BARROW HILL 2: The Dark Path Uitgever: Iceberg Interactive / 2016 Ontwerper: Shadow Tor Studios Platform: PC. Systeemeisen: --- Windows 7,8,10 - Processor: 3.0 Ghz - 2 GB RAM - 256 MB DX 9.0c compatible videokaart - DirectX 9.0c - 4 GB HD ruimte - DirectX 9 compatible geluidskaart. Categorie: Horror, zoektocht, Keltische mythes, geïllustreerd realisme, slideshow, 1ste persoon, point & click. Walkthrough: klik hier voor Hans' Nederlandstalige walkthrough. Beschrijving en review: Het is eind september en de nacht van de herfstevening. Net als tien jaar geleden, rijdt een auto door het oude, bosrijke gebied van Cornwall. De radio is afgestemd op Barrow Hill radio en je hoort de stem van Emma Harry, die de luisteraars herinnert aan de vreselijke gebeurtenissen toen tien jaar geleden de oude Machten gestoord werden en mensen verdwenen. Emma en de andere betrokkenen weten nog steeds niet wat met hun familieleden is gebeurd. Maar ook nu is het niet rustig. Baibin, een oud mythologisch Keltisch wezen, is boos omdat archeolgen haar graf verstoord hebben en heilige voorwerpen verwijderd hebben. Als je dan ook nog een angstig telefoontje krijgt van Mia Kendell, die juist vannacht op zoek ging naar haar tien jaar geleden verdwenen broer, kun je niet anders dan haar proberen te vinden en te redden, ondanks de gevaren voor jezelf. 
 Meteen in het begin van het spel wordt er gerefereerd aan de gebeurtenissen die plaatsvonden in het eerste deel van de Barrow Hill serie. Het is zeker de moeite waard, maar niet direct noodzakelijk om deel 1 gespeeld te hebben, want The Dark Path is een op zichzelf staand verhaal. Behulpzame achtergrondinformatie wordt goed gedoseerd en duidelijk verstrekt, als je de moeite neemt om goed om je heen te kijken, rustig alles te lezen wat je vindt én naar de radio te luisteren. Maak wel aantekeningen op een stuk papier, tenzij je een heel goed geheugen hebt of het geen probleem vind om vaak terug te lopen naar de plek waar de info/hints zijn. 
 Gebruik makend van de moderne tijd, kun je een herdenkingsplek met foto's en berichten, of een laptop en GSM's doorzoeken. Maar ook ouderwets snuffelen in oude, half vervallen gebouwen en met een zaklamp door het bos dwalen op zoek naar oude offerplaatsen hoort erbij. Allemaal belangrijk om te begrijpen wat er gaande is en verder te komen in je zoektocht naar de bange, hulpvragende jeugd. Uiteraard zijn hierbij dan ook de nodige puzzel-problemen op te lossen, die uitstekend in het verhaal geïntegreerd zijn. Niet alleen ben je bezig met het zoeken en gebruiken van zaklamp, sleutels, wachtwoorden en de juiste ingrediënten voor thee, maar ook los je mechanische draaipuzzels op, zoals bij het herstellen van electriciteit. 
 Visueel gezien zijn de achtergronden alles wat je verwacht in een horror. Vervallen oude gebouwtjes, hoog opschietend onkruid, dicht begroeide bossen waar je makkelijk in verdwaald en uiteraard geheimzinnige, slecht verlichte onderzoeksplekken. Het is allemaal heel realistisch, vooral omdat de statische achtergronden hier en daar verlevendigd worden met vallende blaadjes, flikkerende kaarsen of knipperende lampen. Het spel is deels non-lineair, je kunt, na het vinden van een zaklamp, vrijwel het hele gebied op eigen houtje doorkruisen. Enkele nieuwe plekken worden pas ontsloten als je verder in het spel komt. In een eerste persoonsspel zie je uiteraard jezelf niet en dat kan in een horror nogal eenzaam worden. Hier is het opgelost door je, heel realistisch, het idee van menselijk contact te geven via videofilmpjes met echte acteurs op GSM en laptop. Als je echter iemand "stuurt" via bewakingscamera's, is het een plat getekend karakter. De foto's die je her en der vindt, zijn eveneens van getekende 3D figuren en niet van diezelfde acteurs. Dat kan enige verwarring scheppen bij het identificeren. 
 De achtergrondgeluiden en -klanken zijn filmachtig van prima kwaliteit en dragen bij tot het beklemmende gevoel van weten dat er om je meer meer aan de hand is dan je kunt zien. Grappig was overigens de ringtone van een GSM, die je wellicht niet verwacht en dus niet meteen herkend. Het stemacteren is jammer genoeg niet overal even geslaagd. Waarschijnlijk ligt dat ook aan het feit dat een acteur de stemmen van meerdere personen voor zijn rekening neemt. Het is niet makkelijk om verschillende overtuigende typetjes neer te zetten met een eigen geluid, het klinkt dan al snel geforceerd, zoals bij Olly. Radioverslaggeefster Emma daarentegen klinkt helemaal natuurlijk, zelfs al ze bezorgd is. De radiozender is op zichzelf al een geweldige toevoeging aan de sfeer en geeft je het gevoel dat er buiten deze plaats een normale werkelijkheid is. 
 Samengevat is Barrow Hill: The Dark Path een prima spel om juist in de donkere herfstdagen te spelen. De combinatie van realistisch uitziende, vervallen gebouwen, oude bossen en de Keltische mythes in een hedendaagse speurtocht, vergezeld met uitstekende sfeerbepalende muziek en geluiden, houden je uren geboeid bezig. Grotere plaatjes bekijken? Ga naar de screenshots. Andere delen in de serie: Barrow Hill: Curse of the Ancient Circle |