CALL OF CTHULHU Uitgever: Focus Home Interactive / 2018 Ontwerper: Cyanide Studio Platform: PC, Playstation 4, Switch, XBox One. Systeemeisen: --- Windows 7/8/10 (64 bits) - Processor: Intel Core i7-3820 (3.6 GHz) of AMD FX-8370 (4.0 GHz) - 8 GB RAM - Grafische kaart: 4 GB, GeForce GTX 970 of Radeon R9 390 - 13 GB beschikbare opslagruimte ruimte. Aanvullende opmerking: Internetverbinding vereist om het spel te activeren. Categorie: Psychologische horror, naar Lovecraft, RPG elementen, geïllustreerd realistische beelden, realtime 3D, 1ste persoon, gamepad- of toetsenbordbesturing, leeftijd 18+. Beschrijving en review door Hans: 1924. In het iconische universum van schrijver Lovecraft, vertrekt privédetective Edward Pierce naar het eiland Darkwater, voor de kust van Boston. Hij is ingehuurd door de vader van de overleden Sarah Hawkins, die omkwam in een groot mysterieus vuur, dat haar huis op het eiland en haar familie verwoestte. Oorlogsveteraan Pierce is een man die geplaagd wordt door zijn verleden, die worstelt met zijn alcoholisme, die last heeft van PTSD en vreemde visioenen, maar die desondanks vastbesloten is om de waarheid te achterhalen, al wordt hij onmiddellijk omringd en tegengewerkt door de zeer wantrouwige, lokale bevolking. Als hij dieper en dieper in het mysterie duikt, brokkelt de realiteit rondom hem af en worden de nachtmerries werkelijkheid. De "Grote Dromer" bereidt zijn ontwaken voor. 
 De aard van het spel is niet in één woord te vangen. Het is bovenal een (detective-) avontuur vanwege het verhaal met een missie, de verkenningen en zoekopdrachten. Het is ook een (survival-) horror vanwege het onderwerp, de donkere en angstwekkende sfeer en de dreigingen. Het heeft actie-elementen, met rennen voor je leven, maar ondanks dat de hoofdpersoon in latere hoofdstukken tijdelijk een wapen heeft is het geen schietspel en hoef je het wapen maar minimaal te gebruiken. Het is ook geen echt puzzelspel in de zin van hersenkrakende geheime sloten bijvoorbeeld. Het puzzelaspect bestaat vooral uit het zoeken en vinden van voorwerpen, die je even later nodig hebt zonder dat je een hele inventaris met je meesleept en van allerlei informatie zoals boeken en dagboekfragmenten. Een enkele keer moet je een eenvoudig raadsel oplossen, dat logisch in het spel past, zoals drie masten van een scheepsmodel uitrichten om een geheim laatje te openen. Aardig is ook een spot-hidden-modus, die indien van toepassing met een icoon wordt aangegeven, en waarbij je veelal in het halfdonker extra goed moet zoeken. Gelukkig kun je gebruik maken van een aansteker of lantaarn. De aansteker lijkt het eeuwige leven te hebben, maar de lantaarn is snel leeg (wat met een icoon wordt bijgehouden) en kan hier en daar worden bijgevuld. 
 De kracht van Call of Cthulhu zit hem in het verhaal dat intrigerend is en goed in elkaar steekt met verrassende plotwendingen. Het is op allerlei manieren afwisselend gehouden: 1. De speelmodus waarin je zelf de controle hebt, door de ogen van de hoofdpersoon kijkt en (binnen zekere grenzen) overal naartoe kunt, wordt afgewisseld met filmpjes die in de eerste of derde persoon zijn. De overgangen zijn soms naadloos waardoor je het ene moment de controle hebt en het volgende niet meer, of omgekeerd. Dan lijkt het of je acteur bent in een speelfilm. 2. Er zijn plotselinge scènewisselingen waarbij je ineens in een andere omgeving terechtkomt (nachtmerrie, hallucinatie, visioen). Edward lijdt al aan een oorlogstrauma en glijdt door alles wat hij meemaakt langzaam af naar een psychotische toestand. Je weet dan niet meer wat realiteit en wat verbeelding is. 3. Een paar keer is de held opgesloten maar krijgt hij de macht om door de ogen van iemand anders te kijken, waardoor je meemaakt wat een ander karakter beleeft. 4. Rustige hoofdstukken/onderdelen met de nadruk op speurwerk en verkenning worden afgewisseld met actievere delen, waarin je door te sluipen of je te verstoppen aan bewakers of gevaarlijke individuen moet zien te ontkomen en waarbij je gepakt kunt worden of zelfs dood kunt gaan. Lang houdt Pierce het in nauwe ruimtes niet uit omdat hij claustrofobisch is. Zijn ademhaling en hartslag worden dan steeds hoorbaarder; de toenemende paniek is heel invoelbaar. 5. Reconstructiemodus: dit is een interessante speelwijze op een hoger waarnemingsniveau, waar je bewust voor kiest als die zich aandient. Als detective kan Pierce op een plaats delict opmaken, uit hetgeen hij ziet, wat er eerder is gebeurd. Dat hij daarbij over bovennatuurlijke gaven lijkt te beschikken is niet storend. 
 Je komt redelijk veel karakters tegen waar je mee praat: lokale leiders, vissers, dronkaards, smokkelaars, politiemensen, artsen en verpleegsters. Je moet regelmatig kiezen uit voorgedrukte teksten. Waarschijnlijk maakt het meestal niet zoveel uit welke keuze je maakt. Maar er zijn ook belangrijke keuzemomenten die je lotsbestemming bepalen, waardoor het spel vier verschillende aflopen kent. Ook vóór het einde is het spel niet volkomen lineair. Zo kun je op twee manieren een pakhuis binnenkomen, een geheime doorgang ontsluiten en op meerdere manieren ontsnappen aan een inrichting waarin je bent opgenomen. Via de J-toets kun je het spel onderbreken om te zien wat je tot dan toe hebt bereikt. Je wordt tijdens het spelen geattendeerd op aanvullingen in dit 'notitieboek', dat verdeeld is in verschillende categorieën. Zo wordt niet alleen bijgehouden welke personen je ontmoet hebt, welke plaatsen je bezocht en welke aanwijzingen je gevonden hebt, maar kun je ook de score van je vaardigheden zien. Een typisch RPG element is dan ook, dat je de punten die je verdiende kunt toekennen aan de vaardigheid van je keuze, zoals bijvoorbeeld onderzoektalent, fysieke kracht, psychologisch inzicht of welsprekendheid. Natuurlijk wordt ook de geestelijke gezondheid van Pierce nauwlettend in de gaten gehouden. Dankzij alle overzichten hoef je zelf geen aantekeningen bij te houden op een papier naast je toetsenbord. 
 Er zijn enkele minpunten te vermelden. Zo is het jammer dat je het spel niet zelf kunt opslaan. Bij afsluiting wordt dat automatisch gedaan, zodat je bij herstart verder gaat waar je gebleven bent. Zou je een andere van de hierboven beschreven manieren willen uitproberen of één van de andere vier eindes willen meemaken, dan moet je dus van voren af aan beginnen. En voor die verschillende eindes dien je onderweg andere keuzes te maken. Af en toe is het spel lastig, als je onderuitgaat en een deel opnieuw moet spelen. Ondanks de vrijheid die je hebt om het een volgende keer een beetje anders te doen, komt het regelmatig voor dat je telkens weer opnieuw bezwijkt, totdat je, dankzij toegenomen ervaring of toeval, door die moeilijke scène heen bent. Kortom: blijven proberen. Een ander nadeel is dat je vooral in het begin voortdurend informatie in beeld krijgt of blijft houden betreffende je doel(en), aanwijzingen over de speelwijze, autosave-momenten en je vorderingen, nog afgezien van de ondertiteling die natuurlijk ook voortdurend verandert. Sommige informatie blijft erg kort in beeld en als er dan op meerdere plaatsen tekst opduikt weet je niet waar je het eerst moet kijken en mis je af en toe wat. 
 De grafische vormgeving is een groot pluspunt. De beelden zijn prachtig en heel sfeervol, op veel plaatsen gedetailleerd en minder waar het er niet toe doet. Kleurgebruik, belichting en schaduwwerking zijn allemaal erg sfeerbepalend en daar is volop gebruik van gemaakt. De vele karakters die je tegenkomt zijn in enkele gevallen een tikkeltje karikaturaal maar meestal heel natuurlijk. Afhankelijk van de situatie zijn er meerdere personen of groepen mensen aanwezig, zodat je niet de indruk krijgt alleen op de wereld te zijn (zoals in veel adventures). En die personen bewegen dan onafhankelijk van elkaar. Verder beweegt er in de omgevingen het een en ander: er flakkeren kaarsen, lantaarns walmen, er zoemen insecten omheen, enkele grassen wuiven als je buiten bent en je ziet nevels of kwalijke dampen kringelen. Door de vele tussenfilmpjes en door voortdurende veranderingen in licht en schaduw is het geheel allerminst statisch. De geluiden zijn prima gedaan en maken dat je in het spel wordt gezogen. De muziek is ronduit geweldig, ondersteunend op rustige momenten maar heftig en opzwepend als het spannend wordt. Ook het stem-acteren is uitstekend gedaan. De stemmen passen heel goed bij de karakters en nergens valt iemand uit de toon of komt het amateuristisch over. Onder in beeld is er Engelstalige ondertiteling, maar behalve voor Nederlands, kun je ook nog kiezen voor negen andere talen, gesproken en geschreven. 
 Samengevat is Call of Cthulhu een verbluffend mooi en sfeervol spel, voor liefhebbers van horror en avontuur, die het werk van H.P.Lovecraft bewonderen of willen leren kennen. Aan beeld, geluid en stem-acteren is veel zorg besteed, maar het grootste compliment betreft het mysterieuze en spannende verhaal dat je niet loslaat en het spelen tot een griezelig plezier maakt. Doordat je keuzes het spelverloop beïnvloeden en omdat de game niet heel groot is komt hij zeker voor herspeelbaarheid in aanmerking. Grotere plaatjes bekijken? Ga naar de screenshots. |