OMEGA: The Beginning Uitgever: Monkeys Tales Studio / 2020 Ontwerper: Monkeys Tales Studio Platform: PC, Linux Systeemeisen: --- Windows 7 of later - Processor: 3,5 Ghz Dual Core - 4 GB RAM - Grafische kaart met 2 GB geheugen - DirectX 11 - 2 GB beschikbare opslagruimte. --- LINUX OS - Processor: 3,5 Ghz Dual Core CPU - 4 GB RAM - Grafische kaart met 2GB geheugen - 2 GB beschikbare opslagruimte. Categorie: Mysterie, vriendschap en pesten, zoektocht, getekende legostijl beelden, realtime 3D, 3de persoon, toetsenbordbediening. Beschrijving en review: In de intro zien we in een flashback, hoe de kleine Teni en Scott op straat spelen. Als de bal op straat rolt, rent Teni erachteraan. Hij wordt geschept door een auto, die doorrijdt. In het ziekenhuis wordt hem een been afgezet. Teni probeert sindsdien te ontsnappen aan de aandacht van zijn overbezorgde moeder en zich te wijden aan zijn grote liefhebberij: muurschilderingen maken. Scott voelt zich na het ongeluk moreel verantwoordelijk voor Teni's levensgeluk. Episode 1: Finding Teni In de eerste episode zijn Scott en Teni teenagers. Teni gaat een maand met zijn ouders op vakantie. Als de familie weer terug is in de stad, gaat Scott zijn vriend opzoeken. Teni lijkt echter te zijn verdwenen! Tijdens zijn zoektocht merkt Scott dat er ineens ook overal een mysterieus figuur opduikt, die zich met hun leven bemoeit en niet veel goeds in zin heeft. 
 De zeer eenvoudige puzzels zijn leuk op natuurlijke wijze in het verhaal geïntegreerd. Als het te donker is om iets te zien, zoek je uiteraard het lichtknopje. Het kan aan, maar ook weer uit. En natuurlijk is de poort afgesloten met een codeslot, waarvan de code gelukkig vlakbij ligt.En natuurlijk is de poort afgesloten met een codeslot, waarvan de code gelukkig vlakbij ligt. Scott zegt zelf dat hij eerst de band van zijn fiets moet repareren eer hij weg kan. De fietspomp kan hij met zijn legohandjes niet oprapen, in een flits zit het ding in je grote en overzichtelijke inventaris. In het begin zijn de puzzels zeer eenvoudig, om je aan het principe te laten wennen. Is Scott eenmaal in Teni's kamer, dan wordt het wat ingewikkelder, maar niet onoverkomelijk. 
 Doordat heel veel voorwerpen aanklikbaar en te bekijken zijn, maar niet direct noodzakelijk voor de voortgang van het spel, blijft het interessant en krijg je wat achtergrondinformatie die de karakters wat echter maken. Zo geeft Scott commentaar op vrijwel alles. Ziet hij in de garage een kartonnen doos met "rommel", omdat zijn moeder te veel op aVazom koopt, zegt hij dat zijn opa een oorlogsveteraan is en zweert hij degene die een mes in het achterwiel van zijn fiets plantte, te grazen te nemen. Wel opvallend zijn de negatieve opmerkingen over moeders/vrouwen. Teri's moeder is een "bitch". Teni's vader zegt dat ze net zo kwaad wordt als een "zak met slangen" als hij zijn boodschappenbriefje is verloren. Het is geen humor, het is ergerlijk, ook al is het zoeken van dat briefje een "puzzel". De enige die positief doet, is Teni's afwezige broer in een brief aan zijn moeder. Naast het onverwerkte auto-ongeluk, speelt ook nog een pestend leeftijdgenootje een rol. 
 De achtergronden zijn in daglicht kleurrijk en ruim voldoende gedetailleerd. Schaduwen bewegen mee en binnenverlichting lijkt natuurlijk te weerspiegelen in de vloer. Ook in het donker ziet het er goed uit, met lantaars die net genoeg verlichten om iets sinester en geheimzinnig te laten lijken. Zowel de achtergronden als de tekeningen van de karakters doen onmiddellijk denken aan lego. Vierkante hoofdjes en rechthoekige benen en voeten die in gestrekte pas voortbewegen. Auto's en planten die uit kleine blokjes lijken te zijn opgebouwd. Alleen de bomen buiten lijken 'fotografisch' echt, wat een vervreemdend effect geeft, al ziet het niet slecht uit. Het creëert een geheel eigen, ietwat speelse sfeer die de zwaarte van het onderwerp minder drukkend maakt. De loop en draaibewegingen verlopen verder soepel en een legoblokje dat met de heupen wiegt is grappig om te zien. De bediening van Scott, die kan lopen en rennen, blijft wat onhandig via een toetsenbord, maar is met een spelcontroller goed te doen. 
 Er is geen geproken tekst in het spel. Het figuurtje dat praat, beweegt niet alleen het hoofd, maar het mondje gaat ook op en neer. Wel zo handig verschijnt dan onderaan in het scherm een klein portretje van degene die aan het woord is. De gemoedstoestand van het portretje, zoals lachen of boos kijken, is daarbij aangepast aan de duidelijk leesbare tekst. Soms richt Scott zich ook rechtstreeks tot de speler, met een grappig bedoelde opmerking. Zoals de keer dat je hem het toilet wil laten gebruiken. Dramatische repetatieve synthesizermuziek begeleidt sommige scènes. Je kunt het apart uitzetten. De achtergrondgeluiden zijn waar nodig aanwezig, van verkeersgeluiden tot voetstappen en vallende bakstenen. 
 Samengevat is episode 1 het begin van wat een goed uitgewerkt achtergrondverhaal kan worden. De opmerkingen van Scott over zijn herinneringen helpen hierbij. Niet al te moeilijke puzzels, die heel goed in het verhaal geïntegreerd zijn en aparte lego-achtige tekenstijl. Grotere plaatjes bekijken? Ga naar de screenshots. |