CHILDREN OF SILENTOWN Uitgever: Daedalic Entertainment / 2023 Ontwerper: Elf Games, Luna2 Studio Platform: PC, PS4, PS 5, Switch, Xbox One, Xbox series X. Systeemeisen: Vereist een 64-bitsprocessor en -besturingssysteem. --- Windows 7/8/10 - Processor: 2.4 Ghz met SSE2 instruction set support - 4 GB RAM - Grafische kaart: elke kaart met DX10 (shader model 4.0) - DirectX 10 - 7 GB beschikbare opslagruimte. Categorie: Duistere fantasie, monsters, zoektocht, muziekpuzzels, minigames, 2D en 2.5D handgetekende beelden, 3de persoon, point & click. Beschrijving en review: Lucy groeit op in een klein rustig dorpje. Héél rustig, want het is absoluut verboden om te zingen, te schreeuwen of luidruchtige spelletjes te spelen. Als je de regels overtreedt, loop je de kans meegenomen te worden door de monsters die in het bos leven, zegt iedereen. En dat kan kloppen, want er zijn al heel veel mensen vermist. Lucy is bang voor het bos, net als iedereen in het dorp waar ze opgroeit. Overdag is het heerlijk rustig in het bos. Maar 's nachts hoor je het gebrul van die monsters en ze verstoren zelfs Lucy's dromen. Lucy's familie en de andere volwassenene in het dorp willen niet over het onderwerp praten, zelfs niet als er op een dag wéér iemand vermist wordt. Ditmaal is het Lucy's moeder en Lucy heeft er genoeg van dat er alleen een poster wordt opgehangen om je eraan te herinneren dat ze ooit geleefd heeft. Lucy vindt dat ze oud en wijs genoeg is om op onderzoek te gaan. Het wordt tijd de confrontatie met haar angsten aan te gaan en wie weet kan ze de monsters zelfs verjagen en achter het lot van haar moeder komen. 
 Het verhaal over het stille dorp met de paranoia volwassenen wordt vlot en overtuigend verteld. Hoewel Lucy van volwassenen nauwelijks iets anders te horen krijgt als "stil nou en dat mag niet", zelfs als ze een liedje wil zingen, zijn er ook normale leuke kindermomenten zoals het verstoppertje spelen. Elk hoofdstuk wordt spannender en roept het verlangen op om meer te weten te komen over de mysterieuze verdwijningen. Zo met en met verzamelt het nieuwsgierige meisje de nodige informatie over de monsters door te praten met haar vrienden. Ook de hele oude mensen in het dorp willen nog wel eens herinneringen ophalen, als je ze eerst een dienst bewijst. Zo nu en dan zijn er keuzedialogen en kan Lucy hierdoor het contact met de dorpelingen verbeteren en nieuwe informatie krijgen. Voor de rest is het spel lineair, al zijn er meerdere eindes. Jammer genoeg moet je voor een ander einde het spel opnieuw spelen, want opslaan gaat alleen automatisch en de hoofdstukken zijn niet apart te spelen. 
 De puzzels in het spel zijn redelijk gevarieerd. Je verzamelt her en der in het dorp voorwerpen die nuttig kunnen zijn en soms gecombineerd worden, zoals een haak met een touw. Ook het oplossen van de problemen vergt meerdere stappen. Zo zal Lucy bijvoorbeeld een akker willen onderzoeken. Maar daarvoor moet ze eerst de boer wegjagen en dat doet ze met behulp van een sleutel, een doos, een hamer en konijntjes. Lucy loopt heel wat af in het spel! Zoals in elk adventure is het altijd een goed plan om je voorwerpen overal te gebruiken en met iedereen te praten. Er zit namelijk geen echte hintfunctie in het spel. Uniek in het spel zijn de zangnoten die je kunt verzamelen om Lucy er een lied mee te laten zingen. Elk lied dat Lucy maakt, ontsluit een minigame. Deze minigames zijn goed verweven in het verhaal. Je kunt er bijvoorbeeld informatie over de monsters mee 'verdienen' en Lucy maakt hiermee de mensen om haar heen wat gewilliger om te praten over henzelf en het dorp. De minigames zijn niet allemaal even gemakkelijk. Het eenvoudigste is stukken stof in de juiste volgorde aan elkaar te naaien bij het lied van de kinderen. De tegelpuzzel en pijpleidingen zal menigeen hoofdbrekens kosten. 
 De handgetekende sombere beelden zijn in een herkenbare eigen stijl getekend. Het lijken schilderijtjes waarin veel aandacht is besteed om de duistere sprookjessfeer van het verhaal in tinten te vangen. Het dorp is niet zo groot, maar de achtergronden zijn in daglicht en in het donker van de nacht te bewonderen. De karakters passen er ook perfect bij, met hun enorm grote, stille, witte ogen, de afwezigheid van vingers en voeten en een gezicht dat absoluut nooit lacht of vrolijk kijkt. De melancholische pianoklanken en gedempte achtergrondklanken passen perfect bij de sfeer in het spel en zijn anders in elke scène. Wel kan het wat repetatief overkomen als je lang op een plek verblijft om iets te zoeken. Naast de (ondertitelde) stem van de verteller, zijn er geen gesproken dialogen. Alleen Lucy is te horen als ze haar liedjes zingt. De dialogen tussen de karakters gaan via tekstballonnetjes. 
 Samengevat is Children of Silentown een lang spel (ong.10 uur) met een uitstekend verteld, intrigerend verhaal over angst en de gevolgen daarvan voor iemands gedrag. De handgetekende beelden en de achtergrondmuziek passen prachtig bij de sfeer en de puzzels zijn gevarieerd en soms een uitdaging voor de puzzelaar én de avonturist. Grotere plaatjes bekijken? Ga naar de screenshots. |