INNER VOICES Uitgever: Fat Dog Games / 2017 Ontwerper: Sigma Games Platform: PC, Switch. Systeemeisen: --- Windows 7 of beter - Processor: Quad-core Intel of AMD, 2.5 GHz of sneller - 8 GB RAM - Grafische kaart: Geforce GTX 970 Radeon R9 390 of sneller - 10 GB beschikbare HD ruimte. Categorie: Psychologische horror, onderzoek verleden, real time 3D, VR technologie, willekeurige ruimtes, 5 eindes, 1ste persoon, toetsenbordbesturing. Beschrijving en review: Ah, je bent eindelijk wakker.... Dat wel, maar waar ben je? En nog veel belangrijker: wie ben je? Je kunt je niets meer herinneren en vraagt je af of je dood bent. Meteen in de eerste scenes krijg je de kans om te wennen aan de spelbediening. En dat is ook wel nodig. Een voorwerp oppakken, ronddraaien en ergens anders weer neerzetten is niet zo simpel met een toetsenbord/muis bediening. Waarschijnlijk maakt het gebruik van een controller alles wat makkelijker. Lopen, springen en kruipen is via het toetsenbord geen probleem en het openen van inventaris of menu uiteraard ook niet. Ook muis acties worden heel duidelijk aangegeven. Bezitters van een VR-bril hebben geluk, want voor hen is de bevreemding in deze surrealistische omgeving meteen overduidelijk. De ruimte om je heen is niet "normaal".je twijfelt zelfs aan boven en onder. 
 Nadat je met behulp van een ton over een muurtje bent gekropen en daarna je weg vervolgt over zwevende treden waar je vanaf kunt vallen en kunt doodgaan, verschijnt plotseling een geheimzinnige vreemd wezen met een masker voor, die je de opdracht geeft om je versnipperde herinneringen te zoeken in een groot doolhof, zodat je erachter kunt komen wie je bent. Elke herinnering die je reconstrueert zorgt ervoor dat je een rune krijgt. Ze helpen je om de deur aan het einde van het doolhof te open en te ontsnappen uit deze nachtmerrie, vertelt hij je. Achter de deuren die je opent, wordt schijnbaar willekeurig een ruimte gecreëert en de fragmenten van Johns verleden kun je dan ook in willekeurige volgorde bij elkaar sprokkelen of laten voor wat ze zijn. Je kunt keuzes maken en dat beïnvloedt het verloop van het spel en zal je uiteindelijk leiden naar een van de vijf mogelijke eindes. 
 De eerste ruimte is meteen een introductie in hoe het werkt. Na een klokpuzzel ontdek je dat je John Blake heet. Dat is al een begin. Je bent nog verward en ook boos, als je de deur opent en door lange donkere gangen met veel deuren daalt. Achter sommige deuren is slechts een gemetselde muur, andere geven toegang tot kelderruimtes en kamers die lijken op wachtkamers in een kliniek, klaslokalen, slaapkamers of martelkamers en celblokken. Maar ook enkele helder verlichte ruimtes en buitenopnames. Hier en daar vind je op prikborden papieren die aan je logboek worden toegevoegd. Je lijkt inderdaad door Johns verleden te lopen. Er is zelfs een verlaten kerk, waar je een herinnering aan zijn huwelijk kunt recontrueren en een weeshuis waar een beer wacht op herstel en je kunt spelen met een bal. Maar er zijn ook surrealistische ruimtes, met stoelen en tafels aan het plafond en vreemde betonnen constructies of kamers gevuld met schemerlampen, die je kunt verplaatsen. 
 Er zijn schrikeffecten zoals verschijningen die plotseling opduiken in een gang maar ook weer verdwijnen en dichtknallende deuren achter je. Echt angstaanjagend is het zeker in het begin niet, het is vooral overal erg donker. Als je in de ruimte komt waar heel veel bloed op vloeren en tafels ligt en waar een oude strijdmakker van John gemarteld wordt, wordt het enger voor degenen met voldoende fantasie om zich de pijn en angst voor te stellen. Anderen zullen het vooral smerig en oneerlijk vinden, vooral als je gedwongen wordt keuzes te maken in de dialogen. In Johns verleden is in ieder geval veel geweld en bloed geweest en waar dit vandaan komt is soms op een verrassende manier in het verhaal verweven. En dat is eigenlijk meer horror, dan duisternis en opduikende geesten. Het spel is volgens de makers geïnspireerd door de werken van H.P.Lovecraft's, Edgar Allan Poe en Stephen King en dat is zeker tegen het einde toe heel goed in de sfeer te proeven. 
 Het vreemde wezen met een masker vertelt je wat de bedoeling is en blijft je al spelende volgen met commentaar. Zijn stem klinkt donker en traag. John klinkt in eerste instantie vooral boos. Hij begrijpt het allemaal niet en heeft duidelijk weinig geduld. Als hij de schim van zijn vrouw ontmoet, hoor je haar rustige kalmerende stem. Ze heeft waarschijnlijk in Johns verleden ook vaak op die toon tegen hem gepraat, hij reageert erop. Maar de geheimzinnige vreemdeling waarschuwt hem niet alles te geloven en vertrouwen, het kan gevaarlijk voor John zijn. Het stemacteren is overtuigend gedaan en de stemmen geven een goed beeld van de karakters. Jammer is alleen dat het totale volume van de stemmen erg laag is, wat afbreuk doet aan de sfeer. Maar gelukkig is wel alles ondertiteld, zodat je het verhaal kunt volgen. De achtergrondgeluiden zijn passend bij de omgeving. Krakende, piepende of dichtslaande deuren, kerkklokken, jennende kinderen of een versnelde hartklop. Alles aangevuld met stilte of ijle klanken die een geheimzinnig en akelig sfeertje creëren. 
 Samengevat is Inner Voices een goede horror met een enkele verrassende plotwending. Duistere beelden en sfeerbepalende muziek maken het zeker voor bezitters van een VR-bril een belevenis. Niet alleen door de vijf mogelijke eindes, maar ook door de keuzes die je kunt maken en het willekeurig genereren van ruimtes heeft dit ruim 2 uur durende spel herspeelwaarde. Eerst uitproberen? Download de demo, op Steam Grotere plaatjes bekijken? Ga naar de screenshots. |