslot hangen. Maak het hangslot open met de grote ronde sleutel. Click daarna op de tralies van de kooi om hem te openen (open cage).

Eenmaal buiten de kooi kijk je naar de sarcofaag en probeer het te bewegen. Je bent blijkbaar niet sterk genoeg! Draai naar links en bestudeer alle gedenkstenen.

Marylin Wilson
Ze verbrandde zichzelf levend met die stomme aansteker

Lorena
Ze overleed tijdens een operatie, nadat ze haar hangertje had doorgeslikt

Ze stierven om de wetenschap voor te zijn...

Abe
Zijn ouders denken dat hij hier begraven ligt, wij weten wel beter hè...

Lavina
Op een dag dacht ze dat Elizabeth haar zou ombrengen, toen heeft ze zichzelf opgehangen

Jack Cramer
Dat was een taaie. Hij overleed toen vijf opzichters hem in bedwang hielden en hem in de ECT-stoel vastbonden. Ze schakelden gedurende vijf minuten full power in. Ik moest ze ernstig berispen...

Seamus
Hij was hier ook als patiënt

Nick Branner
Ik wilde zien of de pest zijn Alzheimer ziekte zou verdrijven. Niet dus...

Jane
Ze was te teer voor deze plek. Ze wilde altijd naar huis. Ze overleed toen een opzichter haar in de hitte-kist opsloot en met koffiepauze ging, waardoor hij haar vergat...


Als Malcolm je aanspreekt, hoor je hem weer over alles uit. Draai naar rechts en verlaat die ruimte via de trap omhoog. Je komt nu terug in de geheime kamer. Draai je om en kijk naar de roestige metalen deur waardoor je zojuist binnen gekomen bent. Als je hem nader bestudeert blijkt dat die elke keer automatisch wordt afgesloten, zodra je er doorheen gekomen bent. Je weet nu tenminste dat deze deur naar de crypte leidt.

Probeer de deur te openen. Malcolm geeft je weer een rijmpje om de sleutel te kunnen vinden. Het luidt:
"My office quite fast, yeilded keys manifold. But you'll find the last, in the one who knows cold.(Mijn kantoor heeft menig sleutel snel opgeleverd. Maar je zult de laatste vinden in degene die kou kent)". Daar begrijp je natuurlijk geen snars van!

Ga via de wenteltrap terug naar de operatiekamer en plaats Abe's pop op zijn kast. Hij wil voor de laatste keer "ik zie ik zie wat jij niet ziet" met je spelen. Iets dat rood is: click op de boeken op Abe's kastje en raad dan "boeken" ("guess books"). Vraag hem daarna over alles uit. Hij vertelt je dat zijn codenaam 125 is. Zo is Malcolm aan Abe's naam gekomen (de a=1, de b=2 en de e=5).

Het cijferslot op de deur heeft 9 cijfers: A=1 B=2 C=3 D=4 E=5 F=6 G=7 H=8 en I=9. Misschien kun je nu de groene deur openen. Kijk naar het slot. Probeer de knoppen in te drukken en Malcolm komt met denigrerende opmerking over je intelligentie. Kijk naar de deur en probeer hem te openen. Abe vertelt je nu dat Malcolm altijd "da da da da" loopt te neuriën als hij door die deur komt. Dat zou betekenen dat je 4 nummers nodig hebt, in plaats van drie.

Het deuntje komt je trouwens bekend voor. Het heeft verdacht veel weg van het speeldoosje. Open het speeldoosje en luister naar het melodietje. Misschien dat een musicus je hier verder mee kan helpen! Ga terug naar de kapel en loop naar het orgel. Spreek de organist via het orgel aan en vraag hem over alles uit. Open het speeldoosje. De organist vertelt je dat het een melodie van Bach is. Je herinnert je meteen dat Malcolm helemaal bezeten is van Bach.

De vitrine in zijn kantoor meldde zelfs dat Malcolm een compositie heeft geschreven en deze heeft opgedragen aan Bach. Je hebt nu alle noodzakelijke aanwijzingen en kunt nu die deur openen. Ga terug naar de operatiekamer. Ga voor de groene deur staan en voer de geheime code voor BACH (2138) in. Draai de deurknop om en ga het onbekende tegemoet...

Paul  

Je hoort wederom je zoontje en daarna een opgewekte stem die je uitnodigt eerst maar eens op je gemak rond te kijken. Draai naar links en bestudeer alle voorwerpen op tafel.

De handdril werd meestal toegepast op tanden en kiezen. Maar soms ook ergens anders voor. Het mes had precies de juiste afmeting voor precisiewerk, niet te groot en niet te klein. De koevoet is één van de weinige instrumenten die aan Paul toebehoorde. Hij gebruikt hem al sinds zijn jeugd. De rest is van Malcolm. De moker (rechts aan de muur) was goed voor precisiewerk bij het wiel.


Probeer de koevoet mee te nemen . Kijk naar de geprepareerde huid vlak voor je aan de muur. De huid behoorde ooit toe aan Paul Becker, een compagnon van je vader. Vraag hem via de gelooide huid over alles uit.

>Wie ben je?
Ik ben Paul Becker. Ik was de compagnon van je vader.

Waar ben ik?
Dit was ons laboratorium.

Het ziet er niet uit als een lab.
Het is ook geen huis- tuin- en keukenlab. Hoe dan ook, dit is waar we ons onderzoek deden.

Wat voor soort onderzoek?
Pijn. Malcolm en ik deden revolutionaire ontdekkingen. We leerden dat de weg naar iedere effectieve behandeling van geestesziekten pijn was. Terwijl ieder ander pijn zag als een vervelende bijkomstigheid bij verschillende therapieën, zagen alleen Malcolm en ik dat pijn in feite dè elementaire genezing was.

Hoe kan dat dan?
Als een persoon mentaal ziek is, komt dat doordat ze het gevoel met hun lichaam verloren hebben. Met andere woorden: er is niet genoeg pijn!

Waarom helpt pijn?
Mensen pijn doen brengt ze terug bij zinnen. Je ziet het ook werken op kleinere schaal, zoals iemand een klap in het gezicht geven bij een hysterische aanval of jezelf knijpen als je denkt dat je droomt. Wat wij ontdekten is dat dat ook het geval is op een grondiger niveau. Ons werk was hier om te onderzoeken hoeveel pijn ervoor nodig was om de klus te klaren. Ik weet zeker dat een aantal patiënten er alles voor over zouden hebben om aan een behandeling te ontkomen. Maar dat is tegenstrijdig, want ze werden juist beter!

En psychotherapie?
Nee, dat is goed voor de lichtere aandoeningen. Maar je zult nooit een zwaar geval genezen door met hem over zijn dromen te filosoferen of het er over te hebben waarom je zijn moeder aardig vindt.

Ik snap het niet.
Eigenlijk is het goed voor iedereen, dus niet alleen voor psychoten. Pijn is bewustzijn. Elk moment dat je in pijn doorbrengt, is een moment waarop je echt in het leven staat. Pijn is een belangrijk onderdeel van het dagelijks leven.

Dat kan niet.
Ja natuurlijk wel. En onderbewust weten we allemaal dat het waar is. Je ziet het elke dag. Als je de hete kachel aanraakt, trek je je hand terug. Zou je die pijn niet voelen, dan zou je hand opbranden. Als je kind ineens de straat op rent, geef je hem een pak slaag. De pijn leert hem meer dan woorden kunnen doen. Pijn is altijd om ons heen. Pijn is goed!

Dat is idioot.
Wel, ik denk dat dat de reden is dat ze me hier in de eerste plaats hebben opgesloten. Maar mij uitschelden bewijst niet dat mijn theoriën niet kloppen. Je zou er eens over na moeten denken.

Waarom had Malcolm een partner nodig?
Geloof het of niet, maar hij was altijd een beetje kleinzielig als het op de praktische toepassingen van onze theorieën aan kwam. Ik aan de andere kant genoot ervan! Voor mijn lobotomie heb ik aardig wat ervaringen zelf opgedaan.

Jij deed het vuile werk?
Je probeert nog steeds die ouwe te beschermen hè? Nou, je herinnert je nog wel die notenkraker waar je als kind zo weg van was? Laten we zeggen dat noten niet het enige was waar Malcolm die voor gebruikte, althans niet de noten waar je aan denkt!

Was je een patiënt?
Ja, toen ik nog een teenager was, doodde ik een aantal beesten en vilde ze daarna. De mensen raakten daardoor van streek en zeiden dat er iets niet met me in orde was. Wat de emmer deed overlopen, was dat ik mijn beste vriend ombracht en hem in een kast verstopte.

Hoe kun je functioneren?
Helemaal niet. In feite geven sommige studies aan dat je IQ stijgt na lobotomie. Wat lobotomie in werkelijkheid doet, is je emoties om zeep helpen. Ik zou daardoor van streek moeten zijn, maar dat kan ik dus niet.

Waar is mijn zoon?
Toevallig weet ik waar die is en hoe je daar kunt komen. Maar, ik wil je eerst in mijn theorieën inwijden. Daarna kunnen we zaken doen.

Waar gaat het om?
Die doos daar is een Japanse vingerdoosje. Het wordt in de gelederen van de Yakuza gebruikt. Als je je vinger erin steekt, kun je voelen wat erin zit. Waar het om gaat, is dat als je je vinger terug trekt, het topje er vanaf geslagen wordt.

Wat is de Yakuza?
De naam van de Japanse mafia. Door het afsnijden van het topje van je vinger, bewees je je loyaliteit aan de bende.

Waarom wil je dat ik dat doe?
Het helpt je de waarde van pijn leren. Je zoon wordt waardevoller omdat je geleden hebt om hem terug te krijgen.

Nee.
Hé, daar heb ik geen vingertje pijn aan, als je me de uitdrukking wilt excuseren! Het is jouw kind. Als je je vinger niet wilt ruilen voor zijn leven, zijn je prioriteiten misschien niet helemaal juist.


Eén ding staat vast, die is nog lijper dan een looien deur!

Geen reden tot haast, dus onderzoek je eerst alle voorwerpen in die kamer.

Draai naar rechts en loop vooruit. Draai naar links. Bestudeer het wiel. Het wiel werkte op een simpele manier. De patiënt werd erop vastgebonden, maar de ledematen niet. Met welgemikte slagen met de honkbalknuppel of met de moker kon de therapeut precies uitzoeken welke botten of gedeelten daarvan moesten worden gebroken.

De honkbalknuppel en de moker waren daarbij zeer effectief. De ploertedoder werd bijna nooit gebruikt. Die veroorzaakte teveel uitwendige schade. Hij maakte de mensen wel doodsbang.

Draai naar rechts. Bestudeer de kooi. De kooi werd meer gebruikt om angst dan pijn te veroorzaken. De patiënt had van daaruit een goed uitzicht op de verschillende therapieën die in andere delen van de ruimte werden toegepast.

Draai naar rechts. Het linker apparaat werd gebruikt om een naakte patiënt in te ketenen. Daarna hijs je het lichaam van de patiënt precies in de juiste houding zodat het gewenste lichaamsdeel precies boven het spitse gedeelte hing, daarna liet je hem of haar langzaam zakken.

Neem het touw van het rechter apparaat. Draai naar rechts en doe een stap vooruit. Draai naar links en bestudeer het ronde wiel. Ze slepen elke avond alle gereedschappen voor de volgende dag. Malcolm haatte botte gereedschappen

Kijk naar de emmer. Er ging geen dag voorbij dat ze die niet gebruikten, voor overgeefsel, bloed, kleine lichaamsdelen enzovoort.

Bestudeer de tafel met de grote bijl erboven. De patiënt werd op de tafel gebonden en daarna werd de bijl in beweging gezet. Terwijl de bijl boven de patiënt heen en weer zwaaide, zakte hij steeds verder naar beneden. Meestal werd de behandeling gestopt als de bijl enkele sneden in de patiënt had gemaakt. Het effect was grandioos! Helaas kwam het weleens voor dat de bijl niet op tijd werd stop gezet...

Draai naar rechts en neem het vingerdoosje van de tafel (take finger box) en schudt ermee in je inventory (shake finger box). Hoe kun je nu in godsnaam te weten komen wat er in dat ding zit!?

Ga naar het röntgenapparaat in de operatiekamer. Zet de vingerbox in het röntgenapparaat. Je komt tot de ontdekking dat er een soort kruis (ankh) in zit. Ga terug naar de martelkamer ehhh sorry, het laboratorium en vertel Paul wat er in het doosje zit. Paul is bereid je te vertellen waar je zoontje te vinden is. Maar hij wil daarvoor in ruil dat je eerst zijn stereoscoop uit de ijzeren maagd weet te toveren. Hij vertelt je dat de oplossing van de symbolen is te vinden op een notitie in Malcolm's safe. Die notitie heb je al eerder in het ei uit Malcolm's safe gevonden en luidt: "The thing you seek is the thing itself. (Het woord dat je zoekt is het woord zelf").

Loop naar de ijzeren maagd en druk op de symbolen om een gedetailleerde afbeelding daarvan te zien (push symbols). Je ziet onder meer een afbeelding van een oog (eye) dat hetzelfde klinkt als het Engels voor ik (I).

Ook zie je een afbeelding van een rennende persoon. Rennen is in het Engels run.

Aan de uiterst rechter kant van de bovenste rij zie je een afbeelding van een hoofd van een jong meisje, waarschijnlijk een maagd (maiden). Dus dat werd in het rijmpje bedoeld met "The word you seek is the thing itself (Het woord dat je zoekt is het ding zelf)." Het woord dat je zoekt door middel van de symbolen is dus iets wat moet lijken op "iron maiden". En het woord dat je zoekt is op de ijzeren maagd te vinden!

Click op de afbeelding van het oog (eye) = i [eerste symbool linksboven]
Click op de afbeelding van het lopend figuur = run [tweede symbool linksonder]
Click op de afbeelding van de maagd = maiden [laatste symbool rechtsboven]

Na een kort intermezzo met je zoontje kijk je naar de stereoscoop. Probeer het op te pakken. Open de ijzeren maagd opnieuw en gebruik de honkbalknuppel om de ijzeren maagd open te houden. Je kunt nu veilig en wel de stereoscoop pakken. Bereid je weer voor op een leven of dood spel.

Je ligt vastgesnoerd op de tafel met die reusachtige bijl erboven die steeds dichter en dichterbij komt elke keer dat die voorbij zeilt. Op de achtergrond speelt Paul de draak met je. Draai naar links en kijk naar de hendel. Het is wederom zo'n nauwelijks te ontdekken voorwerp. Pak het touw uit je inventory en werp het over de hendel.

Hoppa, daar gaat Paul, en daarmee je enige hoop om je zoontje te kunnen vinden! Pak de koevoet vlakbij de geprepareerde huid. Je hoort nu een vrouwenstem zachtjes in je oor fluisteren. Marilyn? Vraag haar over alles uit. Waar heeft ze het toch over: "rhino viruses, nose colds, knows cold... nose cold?"

Zou dat de oplossing zijn voor het raadsel van de laatste sleutel? Tijd om de kop van de neushoorn (rhino) in de centrale hal te verbouwen! Voordat je op weg gaat naar de hal, bestudeer je eerst nogmaals alle voorwerpen in de martelkamer om de definitie van pijn van Malcolm aan de weet te komen.

Ga de deur uit en via de operatiekamer met de wenteltrap terug naar de geheime kamer. Je vrouw Rebecca blijkt je te zoeken! Ga door Malcolm's kantoor. Ze schijnt nu heel bang te zijn. Buiten zijn kantoor hoor je Malcolm vertellen dat ze niet langer hier is maar nu samen met Josh in de geheime kamer opgesloten zit.

Ga naar beneden de centrale hal in. Je zoontje Josh vertelt je dat ze gewond is en buiten bewustzijn! Links van het dagverblijf zie je de kop van de neushoorn aan de muur hangen. Stoot hem met je lans van zijn stuk en je vindt de sleutel voor de crypt.

Crypte  

Ga terug naar de geheime kamer achter Malcolm's bureau. Je kunt de deur nu de roestbruine openen. Lavinia zal je op een gegeven moment vertellen dat je de sarcofaag moet openen. Draai dan naar rechts en gebruik de koevoet op de sarcofaag.

Werp een blik in de sarcofaag en bestudeer het skelet. Click op de buitenkant van de sarcofaag en klim er dan in (get in sargophagus). Bestudeer de pop, de aansteker, het hangertje en de zakdoek in de glazen vitrine.

Je krijgt nu de boodschap "Malcolm means to destroy all of us. You must destroy him first. (Malcolm wil ons allemaal vernietigen. Je moet hem eerst zien te vernietigen)". Makkelijk gezegd, de vraag is alleen hoe?

Draai naar rechts en kijk naar het skelet. Draai verder naar rechts en bestudeer alle kranteknipsels op de deur. Je komt nu dingen over jezelf aan de weet, die je liever niet geweten had... Regelmatig wordt je onderzoek onderbroken door intermezzo's met je zoontje. Kijk naar de deur en probeer die te openen. Draai je nogmaals om naar de vitrine.

Je moet het voorwerp zien te vernietigen dat het meest met Malcolm is geassocieerd om aan zijn duivelse krachten te ontkomen.

Gebruik eerst je mes op de notenkraker.
Verscheur daarna zijn dagboek (het rode met de initialen MM).
Sla vervolgens de schedel van het skelet met je koevoet aan gruzelementen.
Sla de glazen kist op dezelfde wijze aan gort.
Pak de aansteker en steek hem in je inventory aan.
Steek Malcolm's portret ermee in de fik....

Hiermee heb je voor eens en voor altijd een einde gemaakt aan Malcolm Metcalf. Alleen jammer dat'ie zo snel en gemakkelijk aan zijn einde kwam!

Kopiëren en/of wijzigen van Marjo's walkthroughs is niet toegestaan.
Vraag toestemming om naar een walkthrough te linken.